Καλά ξεμπερδέματα, Βλαδίμηρε...
Πέμπτη, 17-Μαρ-2022 00:01
1) Καλά ξεμπερδέματα, Βλαδίμηρε
Παρατηρώ πως συχνά μεταξύ αυτών που οικτίρουν τον Πρόεδρο της Ουκρανίας πως παρέσυρε την χώρα του σε έναν πόλεμο εξαρχής χαμένο, είναι αυτοί που χλευάζουν την αγορά των Ραφάλ και των φρεγατών από την Ελλάδα γιατί (κατά τους ίδιους) η ηγεσία της χώρας δεν προτίθεται ποτέ να τις χρησιμοποιήσει λόγω εθισμού στις υποχωρήσεις και την αδιέξοδη στρατηγική του κατευνασμού της τουρκικής επιθετικότητας.
Σημαντικός αριθμός όσων υποστήριξαν το 2015 το "ΟΧΙ" στα μνημόνια με οποιοδήποτε κόστος προκειμένου να εξασφαλίσουμε την "αξιοπρέπειά" μας, κατηγορούν τους Ουκρανούς πως με το "ΟΧΙ" τους σε μια πραγματική στρατιωτική εισβολή, καταστρέφουν τις υποδομές της χώρας, ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν με μικρότερο κόστος αποδεχόμενοι χωρίς αντίσταση τη ρωσική κατοχή.
Επιπλέον, οι κοινοί παρονομαστές των παραπάνω κατηγοριών με το "αντιεμβολιαστικό" κίνημα και τους "ψέκες" είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.
Όλα τούτα μπορεί να είναι αντιφατικά μεταξύ τους και εκτός από την τρικυμία εν κρανίω που διακρίνει τους περισσότερους, για κάποιους υποκρύπτουν και δόλο...
Ας μην ξεχνάμε πως καθ' όλη τη διάρκεια του "Ψυχρού Πολέμου" η αριστερά με τα κινήματα ειρήνης και αποπυρηνικοποίησης, λειτουργούσε ως "πέμπτη φάλαγγα" της "σοβιετίας" στα μετόπισθεν των δημοκρατικών κοινωνιών.
Καλύτερα "κόκκινος παρά νεκρός" φώναζαν τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 οι Γερμανοί αριστεριστές και Πράσινοι, υποκρινόμενοι πως δεν άκουγαν τα πλήθη της "Αλληλεγγύης" στην Πολωνία που διατύπωναν σχεδόν την αντιστροφή του συνθήματος...
Θέλω να επισημάνω λοιπόν πως η επιλογή της ειρηνικής στάσης την ώρα που κάποιος επιτίθεται με όλη την ισχύ των όπλων σε κάποιον αδύναμο εκτός από πράξη ηλιθίων είναι και πράξη ύποπτη...
Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Ουκρανίας. Η επίκληση του φιλειρηνικού πνεύματος ως πολιτικής στάσης την ώρα που η χώρα "βιάζεται" ωφελεί μόνο τον... βιαστή.
Η στάση της κυβέρνησης της Ουκρανίας και κυρίως της κοινωνίας της που προβάλει σθεναρή αντίσταση με μεγάλο κόστος οφείλει να μας προβληματίσει όλους...
Το βέβαιο, με βάση τις αναλύσεις των ειδικών πριν 15-20 περίπου μέρες, ήταν πως η όποια αντίσταση στη ρωσική πολεμική μηχανή δεν θα διαρκούσε πάνω από μερικές ώρες.
Η Δύση υποκρινόμενη πως τηρεί τις ηθικές της υποχρεώσεις είχε παραδώσει κάποιες παρτίδες ελαφρού οπλισμού και ετοιμαζόταν να επιβάλει κάποιες κυρώσεις από αυτές που θέτει όταν δεν θέλει να ενοχλήσει τη Μόσχα.
Από τις πρώτες ώρες μάλιστα είχαν σχεδιάσει την έξοδο του Προέδρου Ζελένσκι από την Ουκρανία προκειμένου η κατάσταση να επιστρέψει γρήγορα στην κανονικότητα των κατευναστικών υποχωρήσεων απέναντι στις δυνάμεις του ολοκληρωτισμού. Ο Ζελένσκι όμως σε μια από τις πρώτες του δηλώσεις είπε περίπου... στείλτε μας όπλα και ταξί για να φύγουμε...
Η στάση του Ζελένσκι, των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας και κυρίως η σθεναρή αντίδραση της κοινωνίας ανέτρεψε τα δεδομένα.
Η πολεμική μηχανή του Πούτιν κόλλησε στη "λάσπη" και αποκάλυψε τραγικές αδυναμίες. Ο Ρώσος δικτάτορας μπροστά στο ενδεχόμενο η γελοιοποίηση να δρομολογήσει την ανατροπή του, πολλαπλασίασε και αύξησε την ισχύ των επιθέσεων με αποτέλεσμα την αντίδραση της κοινής γνώμης των χωρών της Δύσης.
Οι κυβερνήσεις της Δύσης αναγκάστηκαν να αλλάξουν άρδην στάση. Οι κυρώσεις που επέβαλαν στη Ρωσία είναι σκληρές και θα είναι και αποτελεσματικές. Φυσικά έχουν κόστος και για τις δυτικές οικονομίες. Μένει να δούμε τις αντοχές των δυτικών κοινωνιών.
Ο Πούτιν ακόμη και αν ισοπεδώσει ολόκληρη την Ουκρανία, ήδη έχει ηττηθεί και θα αναγκαστεί να πληρώσει μεγάλο κόστος. Πλέον δεν είναι διόλου απίθανο να ανατραπεί εκ των έσω και να οδηγηθεί σε κάποιο διεθνές δικαστήριο κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου.
Τα πράγματα εδώ και μέρες θα ήταν εντελώς διαφορετικά αν κατά το πρώτο 24ωρο της εισβολής ο Ζελένσκι είχε ακούσει τους Αμερικάνους και είχε δραπετεύσει στη Δύση και ο Πούτιν είχε καταλάβει το Κίεβο χωρίς ούτε ένα πυροβολισμό ως άλλος Γκουντέριαν (για λογαριασμό του Χίτλερ) το Παρίσι το ’40.
Αντί για "πόλεμο αστραπή" ο φέρελπις τσάρος του 21ου αιώνα έχει μπλέξει σε έναν πόλεμο που θυμίζει Αφγανιστάν ή Βιετνάμ...
Καλά ξεμπερδέματα...
Το εσωτερικό μέτωπο
Για τα "ψέκια", τους ηθικά λοβοτομημένους καλλιτέχνες, που κωφεύουν αδιάντροπα και τα άκρα του πολιτικού φάσματος που αναζητούν ευκαιρία δημιουργίας "επαναστατικών" συνθηκών, δεν υπάρχει θεραπεία.
Υπάρχουμε ακόμη γιατί συνιστούν μειοψηφία.
Η κοινωνία οφείλει να ενισχύει την υγειονομική ζώνη στην περίμετρο της μαύρης τρύπας που συνιστούν οι παραλογισμοί μιας κοινωνίας που αντιμετωπίζει προβλήματα σήψης κυρίως λόγω της άκοπης ευημερίας της με δανεικά...
2) Οδηγίες προς αρχάριους...
Θα σας παρακαλούσα δημόσια ή με προσωπικό μήνυμα να μου γράψετε τη γνώμη σας για το τι πρέπει να κάνει κάποιος τα χρήματά του σε περιόδους με πληθωρισμό όπως τώρα, αναφέρομαι σε μικροκαταθετες.
ΝΑ
Απάντηση: Η τελευταία φορά που είχαμε υψηλό πληθωρισμό ήταν η δεκαετία του ’70. Τα στοιχεία που έχουμε από εκείνη την περίοδο συμπεριλαμβάνονται στο παρακάτω γράφημα (το οποίος έχω ξαναδημοσιεύσει τους τελευταίους μήνες) που δείχνει τις αποδόσεις των διαφόρων κατηγοριών επενδύσεων. Όσο για το ράλι που κάνουν οι αγορές τις τελευταίες μέρες υπενθυμίζω το άρθρο και τα διαγράμματα της 8ης Μαρτίου με τίτλο "Αναζητώντας τον πυθμένα". Βλέπε: Η Ελλάδα παραμένει διαβρωμένη...
3) Περί διανομής της φτώχειας...
Αγαπητέ κε Στούπα,
Θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου περί της πρόσφατης συζήτησης των αναγνωστών σας περί φορολογίας της Ελλάδας, βλέπε άρθρο σας περί Νορβηγίας. Η συζήτηση αυτή πραγματικά με προκαλεί.
Είμαι οικονομολόγος, ζώ στο εξωτερικό εδώ και πολλά χρόνια όπου έχω σπουδάσει και εργαστεί, όπως και στην Ελλάδα. Μπορώ στο μέτρο του εφικτού να συγκρίνω πρακτικά και όχι μόνο με οικονομικές θεωρίες.
Θεωρώ ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η νοοτροπία και των κυβερνώντων αλλά δυστυχώς και των ψηφοφόρων τους. Το κράτος θεωρεί ότι οι πολίτες υπάρχουν για να το εξυπηρετούν και όχι για να εξυπηρετεί αυτό τους πολίτες. Και οι ψηφοφόροι μέσω της ψήφου των έχουν αποδείξει, αν και πολλοί παραπονούνται ότι τελικά το αποδέχονται. Νοοτροπία, ιστορικοί λόγοι, καταβολές δε γνωρίζω. Ας αναφερθώ σε μερικά παραδείγματα.
Πάντα πρέπει να συγκρίνουμε καθαρά μετά από φόρους εισοδήματα με κόστος ζωής. Και με χώρες δημοκρατικών καθεστώτων κάνοντας τις απαραίτητες προσαρμογές για τυχερά κράτη με πρώτες ύλες (πετρέλαιο κλπ.) ή ειδικές ανάγκες (στρατιωτικών αναγκών άμυνας κλπ.).
Πχ στις ΗΠΑ το σχετικό ή και μερικές φορές ακόμα και το απόλυτο κόστος (!) του ραφιού στο σούπερ μάρκετ, του κόστος υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, της βασικής παιδείας κ.α. είναι πολύ καλύτερα από ότι στην Ελλάδα και δυστυχώς διαχρονικά η σχέση αυτή για την Ελλάδα χειροτερεύει. Συγγενικό μου πρόσωπο που ζει εκεί πολλά χρόνια αγόρασε σπίτι πολλών δωματίων με μεγάλο κήπο και πισίνα λίγα χιλιόμετρα έξω από την τρίτη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ πουλώντας στην Ελλάδα διαμέρισμα 2 δωματίων σε πολυκατοικία του 1960 και σε τιμή ζώνης μικρότερη των €2.000 το τ.μ. (προ 2010). Φόροι λιγότεροι με δημοτικό και γυμνάσιο για τα παιδιά του με γήπεδα ποδοσφαίρου, κλειστό γήπεδο μπάσκετ και κλειστή 50άρα πισίνα και μοναδικό ετήσιο κόστος βιβλίων $60 δολ. Μπορώ να σας αναφέρω πολλά παραδείγματα που μάλλον θα σοκάρουν τους αναγνώστες αλλά θα κουράσω.
Υπάρχουν και πολύ καλύτερα. Επισκέπτομαι και παρακολουθώ μία μικρή σε γεωγραφικό μέγεθος χώρα στη ΝΑ Ασία που προ 50 ετών ήταν τόσο φτωχή που δεν είχε αρκετό πόσιμο νερό, σήμερα είναι πρωτοπόρος στην τεχνολογία παραγωγής του. Καμία πρώτη ύλη, υψηλές στρατιωτικές (για άμυνα) δαπάνες και υψηλή διαφθορά. Σήμερα φορολογία 20% για εισοδήματα μέχρι €100.000+, μιλάμε για μεσαία τάξη. Με μία από τις καλύτερες παιδείες στον κόσμο (δωρεάν), με εκπληκτικές δημόσιες υπηρεσίες, πχ εδώ και χρόνια οι παραδόσεις φαρμάκων στους συνταξιούχους γίνεται με drones. Πώς το καταφέρνει; Με ανάπτυξη και σωστή πολιτική, τόσο απλά. Συγκέντρωση σε συγκριτικά οικονομικά πλεονεκτήματα τα οποία μεθοδικά σχεδιάστηκαν και χτίστηκαν με συνέπεια πολλά χρόνια. Με συνετή διαχείριση οικονομικών και με μηδέν ανοχή σε διαφθορά, μέσα στις πρώτες χώρες του πλανήτη. Εκεί ο πολίτης ξέρει ότι αύξηση φόρων θα έχει σαν αποτέλεσμα αύξηση και βελτίωση κρατικών υπηρεσιών, γνωρίζω και περιπτώσεις που οι φορολογούμενοι χειροκρότησαν κιόλας αφού εμπιστεύονται το κράτος τους. Στρατηγική ξεκάθαρη, η αύξηση της πίτας του ΑΕΠ γιατί αυτό μόνο φέρνει πλούτο ο οποίος διαχέεται με τίμιες κοινωνικές πολιτικές στη μεσαία και χαμηλότερη κοινωνική τάξη και πολύ λιγότερο στους πλουσίους. 100% καπιταλιστικό κράτος ελεύθερης οικονομίας αλλά βάσει μετρήσιμων μεγεθών πολύ περισσότερο στην ουσία σοσιαλιστικό από άλλες χώρες που αυτοκαλούνται σοσιαλιστικές για να παραπλανούν τους ψηφοφόρους. Ξέχασα να προσθέσω ότι το κράτος αυτό έχει όχι μόνο μηδενικό κρατικό δανεισμό αλλά διατηρεί από τα πρώτα σε μέγεθος κρατικά ταμεία που και το εισόδημα πηγαίνει έμμεσα στις τσέπες της κοινωνίας (όχι των πλουσίων τονίζω). Η Κίνα όταν άρχισε να στρίβει πολιτικά το τιμόνι την επισκέφτηκε και μάλιστα άτυπα συμβουλευόνταν τη κυβέρνηση της με ποιες πολιτικές μπορεί να πετύχει την οικονομική στροφή. Η πρώτη συμβουλή: Βάλτε τηλεοράσεις πλάσμα στα κρατικά μέσα μεταφοράς, στείλτε το πραγματικό μήνυμα στους πολίτες ότι κάτι αλλάζει, είμαστε πιά εδώ για εσάς! (δε γνωρίζω εάν η Κίνα το έκανε).
Όταν λοιπόν ακούω περί σοσιαλισμού κάποιων χωρών σαν πολίτης και οικονομολόγος γελάω και χασμουριέμαι. Η λέξη πουλάει άρα γιατί να μην τη χρησιμοποιούμε αφού η εκλογική πελατεία την αγοράζει εύκολα;
Όταν ο πλούτος μίας χώρας αυξάνει και η χώρα με σωστές πολιτικές διαχέει το πλούτο όχι στους πλουσίους αλλά αλλού (μέτρηση με το δεικτη Gini) τότε προτιμώ τη λέξη καπιταλισμός παρά "σοσιαλισμός". Όταν ο πλούτος δεν αυξάνει τότε παλεύουμε πως θα μοιράσουμε τη φτώχεια μας με "σοσιαλιστικά" κριτήρια. Όλοι, πολύ λιγότερο οι πλούσιοι αλλά συντριπτικά η μεσαία τάξη και κάτω χάνουν. Λυπηρό αλλά δυστυχώς πραγματικό, συμβαίνει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην αγαπημένη μας χώρα το φαινόμενο είναι διογκωμένο και διαχρονικό.
Να κλείσω με μία τελευταία παρατήρηση. Επειδή έχω επισκεφθεί πολλές φορές την παραπάνω χώρα και έχω μελετήσει τις οικονομικές πολιτικές της διαχρονικά φρόντισα να έρθω σε επαφή με τον εκεί Έλληνα πρόξενο. Τον ρώτησα εάν κάποιος Έλληνας πολιτικός έχει επισκεφθεί αυτή τη χώρα τα τελευταία 50 χρόνια. Βεβαίως μου είπε! Ένας πρόεδρος δημοκρατίας για εθιμοτυπικούς λόγους μία φορά για δύο ημέρες. Αμφιβάλλω για δύο πράγματα. Εάν κατάλαβε πραγματικά που πήγε και εάν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών γνωρίζει που πέφτει γεωγραφικά η χώρα αυτή. Τα αεροπλάνα πηγαίνουν μόνο δυτικά και αρκετές φορές σε χώρες που φθίνουν οικονομικά.
Και αναρωτιέμαι: Δεν ήξερες, δεν ρώτησες; Εκτός βέβαια εάν σε ενδιαφέρει να μάθεις, διατηρώ επιφυλάξεις περί της προθυμίας.
Ας ξυπνήσουν οι ψηφοφόροι, το κόστος ταξιδιών έχει πέσει πολύ, ο κόσμος ταξιδεύει, ας ανοίξει τα μάτια του διαβάζοντας, ψάχνοντας και συγκρίνοντας. Οι 500.000 νέοι Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό το κάνουν ήδη. Τα παιδιά τους σίγουρα. Μία καλή αρχή, μόνο που η διαδικασία αυτή αναπόφευκτα αργεί για γρήγορα αποτελέσματα. Υπάρχει πιο γρήγορος τρόπος, πιστεύω ότι είναι θέμα πραγματικής βούλησης που σαφώς ξεκινά από τους πολίτες που τελικά επιλέγουν ποιος θα διαχειριστεί τον πλούτο ή τη φτώχεια μίας χώρας.
Σας ευχαριστώ θερμά.
Ένας πιστός αναγνώστης σας.