Του Γιώργου Κράλογλου

Το ρωτήσαμε από τη στήλη και τις παραμονές των (πολιτικοποιημένων πλέον) εγκαινίων της ΔΕΘ. Αντιπολίτευση θα κάνουν μόνο οι παραγωγικές τάξεις; 

Δεν παραλείψαμε μάλιστα να αναφέρουμε ότι κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης ενημερώθηκαν για βασικά βραχυκυκλώματα της πορείας της οικονομίας, από σειρά υπομνημάτων 25 σελίδων με περισσότερες από 6.000 λέξεις (!). 

Το (προ διμήνου) πολιτικό σκηνικό της ΔΕΘ ολοκληρώθηκε (ως συνήθως σε μια εβδομάδα) αλλά στις σελίδες των προβλημάτων που ξεκινούν από τις προχειρότητες του κρατισμού (τρανό παράδειγμα τα τραγελαφικά και με τα ΕΛΤΑ, που ζούμε από προχθές) κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να ρίξει μια ματιά σε όσα ανέλυσαν οι Οργανώσεις, από την παραγωγή μέχρι και τη λιανική. 

Ασφαλώς και δεν θα γινόταν σοφότερη η κυβέρνηση. Η δε αντιπολίτευση δεν θα μάθαινε από τις υποδείξεις των επιχειρήσεων, όλα αυτά που είναι υποχρεωμένη να ξέρει. Αλλά η εικόνα για το πώς λειτουργεί στη χώρα μας το πολιτικό σύστημα θα ήταν σαφώς πιο φωτεινή. 
 
Ο διάλογος θα είχε ουσία. Οι παραγωγικές τάξεις θα συνειδητοποιούσαν ότι τίποτε δεν πέφτει κάτω από αυτά που λένε (στον υποτιθέμενο διάλογο τους) με την Πολιτεία. Και σήμερα θα μπορούσαν να έχουν και άποψη για τις υπερβολές του κρατισμού, αισιοδοξώντας για καλύτερη επικοινωνία με την πολιτική μας σκηνή. 

Πού βαδίζουμε λοιπόν;

Έχει νόημα η μελέτη και η παρουσίαση των οικονομικών προβλημάτων μας από τον κόσμο της επιχειρηματικής μας κοινότητας από τη στιγμή που η κυβέρνηση (ως η βασική υπεύθυνη) δεν απαντάει (με πράξεις και με έργα) στις υποδείξεις, η δε αντιπολίτευση δεν ελέγχει την κυβέρνηση στις υποχρεώσεις της προς τις παραγωγικές τάξεις...;

Και δεν την ελέγχει η αντιπολίτευση, ενώ έχει στα χέρια της αυτά που παραδίδει ο επιχειρηματικός κόσμος τόσο στην κυβέρνηση (στον κάθε επιμέρους διάλογο) όσο και προς στην αντιπολίτευση. Ψιλά γράμματα... θα μου πείτε...  

Ωστόσο (πιστεύουμε εμείς) οι πάντες οφείλουν να δώσουν αυτά που πρέπει και στην παραγωγή μας και στο εγχείρημα σταθεροποίησης της ανάπτυξης με μέτρα. Καθώς και για την παραπέρα συμμετοχή στο ΑΕΠ από το 9% (όπως παρουσιάζεται από τη βιομηχανική μας συμμετοχή) έναντι του 20% που στοχεύει η ΕΕ.

Να ενεργοποιηθεί δηλαδή και η αντιπολίτευση για να αποδοθεί και στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας η σημασία που του αρμόζει. 

Να αποδείξει έτσι ότι έχει ρόλο στον έλεγχο της κυβέρνησης και για την ιδιωτική οικονομία. Και αυτό ανεξάρτητα από θέσεις, ιδεολογίες και προγράμματα. 

Γιατί εκτός των άλλων έχει και η αντιπολίτευση (κάθε αντιπολίτευση) την ευθύνη της στον σημερινό τραγέλαφο του κρατικού τομέα. Του τομέα που (όπως και με τα ΕΛΤΑ) σκεπάζουμε πολιτικά τουλάχιστον μια 15ετία μέσα στην οποία (αν θυμόμαστε καλά...) έβαλε τη σφραγίδα του τόσο ο ψευτοσιαλισμός μας (τώρα θέλουν να τον αναθεωρήσουν) όσο και η κυβέρνηση της αριστεράς και της "προόδου”...         

george.kraloglou@capital.gr