Επιθετική εξαγορά του ΣΥΡΙΖΑ...

Του Κώστα Στούπα 

1) Επιθετική εξαγορά του ΣΥΡΙΖΑ...

Η καθαρή νίκη του Στέφανου Κασσελάκη στον πρώτο γύρο ανάδειξης ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες, καθώς:

-Θυμίζει αυτό που στον κόσμο των επιχειρήσεων και του χρηματιστηρίου ονομάζουμε επιθετική εξαγορά.

-Για πρώτη φορά στην Ελλάδα κάποιος εκτός του κύκλου των ηγετικών στελεχών ενός κόμματος βάζει υποψηφιότητα και είναι φαβορί...

-Σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το μάρκετινγκ και κυρίως  η εξωτερική εικόνα του υποψηφίου...

Στα σεμινάρια πωλήσεων διδάσκουν πως το 50% μιας πώλησης εξαρτάται από την πρώτη εντύπωση που προκαλεί η  εικόνα του πωλητή.

Στον κόσμο των επιχειρήσεων επιθετική εξαγορά ονομάζουμε την κίνηση κάποιου να εξαγοράσει μια επιχείρηση χωρίς τη συγκατάθεση των βασικών της μετόχων. Τούτο συμβαίνει γιατί οι βασικοί μέτοχοι κατέχουν μειοψηφικά  ποσοστά με τα οποία συνήθως στις γενικές συνελεύσεις των μετόχων αποσπούν τη συγκατάθεση της πλειοψηφίας για τη  διοίκηση της επιχείρησης.

Αν κάποιος θεωρήσει πως η επιχείρηση δεν διοικείται σωστά και ως εκ τούτου η μετοχή της και η αξία είναι χαμηλή, ζητά από τους μετόχους (πέραν των βασικών) να του πουλήσουν τις μετοχές τους σε κάποια τιμή υψηλότερη από αυτή που διαπραγματεύεται στο χρηματιστήριο...

Αν οι σκόρπιοι μικρομέτοχοι και οι θεσμικοί αποδεχτούν την πρόταση και ο προτείνων  αποσπάσει την πλειοψηφία,  ο επιτιθέμενος αναλαμβάνει τον έλεγχο της επιχείρησης...

Στην προκειμένη περίπτωση της ανάδειξης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ αυτός που διενεργεί επιθετική εξαγορά είναι ο κ. Κασσελάκης και το αντίτιμο που προτείνει είναι η ικανότητά του να επαναφέρει το κόμμα σε τροχιά εξουσίας με αποτέλεσμα τη νομή των προνομίων της από τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος...

Η επιτυχία του κ. Κασσελάκη συνίσταται στο γεγονός πως με όρους αξιολόγησης των  κοινωνικών  δικτύων είναι πρόσωπο που μπορεί να τραβήξει την προσοχή μιας "αποχαυνωμένης" κοινωνίας, εν αντιθέσει με τους πληκτικούς χαρακτήρες των υπολοίπων "παιδιών" του κομματικού σωλήνα...

Κανένας από τους υπόλοιπους υποψήφιους δεν έχει εργαστεί εκτός των συγκοινωνούντων δοχείων κόμματος και κράτους.

Καθώς όμως πολιτική, εκτός της απόσπασης της περιστασιακής ή έστω μόνιμης προσοχής του κοινού, είναι και η διαχείριση μιας χώρας, θεωρείται απίθανο για κάποιον, με την επαγγελματική πορεία και το επίπεδο κατανόησης της ελληνικής πραγματικότητας του κ. Κασσελάκη, να μπορέσει να διαχειριστεί ή να μεταρρυθμίσει το "ελληνικό χάος".

Η πρόσφατη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την καλύτερη απόδειξη. Άλλα υποσχέθηκαν, άλλα αναγκάστηκαν να κάνουν και ελάχιστα έκαναν  σωστά.

Η κατάληψη λοιπόν της πρώτης θέσης από τον κ. Κασσελάκη αποτελεί ένα μήνυμα προς το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Το μήνυμα είναι πως οποιοδήποτε κόμμα θα μπορούσε να υποστεί "επιθετική εξαγορά" από κάποιον "ινφλουένσερ" των μέσων κοινωνικής δικτύωσης...

Ήδη, τα τελευταία χρόνια έχουμε παρατηρήσει πως δημιουργούνται κόμματα πριν τις εκλογές και χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τη διάχυτη θολή αντισυστημικότητα, να καταφέρνουν να περάσουν το κατώφλι της Βουλής, αυξάνοντας τον αριθμό των "παρατράγουδων" στην εθνική αντιπροσωπεία.

Αρκετοί θεωρούν πως η εμπειρία κάποιου στις επιχειρήσεις είναι αρκετή για να κυβερνήσει μια χώρα. Τούτο είναι λάθος. Μια επιχείρηση λειτουργεί συγκεντρωτικά γιατί αυτός που τη διοικεί έχει απόλυτη εξουσία να αξιολογήσει, να  προσλάβει ή να απολύσει...

Σε μια χώρα όμως  δεν μπορεί κάποιος να απολύσει και να  εξαφανίσει αυτούς που διαφωνούν με τις επιλογές του. Στην πολιτική κάποιος οφείλει να είναι συμπεριληπτικός και να διοικεί με τη συναίνεση των πολιτικών αντιπάλων. Για τον λόγο αυτό πρέπει να συνθέτει συνεχώς κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες για τα ζητήματα που τον ενδιαφέρουν να προωθήσει...

Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν πως ο κ. Κασσελάκης είναι κάτι σαν λαγός του κ. Τσίπρα, ο οποίος μέσω αυτού σχεδιάζει να επιστρέψει ως ηγέτης της Κεντροαριστεράς. Κατ΄ αρχην αν τα καταφέρει ο κ. Κασσελάκης, είναι απίθανο να επιστρέψει ή να δεχτεί να μοιραστεί την εξουσία που θα έχει αποκτήσει με κάποιον άλλον. Το ίδιο έκανε και ο κ. Τσίπρας με τον κ. Αλαβάνο.

Αν επιβεβαιωθεί πως όταν  κερδίσει την ηγεσία σκοπεύει να διασπάσει το κόμμα απομακρύνοντας τους αριστεριστές και να δημιουργήσει ένα νέο φορέα όπου θα συμπεριλαμβάνει στελέχη και τμήματα από το Κέντρο, τότε με όρους επιχειρηματικούς αυτό θα λέγεται, επιθετική εξαγορά και αναδιάρθρωση με αποσχίσεις  και πωλήσεις τμημάτων και  εξαγορά και πρόσθεση νέων...

Το μόνο βέβαιο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά  όπως τα γνωρίσαμε στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες έπαψαν να υπάρχουν...  Η αριστερά και κεντροαριστερά αποσυντίθεται για να ανασυσταθεί σε άλλη βάση. Οι εξελίξεις αυτές δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστα το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία...

2) Δημόσια Παιδεία - Από ένα γονέα...

Κε Στούπα καλημέρα σας,

Σας διαβάζω καιρό θεωρώντας ότι υπάρχει αντικειμενικότητα και ποιότητα τόσο στα γραφόμενα σας όσο και στις παρεμβάσεις των αναγνωστών σας.

Θα ήθελα με αυτή την επιστολή να κάνω κάποια σχόλια για την κατάσταση που ζω και βιώνω τα τελευταία χρόνια.

Είμαι, εγώ και η σύζυγός μου, μισθωτοί με 2 παιδιά σε δημοτικό και γυμνάσιο.

Καταβάλουμε ετησίως ΦΜΥ περί τα 25 χιλ. +Ασφαλιστικές Εισφορές+ΦΠΑ+ΕΝΦΙΑ+Φ.Καυσίμων κλπ και με βάση την φορολογική μου δήλωση, θεωρούμε βαθύπλουτος από το Ελληνικό Κράτος καθώς δεν συμμετέχω, σε καμία κρατική ενίσχυση. Παρόλα αυτά ο μήνας βγαίνει πολύ δύσκολα αλλά αυτό αφορά την προσωπική μου οικ. διαχείριση.

Μέχρι και την περσινή σχολική περίοδο έκανα τεράστια προσπάθεια ώστε να έχω και τα δύο μου παιδιά σε ιδιωτικό σχολείο ώστε να αποφύγω τις δυσχέρειες του ελληνικού δημόσιου συστήματος, έχω ιδιωτική ασφάλιση ώστε να εξασφαλίσω στην οικογένειά μου την καλύτερη δυνατή περίθαλψη για το κακό ενδεχόμενο. Προσθέτω και τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών κλπ να ολοκληρωθεί η εικόνα. Εν ολίγοις, προσπαθώ να καλύψω με ίδιους πόρους αυτά που θεωρητικά θα έπρεπε να μου προσφέρει το δημόσιο σύστημα.

Καθώς το ένα μου παιδί μετά από φροντιστήριο πέρασε σε "Πρότυπο" Γυμνάσιο ήρθα αντιμέτωπος με την εγκατάλειψη που βιώνει η δημόσια παιδεία. Αυτή, που μπορεί να βελτιώσει τις χρόνιες ελληνικές παθογένειες, δεν αναφέρθηκε ούτε μια φορά στη ΔΕΘ από τον Πρωθυπουργό…

Και αυτό το δικαιολογώ, καθώς αντιλαμβάνομαι την απόσταση που χωρίζει η πραγματικότητα που βιώνω με τη μέση αντίληψη του Έλληνα Βουλευτή. Αλήθεια, πόσοι από το ελληνικό κοινοβούλιο στέλνουν τα τέκνα τους σε δημόσια σχολεία?

Αίθουσες διαλυμένες, κτήρια παλαιά, ανύπαρκτα εργαστήρια, κενά στις θέσεις καθηγητών. Κάντε μια σύγκριση των ωρών που αφιερώνουν τα παιδιά σε αρχαία, νέα ελληνικά, ιστορικά και θρησκευτικά σε σχέση με ξένες γλώσσες και θετικές επιστήμες…και όλα αυτά μετά από τόσες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Καμία σύνδεση της εκμάθησης ξένων γλωσσών με πιστοποιήσεις. Το μόνο που υπάρχει είναι το άγχος των γονέων που πραγματικά ενδιαφέρονται και το φιλότιμο ορισμένων καθηγητών. Με αυτά προχωράς στην ελληνική δημοσία εκπαίδευση και μόνο.

Προφανώς, ο χαμηλός αριθμός ωρών που αφιερώνεται στις ξένες γλώσσες+Θετικές επιστήμες, διαμορφώνεται από την επιταγή της συντήρησης της παραπαιδείας.

Και σαν επιστέγασμα της συνολικής αδιαφορίας έρχεται και ο σημερινός υπουργός να ανακοινώσει με τυμπανοκρουσία ότι θα βάλει 35.000 διαδραστικούς πίνακες....λες και το βασικό πρόβλημα είναι αυτό. Δεν έχουν υπολογιστές , δεν έχουν εγκαταστάσεις , δεν έχουν βιβλία (των Υ/Η που διανέμουν για Α γυμνασίου είναι γραμμένο το 2003...) δεν έχουν καθηγητές.

Φαντάζομαι ότι όλα τα παραπάνω τα ήξερα απλά δεν τα βίωνα.

Μία είναι η λύση, πουλάς και τα στέλνεις εξωτερικό. Δεν υπάρχει άλλο σε αυτή την χώρα.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και την υπομονή σας. (Το κείμενο το έγραψα εν βρασμό ψυχής και αυτό μάλλον φαίνεται)

Να είστε καλά,

Γιώργος Π.

kostas.stoupas@capital.gr