Πανηγυρίζουν για να πιστέψουν πως κερδίζουν 2...

Του Κώστα Στούπα 

1) Πανηγυρίζουν για να πιστέψουν πως κερδίζουν 2...

H αποφοίτηση της Ελλάδας από τα μνημόνια θυμίζει την αποφοίτηση του αμίμητου Κώστα Χατζηχρήστου από το Δημοτικό Σχολείο στην ταινία "Ο μπακαλόγατος”, όπου καθόταν πολλά χρόνια σε κάθε τάξη για να τα μάθει καλύτερα από αυτούς που αποφοιτούσαν στην ώρα τους. Είναι προφανές πως στο τέλος του έδωσαν κάτι που μοιάζει με  απολυτήριο γιατί δεν είχε κανένα νόημα να τον κρατούν στην τάξη...

Η συμφωνία για το χρέος αποτελεί  μια προέκταση της στάσης που έχουν υιοθετήσει οι δανειστές και εταίροι κυρίως μετά  το 2015: Ήτοι, κρατάμε την Ελλάδα εντός και προχωράμε όχι λύνοντας το πρόβλημα αλλά κλωτσώντας το τενεκεδάκι παρακάτω στον δρόμο μέχρι να δούμε τι θα γίνει με την Ιταλία και την άνοδο του Ευρωσκεπτικισμού σε όλες τις χώρες.

Μόνο που αυτήν την φορά αντί για μερικούς μήνες το "κλώτσησαν” σχεδόν μια δεκαετία παρακάτω. Επί της ουσίας πέταξαν το ελληνικό πρόβλημα στις κυβερνήσεις που θα υπάρχουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη μετά το 2030.  Μέχρι τότε πολλά μπορεί να έχουν συμβεί τα οποία ενδέχεται να ανατρέψουν τα δεδομένα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.

Η επιμήκυνση και η περίοδος χάριτος ισχύει για περίπου για 100 δισ. ευρώ (55% του ΑΕΠ). Τα υπόλοιπα περίπου 240 δισ. ευρώ (130% του ΑΕΠ) ωριμάζουν και εξυπηρετούνται κανονικά.

Καθώς κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν τα επιτόκια δανεισμού  τα επόμενα χρόνια  και ιδίως την επόμενη δεκαετία θα διαμορφωθούν στο 4% ή 14% δεν μπορούμε και να προβλέψουμε αν ο "κόμπος” θα φτάσει και πότε στο "χτένι”.

Σημαντικό ατού αποτελεί η δέσμευση των δανειστών πως η εξυπηρέτηση του χρέους δεν μπορεί να υπερβαίνει το 15% του ΑΕΠ. Αυτό μένει να δούμε πως μπορεί να εφαρμοστεί σε συνθήκες ακραίων σεναρίων όταν οι δανειστές μπορεί  να δανείζονται με υψηλότερα επιτόκια και να γράφουν ζημιές.

Με ένα ΑΕΠ περί τα 180 δισ. ευρώ το 15% σημαίνει περί τα 27 δισ. ευρώ. Από αυτά ένα μέρος αφορά καταβολή τόκων και ένα μέρος χρεολύσια τα οποία υπό ομαλές συνθήκες θα ανακυκλώνονται από τις αγορές. Τα 200 δισ. ευρώ με επιτόκιο 4% σημαίνουν καταβολή τόκων 8 δισ. το χρόνο και με 14% 28 δισ. ευρώ.

Όσοι νομίζουν πως η κατάσταση των μηδενικών επιτοκίων που ζούμε  την τρέχουσα δεκαετία θα είναι δεδομένη και την επόμενη, ας αλλάξουν πλευρό... Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Τα μηδενικά επιτόκια των τελευταίων ετών έχουν αρχίσει να δημιουργούν παρενέργειες οι οποίες ενδέχεται να αποδειχτούν πιο επικίνδυνες και από την ίδια την ασθένεια. Σε κοινωνίες που γερνάνε τα μηδενικά επιτόκια σημαίνουν προβλήματα καταβολής συντάξεων από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Για τα πρώτα χρόνια της ελληνικής επανόδου στις αγορές  θα υπάρξει ένα "μαξιλαράκι” 20 δισ. ευρώ περίπου  το οποίο δεν ονομάζεται  πιστωτική γραμμή αλλά το μεγαλύτερο  μέρος του προκύπτει από τα 15 δισ. ευρώ  πίστωσης για την  αποφοίτηση από το μνημόνιο...

Η συμφωνία για το χρέος είναι επιτυχία αν αναλογιστεί κάποιος που θα βρισκόταν η χώρα αν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2015 δεν είχαν κάνει "κωλοτούμπα” και είχαν οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ.

Είναι αποτυχία όμως γιατί δεν σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής χρεοκοπίας αλλά την παράτασή της. Επιπλέον είναι αποτυχία γιατί η απόσταση μεταξύ λόγων και πράξεων των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (τα ψέμματα που έχουν ειπωθεί) έχει πολλαπλασιάσει τον εξευτελισμό του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος στα μάτια των ψηφοφόρων.

Μέχρι το 2012 όταν ενδεχομένως υπήρχε κάποια ελπίδα επιτυχούς αποφοίτησης της Ελλάδας από την περίοδο των μνημονίων προβλεπόταν πως στο τέλος του δεύτερου μνημονίου θα υπάρξει μετά το (PSI που κούρεψε πάνω από 100 δισ. ιδιωτικού χρέους) κάποια συμπληρωματική ρύθμιση που θα έκανε το χρέος βιώσιμο.

Όπως μας θύμισε ο Πήτερ Σπίγκελ την επομένη της συμφωνίας, η συμπληρωματική αυτή ρύθμιση του 2012 θα είχε σαν βάση τη διαμόρφωση του χρέους κάτω από 110% του ΑΕΠ.  Με ΑΕΠ περί τα 180 και χρέος περί τα 340 δισ. ευρώ το οποίο τα τελευταία χρόνια με διάφορες αλχημείες αυξάνεται αντί να μειώνεται έχουμε ένα χρέος πάνω από 180% του ΑΕΠ.

Η συμφωνία που πέτυχε η κυβέρνηση εν όψει του τέλους του τρίτου μνημονίου είναι θετική ως προς το γεγονός πως αυτοί που κυβερνάνε σήμερα την Ευρώπη δεν επιθυμούν να λάβουν την απόφαση αποπομπής μιας χώρας από το Ευρώ με ό,τι καταστροφικό και αν σημαίνει αυτό για τη χώρα αλλά και αρνητικό για την ίδια την Ευρωζώνη.

Μεταθέτουν την απόφαση αυτή, στην περίπτωση που δεν υπάρξουν απρόοπτες εξελίξεις, για μετά το 2030.

Αν υπήρχε σοβαρό πολιτικό προσωπικό στη χώρα θα εκμεταλλεύονταν αυτήν τη δεκαετία προκειμένου να μεταρρυθμίσει τη χώρα ούτως ώστε αυτή να συγκλίνει προς την Ευρώπη θεσμικά, οικονομικά και από άποψη δημόσιας διοίκησης.

Αν η Ελλάδα εκσυγχρονιζόταν και γινόταν οικονομικά ανταγωνιστική ακόμη και αν διαλυόταν το ευρώ θα μπορούσε να εξασφαλίσει καλές προοπτικές για τους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό και καλύτερο βιοτικό επίπεδο για το σύνολο της κοινωνίας. Ακόμη μια οικονομικά σταθερή χώρα μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα την εδαφική  και εθνική της ακεραιότητα.

Τούτο δεν έγινε όμως μετά το καμπανάκι της χρεοκοπίας του 2010 και είναι πολύ πιθανό πως δεν θα γίνει και την επόμενη δεκαετία. Η Ελλάδα δεν διαθέτει σοβαρό πολιτικό προσωπικό γιατί δεν διαθέτει και σοβαρό λαό που μπορεί να δει πέρα από τη μύτη του. Δηλαδή, το εκλογικό σώμα δεν μπορεί να διακρίνει πέρα από το άθροισμα των επιμέρους συντεχνιακών συμφερόντων που δεν αφήνουν περιθώρια για αύξηση της πίτας προς όφελος του συνόλου.

Ο ελληνικός λαός είναι αυτός που έστειλε στο σπίτι του οποιονδήποτε πολιτικό τόλμησε να του πει την αλήθεια και δόξασε και δοξάζει κάθε απατεώνα που υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια.

Η συμφωνία απομακρύνει τη χώρα από το ενδεχόμενο ενός ξαφνικού θανάτου όπως ήταν πολύ πιθανό να συμβεί το 2015, αλλά δεν αφήνει τα χειρότερα πίσω, απλά μεταθέτει την ώρα της κρίσης...

2) Χαμηλότερα από πέρυσι...

Υπό κανονικές συνθήκες η επιμήκυνση τους χρέους και το "μαξιλαράκι” θα πρεπε να πείσουν τις αγορές πως η Ελλάδα έχει αφήσει τα χειρότερα πίσω και έχει επιστρέψει στην κανονικότητα ή τέλος πάντων πως στον ορατό ορίζοντα δεν κινδυνεύει με χρεοκοπία.

Αν συνέβαινε αυτό ο Γενικός Δείκτης του χρηματιστηρίου μπορεί να μην βρισκόταν στις 3.000 μονάδες όπου ξεκίνησε η κάθοδος το 2009 εν όψει χρεοκοπίας αλλά θα βρισκόταν σίγουρα πάνω από τις 1.000 μονάδες.

Αν ίσχυε πως τον Αύγουστο η Ελλάδα επιστρέφει στην κανονικότητα ο Γ.Δ. θα ήταν ψηλότερα από πέρυσι και οι τιμές των τραπεζικών μετοχών δυο και τρεις φορές πάνω από την τιμή της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης. Δηλαδή, η τιμή της Πειραιώς θα ήταν μεταξύ 10 και 20 Ευρώ, της Εθνικής 0,60 με 1 Ευρώ της Eurobank πάνω από τα 2 Ευρώ κλπ

Αντί αυτού έχουμε τον Γενικό Δείκτη κάτω και από τις 800 μονάδες που βρισκόταν ένα χρόνο νωρίτερα και τις περισσότερες τραπεζικές μετοχές κάτω από τα επίπεδα τιμών της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης.

Τα ελληνικά επιτόκια των 10ετών ομολόγων είναι καλύτερα από πέρυσι αλλά παραμένουν πάνω από 4%. Τα επιτόκια της δευτερογενούς αγοράς ομολόγων δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα αφού ελάχιστο μέρος του ελληνικού χρέους διαπραγματεύεται καθώς βρίσκεται στα χέρια των "θεσμών”(ESM-EKT-ΔΝΤ).

Την Παρασκευή μάλιστα ενώ ο πρωθυπουργός έδινε την παράσταση με τη γραβάτα το Ελληνικό χρηματιστήριο ενώ ξεκίνησε ανοδικά έκλεισε μια πτώση.

Τούτα δεν αποτελούν ενδείξεις πως αλλάξαμε σελίδα...

Πέρυσι τέτοιον καιρό στο άρθρο με τίτλο Πανηγυρίζουν για να πιστέψουν πως κερδίζουν... γράφαμε:

"Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα από το καλοκαίρι του 2016 και μετά, στα πλαίσια της δεύτερης διαπραγμάτευσης του τρίτου μνημονίου, είχε βάλει δυο βασικούς στόχους: το χρέος και την Ποσοτική Χαλάρωση.

Τα Χριστούγεννα θα πάρουμε ρύθμιση για το χρέος και αρχές του ’17 θα μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση, έλεγαν το Φθινόπωρο. Μετά έλεγαν για το Πάσχα και εσχάτως για τις αρχές του καλοκαιριού.

Ο κ. Τσίπρας πριν μερικές εβδομάδες δήλωνε πως η διαπραγμάτευση πήγαινε τόσο καλά που δυσκολευόταν να πιστέψει τα θετικά αποτελέσματα που έρχονταν σε σχέση με το χρέος.

Θυμάστε, Too good to be true, "Τα νέα είναι τόσο καλά που θα αναγκαστώ να φορέσω γραβάτα" κλπ.

Λοιπόν, η δεύτερη αξιολόγηση έκλεισε χωρίς καμιά αξιοσημείωτη εξέλιξη για το χρέος και την Ποσοτική Χαλάρωση...”

Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και σήμερα...  

Βλέπε: Πανηγυρίζουν για να πιστέψουν πως κερδίζουν...

kostas.stoupas@capital.gr