Σε ελεύθερη πτώση...

Του Κώστα Στούπα 

1) Σε ελεύθερη πτώση...

Η εισβολή "μπαχαλάκηδων” στο γραφείο βουλευτή των ΑΝΕΛ εν μέσω ενός κύματος αποχωρήσεων κατά τον ίδιο τρόπο που είχε γίνει εισβολή παλαιότερα στην πολυκατοικία εισαγγελέως, η οποία είχε βρεθεί στο στόχαστρο της κυβέρνησης, αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνείας για παρακρατικές πρακτικές...

Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν πως η υπόληψη και η επιρροή της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση και κανείς δεν είναι σε θέση να προσδιορίσει σε ποιο επίπεδο θα βρουν σημείο στήριξης (κατά τους όρους της τεχνικής ανάλυσης). 

Όλες οι κυβερνήσεις όταν φτάνουν στο σημείο αυτό, ανακαλύπτουν πως έχουν γίνει στόχος σκοτεινών επιχειρηματικών συμφερόντων, της διαπλοκής και των "νταβατζήδων”... Καμιά όμως δεν έχει καταφέρει να πείσει να αντιστρέψει το κλίμα  και να διασωθεί εξ αυτού...

Από την άλλη πλευρά, κατά το παρελθόν δεν έχουν αντιδράσει όλες οι κυβερνήσεις που κινδυνεύουν να χάσουν τη δεδηλωμένη από αποσκιρτήσεις βουλευτών με εφόδους παρακρατικών και απειλές μέσω κομματικών εφημερίδων... Από την εποχή του σκληρού "αυριανισμού” έχουμε να δούμε αυτές τις συμπεριφορές και πρακτικές. 

Η Μακεδονική παγίδα...

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είδε το "Μακεδονικό” σαν διπλή ευκαιρία για την πολιτική της επιβίωση. Το "Μακεδονικό” προέκυψε σε αυτή τη φάση από τις πολιτικές εξελίξεις στη γείτονα μετά την απομάκρυνση του  μετώπου των εθνικιστών. 

Οι δυτικοί είδαν την ευκαιρία ενσωμάτωσης της γειτονικής χώρας στο σύστημα ισχύος των και πίεσαν την Ελλάδα να υποστείλει τις αξιώσεις που είχε επί δεκαετίες σε σχέση με την αναγνώριση.

Η κυβέρνηση εξέλαβε τις εξελίξεις αυτές σαν θεόσταλτη διπλή ευκαιρία.  Από τη μία πλευρά σαν μια ακόμη ευκαιρία να αποδείξει στους δανειστές και συμμάχους πόσο χρήσιμη, πειθήνια και υπάκουη είναι σε σύγκριση με όσες έχουν προηγηθεί.

Από την άλλη υπολόγισε πως οι αντιδράσεις που θα προκαλούσε η υποχώρησή της από πάγιες θέσεις όλων των ελληνικών κυβερνήσεων κατά τις τελευταίες δεκαετίες θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για ένα εθνικιστικό κόμμα στα δεξιά της Ν.Δ. 

Το σενάριο αυτό  φαντάζει σαν τη μοναδική ελπίδα μείωσης της διαφοράς στις επικείμενες εκλογές. 

Τούτο θα ελάμβανε σάρκα και οστά αν η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη που έχει μετακινηθεί προς κέντρο και εγκολπώνει μέχρι και  ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς μετά το 2015-16,  είχε παρασυρθεί προς τις θέσεις μιας χωρίς όρους αναγνώριση  της γείτονος. 

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν πάτησε όμως την "πεπονόφλουδα”  ενώ οι ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς που ανήκουν στο ευρωπαϊκό τόξο θα έκαναν πολύ μεγαλύτερες υποχωρήσεις προκειμένου να δουν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να απομακρύνονται από την εξουσία. 

Το αποτέλεσμα είναι οι ΑΝΕΛ κυριολεκτικά να διαλύονται και οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να είναι ανεπιθύμητα πρόσωπα στη Βόρεια Ελλάδα (και όχι μόνο), όπου οι πρώτες κυλιόμενες μετρήσεις κάνουν λόγο ακόμη και για μονοψήφια ποσοστά.

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έκανε δυο λάθη. Το πρώτο είναι πως υποτίμησε τη "μνήμη του αίματος”. Υποτίμησε δηλαδή τη θυσία των παππούδων και των προπαππούδων των σημερινών γενιών που έχυσαν το αίμα τους προκειμένου αυτή η πολυφυλετική περιοχή κατά τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να ενσωματωθεί στον ελληνικό εθνικό κορμό. 

Το "αίμα” που έχει θυσιαστεί δημιουργεί ανεξίτηλες κόκκινες γραμμές που κρατάνε για αιώνες. Αν ήταν ελάχιστα πιο σοφοί και λιγότερο οπορτουνιστές θα είχαν διδαχτεί από την εμπειρία των χαμένων του ελληνικού εμφυλίου.

Το δεύτερο λάθος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει με την παροιμία πως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν πρέπει να μιλάνε για σκοινί. 

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται πως έλκει την καταγωγή του από την ελληνική κομμουνιστική αριστερά, θα έπρεπε να είναι ο τελευταίος πολιτικός χώρος που θα έπρεπε να ασχοληθεί με το "Μακεδονικό” καθώς το ΚΚ, στον εμφύλιο στα πλαίσια της εξυπηρέτησης της εξωτερικής πολιτικής της ΕΣΣΔ είχε δεχθεί τη δημιουργία ανεξάρτητου Μακεδονικού Κράτους που θα συμπεριελάμβανε και την ελληνική Μακεδονία. 

Στα πλαίσια αυτής τη θέσης η συμμετοχή των "σλαβομακεδόνων” στον ΔΣΕ κατά τον εμφύλιο είχε μεγάλο μερίδιο, σε βαθμό που κάποιοι ιστορικοί* να την χαρακτηρίζουν καθοριστική της διάρκειας και της έντασης της ανταρσίας και αιματοχυσίας.

Στο σημείο αυτό ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του  συμπεριφέρθηκαν σαν παιδιά που παίζουν με τα σπίρτα σε μπαρουταποθήκη. Την αποτυχία στην οικονομία συμπληρώνει και μια οιονεί τραγωδία στα εθνικά θέματα. Ακόμη και αν η συμφωνία ακυρωθεί εξ αιτίας των γειτόνων, η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα πέραν της οικονομίας και για τα  ζητήματα εθνικής ακεραιότητας έχει διαρραγεί οριστικά. 

Οι εξελίξεις ήδη καλπάζουν, τα ποσοστά καταρρέουν και ως εκ τούτου δεν αποκλείονται οι αιφνιδιασμοί...

*Βλέπε: Andre Gerolymatos Εμφύλιος - Ελλάδα 1943-1949, ένας διεθνής πόλεμος, εκδόσεις Διόπτρα. 

2) Μια εμπειρία από την Ολλανδία...

Κύριε Στούπα καλησπέρα,

Γράφω για να σας διηγηθώ μία προσωπική ιστορία.
Μία ιστορία που αναδεικνύει τη λειτουργία ενός υγιούς περιβάλλοντος.

Πριν μερικά χρόνια είχα πάει για σπουδές στην Ολλανδία. Εκεί εμφανίστηκε μία επιχειρηματική ευκαιρία και μαζί με μερικούς φίλους αποφασίσαμε να την εκμεταλλευτούμε. Για να προχωρήσουμε έπρεπε να ιδρύσουμε εταιρεία. Πηγαίνουμε λοιπόν στο Chamber of Commerce για να ζητήσουμε πληροφορίες. Εκεί εξηγούμε στη γραμματέα το λόγο της επίσκεψης μας και επί τόπου μας κανονίζει συνάντηση με επιχειρηματικό σύμβουλο για να μας βοηθήσει ο οποίος μας ενημέρωσε για τα νομικά και φορολογικά πλαίσια που ίσχυαν, καθώς και για το τι χρειάζεται για να ιδρύσεις εταιρεία στην Ολλανδία. Απλά πηγαίνεις με την ταυτότητα σου στο Chamber of Commerce, τους ενημερώνεις για το όνομα της εταιρείας καθώς και τη μορφή της, και σε 15 λεπτά έχεις τελειώσει.

Ο καιρός πέρασε και εγώ έπρεπε για προσωπικούς λόγους να επιστρέψω στην Ελλάδα. Αποχώρησα από την επιχείρηση και έκλεισα όλες μου τις εκκρεμότητες στην Ολλανδία. Η ολλανδική εφορία όμως συνέχισε να μου στέλνει δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, τις οποίες όμως αγνοούσα, μέχρι που το καλοκαίρι του 2017 ήρθε ένα πρόστιμο κοντά στις 10.000€ που αφορούσε μη καταβληθέντες φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και πρόστιμα για έτη κατά τα οποία εγώ δεν έμενα στην Ολλανδία αλλά, στην Ελλάδα. Κάλλιστα θα μπορούσα να το αγνοήσω το θέμα, αλλά επειδή δεν μου αρέσει να έχω εκκρεμότητες, αποφάσισα να το κλείσω μια και καλή. Μπήκα λοιπόν στο site της εφορίας και κατέβασα έντυπο για complaint. Το συμπλήρωσα, έγραψα το πρόβλημα μου όσο πιο αναλυτικά μπορούσα και το έστειλα. Βάσει νόμου είναι υποχρεωμένοι εντός 3 εβδομάδων να σου απαντήσουν πως έχουν λάβει το αίτημα σου. Και όντως εντός 3 εβδομάδων ήρθε επιστολή που έγραφε πως έχουν λάβει την επιστολή μου και την υπόθεση μου την έχει αναλάβει ο "Χ" υπάλληλος με τα στοιχεία του mail του, αριθμό τηλεφώνου εργασίας και κινητού τηλεφώνου! Μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξη μου. Μετά από λίγες ημέρες τον κάλεσα, απάντησε αμέσως και για να μην μακρηγορώ περαιτέρω το πρόβλημα μου οφειλόταν σε δικό τους λάθος και είχε λυθεί εντός 4 εβδομάδων.

Δεν θα ήθελα ούτε να σκεφτώ πόσο χρόνο, κόπο και πιθανότατα χρήμα θα χρειαζόταν να διαθέσω αν μου συνέβαινε το παραπάνω περιστατικό στην Ελλάδα. Θέλω όμως να προσθέσω πως παρά την απαισιοδοξία προσωπικά έχω παρατηρήσει θετικές αλλαγές στο δημόσιο τομέα αλλά και στη νοοτροπία των Ελλήνων. Φυσικά και δεν έχουν γίνει άλματα προόδου, αλλά μικρά βηματάκια προς τη σωστή κατεύθυνση. Σε αυτή την αλλαγή πιστεύω συμβάλλουμε όλοι εμείς με την κριτική και την συνεχή αναζήτηση βελτίωσης της καθημερινότητας μας.

Ως εκ τούτου θεωρώ απαραίτητο, όλοι οι πολίτες να συνεχίσουμε να ενημερωνόμαστε, να ταξιδεύουμε, να γράφουμε και να είμαστε ενεργοί στην καθημερινότητα μας ώστε να βοηθήσουμε ο καθένας με το δικό του τρόπο στην ταχύτερη μεταμόρφωση της κοινωνίας και του κράτους μας.

Σε περίπτωση δημοσίευσης, παρακαλώ μόνο τα αρχικά.

Με εκτίμηση,
Θ. Β.

kostas.stoupas@capital.gr