Προς εκπαραθύρωση της Τουρκίας...
Τρίτη, 17-Ιαν-2023 00:01
1) Προς εκπαραθύρωση της Τουρκίας...
"Ένα ΝΑΤΟ χωρίς την Τουρκία είναι αδιανόητο" ανέφερε προχθές ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, στους Financial Times, ο οποίος χθες συνάντησε τον Βρετανό υπουργό Άμυνας, Μπεν Γουάλας, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
"Είμαστε μια δοκιμασμένη χώρα, ένας δοκιμασμένος στρατός, που ποτέ δεν θα ενεργούσε αντίθετα στους συμμάχους μας. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας" συνέχισε ο ίδιος.
Στην ίδια συνέντευξη ο Τούρκος υπουργός ανέφερε πως η Τουρκία έχει στρατηγική θέση στη νότια πλευρά του ΝΑΤΟ και φιλοξενεί αμερικανικά πυρηνικά όπλα σε αεροπορική βάση κοντά στα σύνορα με Συρία, Ιράν και Ιράκ. Υπενθύμισε επίσης πως τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα περιπολούν πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα υπέρ του ΝΑΤΟ και πως η Τουρκία έχει εμποδίσει σε ρωσικά πολεμικά να περάσουν τα στενά του Βοσπόρου...
Αν παρατηρήσει κάποιος πίσω από τις γραμμές η συνέντευξη του Τούρκου αξιωματούχου αποπνέει ανησυχία που φτάνει στα όρια της απελπισίας.
Τη συνέντευξη αυτή θα πρέπει να την διαβάσει κάποιος ως αντίδραση σε κάποιες φωνές οι οποίες πληθαίνουν στη Δύση και οι οποίες διατείνονται ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζει ο κ. Ακάρ. Πως δηλαδή: "Ένα ΝΑΤΟ χωρίς την Τουρκία είναι αδιανόητο".
Αν εξετάσει κάποιος αντικειμενικά τις παραμέτρους, ένα ΝΑΤΟ (μια συμμαχία των δημοκρατιών) με μέλος την Τουρκία είναι αδιανόητο.
Η συνέντευξη του κ. Ακάρ ακολουθεί με λίγες μέρες διαφορά τις δηλώσεις του πρώην συμβούλου ασφαλείας των ΗΠΑ κ. Τζον Μπόλτον.
Ο Τζον Μπόλτον, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του 45ου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, εξέφρασε την άποψη ότι η παρουσία της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ θα πρέπει να τεθεί υπό αμφισβήτηση το 2023.
Αυτό οφείλεται στη σαφή απροθυμία των τουρκικών αρχών να τηρήσουν μια σκληρή αντιρωσική στάση για τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Κατά τον κ. Μπόλτον τους επόμενους μήνες: "η ενότητα και η αποφασιστικότητα της Δύσης θα δοκιμαστούν πραγματικά στην πράξη. Η Φινλανδία και η Σουηδία έχουν λάβει την εκπληκτική απόφαση να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, αλλά εμπορικοί και στρατιωτικοί εταίροι της Ρωσίας καθυστερούν αυτή τη διαδικασία.
Δυστυχώς, αυτό περιλαμβάνει την Τουρκία, της οποίας η παρουσία στο ΝΑΤΟ θα πρέπει να αμφισβητηθεί το 2023, εάν ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – πιθανότατα μέσω νοθείας – θα επανεκλεγεί στις εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τον Ιούνιο".
Βλέπε: John Bolton: Turkey’s NATO membership should be in question in 2023
Το καθεστώς της Άγκυρας διώκει τους πολιτικούς αντιπάλους πολλοί από τους οποίους έχουν ζητήσει άσυλο σε χώρες της Δύσης, μεταξύ των οποίων η Σουηδία και η Φινλανδία.
Προκειμένου να μην μπλοκάρει την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ ζητά την έκδοση πολιτικών τους αντιπάλων κάτι που καταστρατηγεί την έννοια του κράτους δικαίου και των δημοκρατικών θεσμών χωρών όπως οι σκανδιναβικές χώρες.
Αυτό που συμβαίνει επί της ουσίας είναι πως η Τουρκία εξάγει το ολοκληρωτικό της μοντέλο στις χώρες της Δύσης.
Με την παρουσία της Τουρκίας στην καρδιά του ΝΑΤΟ αυτό που βιώνουμε είναι αυτό που είχε επισημάνει ο πρόεδρος Μακρόν πριν μερικά χρόνια, πως ζούμε τον εγκεφαλικό θάνατο του ΝΑΤΟ...
Είναι προφανές πως στην Τουρκία λαμβάνουν τα μηνύματα και προσαρμόζουν την τακτική τους ανάλογα. Αυτό είναι το νόημα των δηλώσεων του κ. Ακάρ...
2) Περί δημοψηφισμάτων...
Λόγω επικαιρότητας και των δημοψηφισμάτων που προηγήθηκαν.
Το δημοψήφισμα είναι μία κορυφαία πράξη της Δημοκρατίας όπου εκφράζεται ο κυρίαρχος λαός.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των δημοψηφισμάτων, του 1974 (υπέρ ή κατά της Βασιλευομένης Δημοκρατίας) και του 2015 (αποδοχή του σχεδίου συμφωνίας των θεσμών για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση), ως προς την εφαρμογή των αποτελεσμάτων τους;
Με εκτίμηση
Βασίλης Μυριαγκός
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Χίου
3) Πού ήταν οι συνταγματολόγοι…
Κε Στούπα
θα παρακαλούσα να εξετάσετε το παρακάτω κείμενο για δημοσίευση στο capital στη σελίδα σας, αλλά χωρίς αναφορά στο όνομα μου
ευχαριστώ
ΓΘ
Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι;
Με αφορμή την πρόσφατη παρέμβαση των (16-1) Συνταγματολόγων περί ΑΔΑΕ παρακολουθήσεων κλπ, έχω τα εξής φυσιολογικά ερωτήματα ως απλός πολίτης (χωρίς ειδικότητα στη νομική):
- Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όταν επί δεκαετίες συνδικαλιστές και πολιτικοί (συνήθως εκπροσωπώντας λιγότερο από το 5% των ψηφισάντων) κηρύσσουν την ανομία και παραβατικότητα αντίθετα σε νόμους που ψήφισε η Βουλή της χώρας, ενίοτε δε με σαρωτική πλειοψηφία;
-Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όταν ψηφίστηκαν νόμοι (made in Greece/in Greece only) που επιτρέπουν σε μειοψηφίες να παίρνουν αποφάσεις σε συλλογικά όργανα; Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όλες αυτές τις δεκαετίες όταν εφαρμόζονται αυτοί οι παλαβοί νόμοι και έτσι ισχνές μειοψηφίες (π.χ. 50 από τους 900 εγγεγραμμένους φοιτητές) αποφασίζουν για διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις που καταστρέφουν την ελληνική παραγωγικότητα και οικονομία, προσβάλλουν την εικόνα της χώρας και καταπατούν τα δικαιώματα των άλλων: καταστροφές, βία, καταλήψεις σε Πανεπιστήμια, δημόσιες υπηρεσίες, εθνικές οδούς-λιμάνια κλπ;
-Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όταν οργανωμένες μειοψηφίες ασκούν χρόνια συστηματική λεκτική και σωματική βία π.χ. στα Πανεπιστήμια όπου αφαίρεσαν από τους καθηγητές ΑΕΙ το δικαίωμα του εκλέγειν τα συμβούλια ΑΕΙ, αντιδρώντας στο νόμο Διαμαντοπούλου που ψηφίστηκε από τα 4/5 της Βουλής;
-Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όταν χρησιμοποιήθηκαν ψηφοδέλτια δύο χρωμάτων και ισχυρή λάμπα πάνω από την κάλπη της βουλής κατά την εκλογή του δικαστικού Χρ. Σαρτζετάκη στο αξίωμα Πρ. Δημοκρατίας, θέτοντας έτσι σε αμφισβήτηση τη μυστικότητα της ψήφου;
-Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όταν η 1η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αγνόησε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στο οποίο αυτή η ίδια κυβέρνηση μας έσυρε; Γεγονός μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά, πραγματικός ευτελισμός των θεσμών.
-Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όταν η κα Θάνου προσπαθούσε να επιμηκύνει τη θητεία της ως Πρόεδρος Αρείου Πάγου;
-Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όταν ψηφίστηκαν νόμοι περί ευθύνης υπουργών και Βουλευτικής ασυλίας που έγιναν όχημα προς την παρανομία για πολλούς;
-Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όταν Αποστολάκης, Καμμένος και Πολάκης κρύφτηκαν πίσω από τον άθλιο αυτό νόμο για υποθέσεις προσωπικές που δεν είχαν καμία σχέση με τη θέση και τις δραστηριότητές τους στο πλαίσιο των καθηκόντων τους; Η δίκη για το διαζύγιο της Μ. Αποστολάκη είναι το πλέον κραυγαλέο παράδειγμα.
-Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όταν η Βουλή δεν ενέκρινε άρση της ασυλίας Τσαλκιτζή, Καμμένου και Αποστολάκη, με αποτέλεσμα εξευτελιστικές καταδίκες της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά δικαστήρια στα οποία προσέφυγαν στη συνέχεια οι ενάγοντες εναντίον των πραιτοριανών/Βουλευτών;
-Πού είναι οι Συνταγματολόγοι όταν μέλη της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και βουλευτές διαφόρων κομμάτων μιλούσαν απαξιωτικά για αποφάσεις του ΣΤΕ, δικαστικών αρχών κλπ;
-Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι όταν ο πρώην πρωθυπουργός μιλούσε για θεσμικά εμπόδια, αρμούς εξουσίας, μελλοντική κατάληψη όλων των μορφών εξουσίας κ.ά., σε αντίθεση με τη διάκριση εξουσιών που αναφέρεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας και κάθε δημοκρατικής χώρας;
Σε όλα αυτά που βιώνουμε για χρόνια, δεν θυμάμαι κάποια επιστολή, παρέμβαση, προβληματισμό των συνταγματολόγων.
Για το θέμα των παρακολουθήσεων γιατί κόπτονται τόσο;
Οι παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων, εγκληματιών, πρακτόρων κλπ. είναι κάτι που γίνεται παντού και συνέχεια. Άπειρα τα παραδείγματα στον δυτικό κόσμο που έχει πραγματικούς θεσμούς. Και είναι φυσιολογικό ότι όλοι αμφιβάλλουμε εάν η υπόθεση Καϊλή θα είχε προχωρήσει στο ελάχιστο αν η έρευνα γινόταν στην Ελλάδα.
Πιθανόν οι Συνταγματολόγοι να έχουν επιλεκτική ευαισθησία. Πιθανόν πάλι να έχουν δίκιο. Το ποιο από τα δύο ισχύει, είναι αδιάφορο για τον πολίτη.
Ένα σοβαρό ερώτημα που προκύπτει είναι:
Χρειάζεται η Ελλάδα 16 (τουλάχιστον) ακαδημαϊκούς στο Συνταγματικό δίκαιο; Τι έχουν καταφέρει αυτοί όλα αυτά τα χρόνια;
Λαμβάνοντας υπόψη: την ουραγό θέση της Ελλάδας σε όλες τις κατατάξεις, από ανεξάρτητους διεθνούς μηχανισμούς, στην απόδοση δικαιοσύνης και (έως πρόσφατα) στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, γίνεται σαφές ότι οι (από τους 16-1) δεν είναι σε θέση να ζητούν ρόλο τιμητή, ιδιαίτερα όταν έχουν περάσει και από νομοθετικές, εκτελεστικές και άλλες θέσεις.
Ίσως το τιμιότερο, από αυτούς τουλάχιστον που είχαν ενεργή πολιτική δράση, θα ήταν μια δήλωση συγγνώμης για ανεπάρκεια, ολιγωρία ή λάθη. Αλλά αυτή η συγγνώμη, όπως και η συγγνώμη για το έγκλημα στο Μάτι, είναι φαίνεται πολύ μεγάλη απαίτηση.