Έχει αξία ή όχι ο διάλογος με την κυβέρνηση;
Δευτέρα, 27-Οκτ-2025 00:02
Τα εξηγούν οι επιχειρήσεις παραγωγής από το 2023. Με το φορολογικό και το ενεργειακό να μας γδέρνουν, το κόστος δεν βγαίνει. Ποιος τους ακούει;
Κανείς. Λόγια, υποσχέσεις και πάλι από την αρχή... Οι απαντήσεις μέσα από πολιτικές κονσέρβες 50 ετών. "Θα το δούμε το θέμα... Θα συστήσουμε επιτροπές που θα το μελετήσουν... Σχεδιάζουμε ενισχύσεις... Θέλουμε όλες τις επενδύσεις σας... Θα αναπτύξουμε τα σχέδιά σας για την καινοτομία και τον εκσυγχρονισμό..."
Πού βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή; Πουθενά. Και το "μοντελάκι" της Ιταλίας στο ενεργειακό που ακούτε, είναι ήδη πεταμένο στο καλάθι.
Να μείνουμε όμως στην ενέργεια και να ρίξουμε μια ματιά σε ό,τι μας λένε κάποιες μεγαλούτσικες βιομηχανίες.
Διαβάζω στο ρεπορτάζ του Capital.gr: "Άνθρακες ο θησαυρός για τη μείωση του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία" του συναδέλφου μου κ. Χάρη Φλουδόπουλου. "Περίπου είκοσι ημέρες μετά την ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, όπου υποσχέθηκε παρεμβάσεις για τη μείωση του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία, ο χρόνος κυλά χωρίς απτά αποτελέσματα. Η βιομηχανία συνεχίζει να πληρώνει πανάκριβο ρεύμα, ενώ από τα όσα διαφαίνονται, θα χρειαστεί να περιμένει ακόμη πολύ για να δει ουσιαστικές λύσεις.
Το πρόβλημα επιτείνεται εξαιτίας της σημαντικής αύξησης του κόστους ρεύματος στη χονδρεμπορική, που επηρεάζει άμεσα το κόστος προμήθειας της ηλεκτρικής ενέργειας για τη βιομηχανία, αλλά και από τις στρεβλώσεις που υπάρχουν στην ελληνική αγορά και κυρίως στην αγορά εξισορρόπησης, οι οποίες φουσκώνουν ακόμη περισσότερο το λογαριασμό για την ελληνική παραγωγή.
Αυτά κατ' αρχάς. Και θα μου πείτε ίσως ότι πρόκειται για τις βιομηχανίες που, έτσι και αλλιώς, είναι για 40 χρόνια στο Ελαδιστάν περίπου υπό διωγμό (εκβιομηχάνιση της χώρας δεν ενισχύεται ούτε για δείγμα...) και άρα δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο.
Σημασία όμως έχει που καταλήγει όλο αυτό και αν πράγματι υπάρχει διάλογος με την κυβέρνηση.
Οι ίδιες οι βιομηχανίες μας βεβαιώνουν πως οι υποσχέσεις για μείωση του ενεργειακού κόστους (αυτές που έγιναν και στην ΔΕΘ και σε γενικές συνελεύσεις) μένουν στα χαρτιά.
Η κυβέρνηση, παρά τις εξαγγελίες, δεν έχει παρουσιάσει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ή μέτρα.
Το αποτέλεσμα είναι η ελληνική βιομηχανία να παραμένει όμηρος ενός ακριβού και στρεβλού ενεργειακού συστήματος, το οποίο όχι μόνο δεν διορθώνεται, αλλά επιδεινώνεται, παρά την αυξανόμενη συμμετοχή των ΑΠΕ.
Δεν κάνουμε τον συνήγορο της βιομηχανίας. Αν ψάξεις άλλωστε από την ΔΕΘ και μετά τις διαμαρτυρίες της βιοτεχνίας μέσα από τα Επιμελητήρια τους και στην Αθήνα και στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη, θα διαβάσεις τα ίδια.
Και θα δεις ότι δεν χρειάζονται επιχειρήματα από τη στιγμή που έχουν στα χέρια τους και προβάλλουν αυτά που μας λέει η Eurostat. Ότι η Ελλάδα έχει από τις πιο ακριβές τιμές ενέργειας μεταξύ των 27 κρατών της ΕΕ για τους βιομηχανικούς καταναλωτές.
Η χονδρεμπορική τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη, ξεπερνώντας πολλές άλλες αγορές. Οι τιμές στη χονδρική αγορά έχουν κινηθεί τουλάχιστον +30% πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σε περιόδους υψηλής ζήτησης.
Το ενεργειακό κόστος αντιστοιχεί σε σημαντικό μερίδιο, άνω του 12%, του λειτουργικού κόστους για αρκετές κατηγορίες μεταποίησης. Όμως, σε ενεργοβόρες βιομηχανίες παραγωγής βασικών μετάλλων, μη μεταλλικών ορυκτών, οικοδομικών υλικών και ναυπηγείων, το μερίδιο της ενέργειας στο συνολικό κόστος παραγωγής κυμαίνεται μεταξύ 25%-35%.
Όπως μαθαίνω λοιπόν, όλα αυτά έχουν εξηγηθεί αναλυτικά στην κυβέρνηση, οπότε δεν θέλει φιλοσοφία η ταύτιση και του κόστους ενέργειας με τις τιμές στα ράφια της ακρίβειας. Και η κυβέρνηση το ξέρει αυτό. Οπότε το ερώτημα που παραμένει είναι αν τελικά έχει ή δεν έχει αξία ο οποιοσδήποτε διάλογος παραγωγικών τάξεων και επιχειρηματικών ομάδων με την κυβέρνηση.