Του Γιώργου Κράλογλου

Το είπαμε και προχθές. Η κίνηση με τις ΣΣΕ σωστή. Και για εργαζόμενους και για εργατοπατέρες... Τους 250.000 που έχουμε ανάγκη θα τους βρούμε;

Απαισιόδοξοι δεν είμαστε, ούτε θέλουμε να γίνουμε με τις δικές μας εκτιμήσεις. Αλλά ψάχνοντας τις αντιδράσεις (εκτός από τις εσωτερικές χαρές... της κυβέρνησης) δεν μας φάνηκε πως είδαμε όσους ενδιαφέρουν οι ΣΣΕ να χορεύουν στους δρόμους...

Μπορεί να να μην είναι συνδικαλιστικά ή και ατομικά σωστός ο χορός ή τα χαμόγελα... (με το πολύ νόημα) που εισπράξαμε στην αγορά (από εργοδότες και εργαζόμενους για την επαναφορά των ΣΣΕ). Μας έφεραν, όμως, κάποιες σκέψεις που θα θα θέλαμε να τις μοιραστούμε μαζί σας.

Και πρώτο απ' όλα το βασικό ερώτημα.

Αυτά που "καταφέραμε” και στο εργασιακό μας πρόβλημα (όχι για όσους εργάζονται) και μας οδήγησαν στην άρνηση κάλυψης 250-300.000 θέσεων απασχόλησης (βιομηχανία, οι περισσότερες εμπόριο, υπηρεσίες και γενικά στον τουρισμό) είχαν ρίζες και στην ανυπαρξία Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας ή στην απουσία διαπραγματεύσεων με κοινωνικούς εταίρους;

Το ξεκαθαρίζουμε για να μην παρεξηγηθούμε.

Ασφαλώς και δεν συζητάμε τη σημασία και την αξία των θεσμών (έστω και με τις πολλές ενστάσεις για τη λειτουργία τους στην πράξη).

Το πρόβλημά μας, όμως, να είμαστε στους τελευταίους της Ευρώπης σε συνθήκες αμοιβών, που καταλήγουν και στη φυγή των νέων εκτός Ελλάδας, ήταν ότι καταργήσαμε τις συλλογικές συμβάσεις;

Ότι η διαδικασία των αμοιβών πέρασε σε άλλους "μηχανισμούς” και βρήκε αποκούμπι και στην αδήλωτη εργασία και στη μαύρη εργασία και στην μαύρη οικονομία ήταν συνέπεια της ανυπαρξίας Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας;

Έφταιγε μήπως το χρονοντούλαπο που βάλαμε τον εργατοπατερισμό και η έλλειψη της συμβολής του στην προκοπή των εργαζόμενων στον τόπο που σημαίνει ότι όλα λύθηκαν με την επαναφορά των Συλλογικών μας Συμβάσεων και του συνδικαλιστικού κινήματος εργασίας;

Τα λέμε αυτά όχι για να υποβαθμίσουμε τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες που βεβαίως και έπρεπε να αποτελούν μέρος των πολιτικών υποχρεώσεών της στα 6 χρόνια της στην εξουσία.

Τα λέμε γιατί θεωρούμε ότι το εργασιακό με την έννοια των σωστών αμοιβών δεν λύθηκε.

Το εργασιακό που δεν θα αφήσει άλλους από τους 700-750.000 νέους και νέες να φύγουν από τη χώρα (με ρυθμό 50.000 ως και 80.000 τον χρόνο, όπως την 10ετία που πέρασε) δεν υπάρχει ακόμη. Και αυτό που υπάρχει δεν θα ανατρέψει ούτε την φυγή του 2026.

Αυτό, λοιπόν, είναι το πραγματικό μας πρόβλημα και βρίσκεται στο κέντρο κάθε επιλογής μας για την οικονομική πολιτική. Και αυτά είναι τα αντιφατικά όσων χαρακτηρίζουμε αναπτυξιακή πολιτική προσέλκυσης (όπως την λέμε) και νέων επενδυτών..

Αρκετά, λοιπόν, με το "χορό” στη γιορτή "επαναφοράς” των Συλλογικών Συμβάσεων και ας δούμε τις αμοιβές. Κυρίως δε, πώς θα αποτρέψουμε την φυγή και άλλων νέων το 2026 και το 2027.

george.kraloglou@capital.gr