Μιλάμε για τραγικά ανέκδοτα...

Του Κώστα Στούπα

Αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε κάνει την "κωλοτούμπα" που έκανε το καλοκαίρι τον χειμώνα του 2015, αμέσως μετά τις εκλογές που κέρδισε, τα πράγματα ίσως να ήταν πολύ διαφορετικά τόσο για τον ίδιο όσο και για τη χώρα.

Για να είχε συμβεί αυτό όμως θα’ πρεπε να είχε αποφύγει την "περήφανη" διαπραγμάτευση με τον κ. Βαρουφάκη να περιφέρεται ως "ποπ σταρ" της οικονομίας, ενώ επίσης θα 'πρεπε να είχε δέσει από πολύ νωρίτερα στα υπόγεια της Κουμουνδούρου τον κ. Λαφαζάνη και την παρέα του.

Τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά για τη χώρα και τον ίδιο αν είχε κλείσει το δεύτερο μνημόνιο τον Φεβρουάριο του 2015 με έστω διπλάσιο και τριπλάσιο κόστος του e-mail Χαρδούβελη...

Αν είχε πάρει αυτήν την απόφαση αντί της σύγκρουσης, οι καταθέσεις δεν θα είχαν φύγει, οι τράπεζες δεν θα είχαν κλείσει, τα capital controls δεν θα είχαν επιβληθεί.

Η οικονομία θα εκτινάσσονταν από το 2015 με ρυθμούς ανάπτυξης ίσως και  πάνω από 5% τον χρόνο καθώς είχε ξεκινήσει ήδη να κινείται από το 2014. Τέσσερα χρόνια αργότερα το ΑΕΠ θα ήταν πάνω από 220-230 δισ. ευρώ και η ανεργία θα είχε προσγειωθεί κάτω από το 10%.

Αν, αντί να προσπαθήσει να ελέγξει με ολοκληρωτική νοοτροπία τη δικαιοσύνη προκειμένου να μην διερευνά τα δικά του σκάνδαλα και να προσαρμόζει τα των αντιπάλων στις πολιτικές του σκοπιμότητες,  είχε επιλέξει να αποκαταστήσει πλήρως το κύρος της, θα είχε κερδίσει περισσότερα και θα είχε "αυγατίσει" το πολιτικό κεφάλαιο που του είχε χαρίσει η ευνοϊκή συγκυρία μετά το 2010...

Το ίδιο θα συνέβαινε αν δεν προσπαθούσε να ελέγξει και να φιμώσει τον τύπο. Είναι βέβαιο πως μια μερίδα θα του έκανε σκληρή αντιπολίτευση. Η κριτική αυτή όμως δεν θα είχε κανένα αντίκρισμα όπως δεν έχει η υποστήριξη που του παρέχουν τα ασφυκτικά ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης, κατάσταση που προκαλεί θλίψη και θυμηδία ακόμη και στους υποστηρικτές του.

Τα ψέματα, οι διαψεύσεις και ανακολουθίες ήταν τόσο εξώφθαλμα και έγιναν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που ακόμη και οι έχοντες μνήμη χρυσόψαρου τα παρατηρούσαν. Το δε κόστος ήταν τεράστιο και θα το πληρώνουμε για δεκαετίες.

Αν αντί να μεθοδεύσει την κατάργηση του νόμου Στουρνάρα που αποκλείει τους συγγενείς των πολιτικών από κρατικές θέσεις τον είχε εφαρμόσει αυστηρά, θα είχε βγει κερδισμένος, χωρίς να επιτρέψει στο "παλιό" να εμφανιστεί πως υπερτερεί σε ποιότητα από αυτό που ο ίδιος παρουσίαζε σαν  "καινούργιο".

Φυσικά όλα αυτά δεν θα μπορούσε να τα πετύχει επιλέγοντας να συγκυβερνήσει με τον κ. Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, τον Παπαγγελόπουλο και την Παπακώστα, τα βαρίδια της δεξιάς πελατοκρατίας.

Ποια ήταν η ανάγκη η γυναίκα του Πρωθυπουργού που ευαγγελίζονταν το καινούργιο έναντι του διεφθαρμένου παλαιού, μέσα σε δυο χρόνια να αναρριχηθεί από δασκάλα σε καθηγήτρια πανεπιστημίου;

Ο καθένας θα καταλάβαινε πως ο πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα 5-10 φίλους χωρίς προσόντα να τους κάνει θυρωρούς ή κηπουρούς. Κανένας δεν ανέχεται όμως να διορίζει σε στρατηγικής σημασίας θέσεις του κρατικού μηχανισμού κομματικούς φίλους, όπως συνέβη με τον Υπεύθυνο Πολιτικής Προστασίας ο οποίος  την ώρα που καιγόταν ο κόσμος ήταν απασχολημένος με την αγορά καινούργιου κινητού τηλεφώνου.

Ο κ. Τσίπρας όμως δεν μπορούσε να κάνει την "κωλοτούμπα" που έκανε το Καλοκαίρι του 2015 αμέσως μετά την εκλογική του νίκη τον Φεβρουάριο γιατί δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί τις συνέπειες των πράξεών του. Ούτε τώρα αντιλαμβάνεται γιατί φεύγει και γιατί δεν πρέπει να τρέφει και πολλές ελπίδες να επιστρέψει.

Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γιατί το πολιτικό κεφάλαιο που είχε χτίσει το είχε χτίσει σε μια "φούσκα", σ’ ένα ψέμα.  Πολλοί εξέλαβαν λόγω του όγκου την "φούσκα" σαν πολιτικό μέγεθος με ουσία και άρα διάρκεια. Η συνέχεια τους διέψευσε και θα τους διαψεύσει ακόμη περισσότερο.

Καμία από τις πολιτικές εκτιμήσεις και στρατηγικές μεθοδεύσεις του κ. Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας δεν δικαιώθηκε. Δεν είναι τυχαίο που δεν περίμεναν το αποτέλεσμα της 26ης Μαΐου. Ούτε το Grexit περίμεναν το 2015. Αντιθέτως περίμεναν να μας παρακαλούν να μας δανείσουν.

Είναι τόσο ανίδεοι που όντως την Άνοιξη του 2016 και του ’17 περίμεναν πως μετά την Ανάσταση θα ακολουθούσε η ανάσταση της οικονομίας. Το ίδιο περίμεναν και μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου το Καλοκαίρι του 2018.

Τυχαίο δεν είναι επίσης πως την πάτησαν με το θέμα της εκλογής του Προέδρου στο πρώτο σκέλος της πρόσφατης αναθεώρησης του συντάγματος που επιτρέπει στη δεύτερη φάση, η απόφαση να ληφθεί με σχετική πλειοψηφία.

Πρόκειται  για αντίληψη, σχεδιασμούς και ικανότητες  επιπέδου δεκαπενταμελούς.

Χειρότερη τροπή φαίνεται πως έχει πάρει η υπόθεση της σκευωρίας που προσπάθησαν να στήσουν με τη Novartis.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ούτε κατάλαβε ποτέ πώς έφτασε στην εξουσία ούτε πώς φεύγει. Μιλάμε για "ανέκδοτα" που εξέλαβαν εαυτούς ως πολιτικές  φυσιογνωμίες...

kostas.stoupas@capital.gr