Του Γιώργου Κράλογλου

Όταν η μισή ηλεκτρική παραγωγή σου είναι από φυσικό αέριο και το μισό από όσο χρειάζεσαι είναι ρώσικο, θέλει κότσια για να αποφύγεις μια νέα κρίση.

Και αυτό γιατί οι νέες συνθήκες (μετά το "διαζύγιο” Ευρώπης-Ρωσίας ως προμηθεύτριας φυσικού αερίου), μπορεί να μας προκαλούν αμηχανία ως ανησυχία (το ενδεχόμενο δηλαδή της εμπλοκής μας σε κερδοσκοπικά παιχνίδια μιας δήθεν νέας κρίσης), αλλά μας ανοίγουν και μονοπάτια για να αναλάβουμε (επιτέλους) ρόλο Βαλκανικού ενεργειακού πρωταγωνιστή και όχι μόνο... Μη ξεχνάμε ότι η συγκυρία των ενεργειακών πραγμάτων κάνει την απλή οδό της Ανατολικής Ευρώπης- Ουκρανίας, ανοικτό φαρδύ ενεργειακό δρόμο.

Δουλειά της στήλης ασφαλώς και δεν είναι οι δικές μας υποδείξεις σε ένα μέγα θέμα, όπως το ενεργειακό, που απλώνεται με διαστάσεις εξελίξεων, σαν συνέπεια της απόφασης της Ε.Ε. να διακόψει όλες τις προμήθειες σε φυσικό αέριο από την Ρωσία.

Οφείλουμε όμως να υπενθυμίσουμε τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην πολιτική μας σκηνή ότι κλείνουμε μια 15ετία που βεβαιώνουμε τον λαό για δήθεν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ενεργειακή Βαλκανική οικονομία από το Αιγαίο μέχρι το Ιόνιο.

Πρωταγωνιστής επίσης στις ενεργειακές ανακατατάξεις η χώρα μας και με την αναβάθμιση του ρόλου της μετά τις συμφωνίες αναθεώρησης των σχεδίων Ελευσίνας από ναυπηγική περιφέρεια και σε ενεργειακή (με στόχο) να την κατατάξουν στους "δορυφόρους” που θα εξασφαλίσουν ενεργειακές αρτηρίες ως την Ουκρανία. Μπράβο μας ως εδώ...

Και πάμε παρακάτω. Η Ελευσίνα λοιπόν με την Αλεξανδρούπολη (όπως λέμε πολιτικά) θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε κεντρικό ενεργειακό κόμβο της Ανατολικής Ευρώπης.

Φεύγουμε δηλαδή από τα Βαλκάνια και τα φτερά μας ανοίγουν σε ό,τι λέγεται Ευρώπη, χωρίς να βάζουμε στη νέα ενεργειακή Ελλάδα και τα πιθανά αποθέματά μας σε υδρογονάνθρακες που τώρα αγγίζουν και τις παραλίες του Ιονίου, πράγμα που ίσως θα είναι ενάντια στον τουρισμό μας. Τον πρώτο μας πυλώνα όλης της οικονομίας μας...

Τα λέμε με τον τρόπο που τα λέμε όχι επειδή οι εξελίξεις δεν έχουν την σοβαρότητα που τους ταιριάζουν, μετά την ιστορική απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ”...να σταματήσει (δηλώνει σε ανακοίνωσή της) την εξάρτηση της ΕΕ από έναν αναξιόπιστο προμηθευτή, ο οποίος έχει επανειλημμένα αποσταθεροποιήσει τις ευρωπαϊκές αγορές ενέργειας, θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του εφοδιασμού με ενεργειακό εκβιασμό και βλάπτει την ευρωπαϊκή οικονομία ..." (capital gr. Συμφωνία στην ΕΕ για τον οριστικό τερματισμό των εισαγωγών αερίου από τη Ρωσία το 2027”) αλλά γιατί έχουμε πολλές αμφιβολίες σχετικά με τις προετοιμασίες μας να αδράξουμε την ευκαιρία που μας δίδεται μέσα από το πρόβλημα.

Και να ένας λόγος που κατά την άποψή μας δικαιολογεί τις ανησυχίες μας. Τον διατυπώνουμε με το εξής ερώτημα.

Είμαστε έτοιμοι για δυναμική και αποτελεσματική λύση που μπορεί να μας απομακρύνει από εμπλοκές σε νέα ενεργειακή περιπέτεια κόστους και ακρίβειας, όπως κάνουν όλοι οι άλλοι στην Ευρώπη (έχουν δεν έχουν τα δικά μας πλεονεκτήματα) ας πούμε, με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Είμαστε έτοιμοι να τις περάσουμε στην πρώτη γραμμή της μάχης με τα όπλα που ζητάνε όσοι θέλουν να πολεμήσουν; Αν δεν είμαστε εκεί, τότε πως θα αμυνθούμε σε αυτά που θα μας έρχονται από το 2026 ως το 2028 και ακόμη παραπέρα;

george.kraloglou@capital.gr