Του Γιώργου Κράλογλου

Το "Ελλάδα 2.0" και τα λεφτά της Ε.Ε. μας φέρνουν μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις πάνω από 60 δισ. σε πέντε χρόνια, αλλά δεν το κατάλαβε κανείς;

Γιατί, αν πράγματι βαδίζουμε έτσι όπως πρέπει και προς την κατεύθυνση που ορίσαμε και με το Ελλάδα 2.0 και με τα περίπου 50 δισ. της Ε.Ε. για την ανάκαμψη της οικονομίας και το μεγάλωμα των μικρομεσαίων, ποιος ο λόγος να είναι στους δρόμους ένα τεράστιο κομμάτι της παραγωγής μας και το υπόλοιπο (βιομηχανία, βιοτεχνία, εμπόριο, διακίνηση, τουρισμός και υπηρεσίες) να δείχνουν και με γραπτά κείμενά την αγανάκτηση και την απογοήτευσή τους από την έλλειψη διαλόγου;

Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ), ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) και ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδος (ΣΒΕ) καλούν τους εκπροσώπους του αγροτικού κόσμου και της Πολιτείας να προσέλθουν σε διάλογο.

Και να γιατί το ζητάνε "...με αίσθημα ευθύνης (λένε) και εκπροσωπώντας τους τρεις ισχυρούς πυλώνες της οικονομίας που συνεργάζονται στενά με τον πρωτογενή τομέα, τονίζουμε ότι η οδός του διαλόγου είναι η ασφαλέστερη επιλογή για την επίλυση των προβλημάτων και την αποτροπή της μετακύλισής τους σε άλλους κλάδους στρατηγικής σημασίας. Η στάση ευθύνης στην παρούσα ευαίσθητη συγκυρία είναι αυτή που κρατά ανοιχτό τον δρόμο του καλόπιστου θεσμικού διαλόγου, του αμοιβαίου σεβασμού και της κατανόησης, αποτρέποντας τη δημιουργία σοβαρών επιπλοκών στο σύνολο της οικονομίας...”.

Γνωρίζουμε από δημοσιογραφική εμπειρία ότι τα πράγματα "στήνονται” πολλές φορές από την πολιτική και την κομματική προχειρότητα με τον γνώριμο και πάντα αναποτελεσματικό (κατά τη δική μας άποψη) τρόπο μήπως και προκαλέσουν φθορά στην κυβέρνηση και αλλάξει το πολιτικό παιχνίδι εις όφελος της αντιπολίτευσης.

Όταν όμως τα επιχειρήματα, όπως αυτά του διαλόγου, στέκονται γιατί η αλήθεια είναι πως υπάρχει κενό διαλόγου (άλλωστε εκεί βασίζεται και το κείμενο των αντιδράσεων όλων των παραγωγικών τάξεων και των αγροτών συμπεριλαμβανομένων) καθώς έτσι δείχνει η αναταραχή και μέσα στην κυβέρνηση (αν ήταν καλυμμένη ή όχι και η υποχρέωσή της να κάνει το διάλογο που πρέπει, την ώρα που πρέπει) η υπόθεση δεν έχει μόνο πολιτικά ή αντιπολιτευτικά ελατήρια. Βεβαίως εδώ θα πρέπει να αφαιρέσουμε τις ομάδες των απαράδεκτων "αντιστασιακών" και όσων εξέθεσαν τους αγρότες, το κίνημά τους και τις τις υπόλοιπες ομάδες της οικονομίας που θέλουν να βάλουν τα πράγματα σε τάξη.

Ας κοιτάξει, λοιπόν, η κυβέρνηση το θέμα του διαλόγου από αυτή την πλευρά και με το βάθος που απαιτεί η περίσταση. Ας ανοίξει το διάλογό της από τώρα με όλους εκείνους τους φορείς της ιδιωτικής οικονομίας, ξεκινώντας από τον κόσμο της αγροτικής παραγωγής όχι ως λύση του σημερινού αδιεξόδου αλλά ως μόνιμη επιλογή στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής για την εφαρμογή της οποίας ζητάς συνεργασίες και όχι κατανόηση (ακόμη και σε πιθανά λάθη σου). Το έχουμε ζήσει πολλές φορές αυτό και πριν και μετά τη χρεοκοπία.

george.kraloglou@capital.gr