Του Γιώργου Κράλογλου

Αρχίζει (λέει) η διαβούλευση για την Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας του Καταναλωτή και Εποπτείας της Αγοράς. Μπράβο μας. Με την ακρίβεια τι θα γίνει;

Γιατί αν περιμένουμε να στήσουμε στην Ελλάδα Ανεξάρτητη Αρχή στην οποία η νομενκλατούρα των κομμάτων, οι αφισοκολλητές και όλοι οι παρατρεχάμενοι κομμάτων, Υπουργείων και υπουργών δεν θα βάζουν το χεράκι τους... σε αποφάσεις της κατά τα άλλα Ανεξάρτητης Αρχής είμαστε βαθιά νυχτωμένοι...

Αν περιμένουμε ότι η Ανεξάρτητη Αρχή ("ελληνικών προδιαγραφών” με τις γνωστές συνταγές ψευτοσοσιαλισμού όλων των χρωμάτων...) δεν θα είναι πιστή στις άλλες αρχές... (τις πολιτικές, τις κομματικές) και τις κάθε είδους ιδεολογικές, θα είμαστε δυο φορές νυχτωμένοι... 

Αν θεωρούμε ότι η ακρίβεια στα ράφια ή στην παραγωγή μας (αρχίζοντας από το καλαμπόκι και φθάνοντας στα κρέατα και από εκεί στα καύσιμα και στο ηλεκτρικό ρεύμα) δεν είναι σε γνώση των κυβερνήσεων, όλων των κομμάτων και των πολιτικών που ασχολούνται με τον θέμα, μάλλον κοιμόμαστε όρθιοι. 

Δεν λέμε κάτι καινούργιο. Ούτε πουλάμε εξυπνάδες. Πέστε μου όμως εσείς αν σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που έχει ανεπίτρεπτα ανοικτό το εργασιακό της θέμα και αποκλείεται να το λύσει μέχρι το 2040 (γιατί τα νομοθετήματα που θα βγουν δεν θα εφαρμόζονται για χίλιους δυο λόγους) υπάρχει περίπτωση να πολεμηθεί η ακρίβεια επειδή οι Ανεξάρτητες Αρχές της (λέει) θα αγνοούν τις κυβερνήσεις και θα κάνουν το σωστό...

Πότε το καταφέραμε αυτό στην Ελλάδα. Και πώς θα το καταφέρουμε, με ένα κράτος κομματικοποιημένο στο 90%. (Το 10% δεν τους ξέφυγε. Απλά το έχει απορρίψει και το κόμμα και η νομενκλατούρα ως άχρηστο...).

Τι άλλαξε λοιπόν σήμερα και τα ράφια θα βλέπουν την Ανεξάρτητη Αρχή και θα "τρέμουν”. Τι άλλαξε έτσι ξαφνικά στη χώρα του ρουσφετιού και της μόνιμης αρπαχτής για να φθάσουμε στο σημείο να πιστέψουμε ότι το πρόβλημα του καταναλωτή στο κάθε είδους κλέψιμο από την αγορά ήταν ότι δεν είχαμε "Ανεξάρτητη Αρχή” για την προστασία του καταναλωτή, για το κυνήγι της απατεωνιάς, για την καλλιέργεια του λαθρεμπορίου...

Και τι να κάνουμε δηλαδή; Να μην προμηθευτούμε τα εργαλεία που είναι αναγκαία να συμμαζέψουμε την κλεψιά του καταναλωτή; 

Να κάνουμε αυτό που πρέπει. Να βάλουμε το κράτος να δουλέψει. Να σταματήσουμε να χώνουμε μόνο κομματικούς στο κράτος και να βρούμε τους ικανούς να κάνουν την δουλειά τους από τις υπηρεσίες και τους μηχανισμούς που  έχουμε από την 10ετία του 1950 και 1960 (τους περισσότερους).

Τους μηχανισμούς που τους παγώνουμε και τους αχρηστεύουμε γιατί η νομενκλατούρα αφήνει και την αρπαχτή να έχει τη θέση της στην αγορά αρκεί να μην ενοχλείται η "ένδοξη” κομματική πελατεία. Και αυτό ισχύει και συμβαίνει με όλες τις κυβερνήσεις και με όλα τα κόμματα. Ψάξτε το και γελάστε με την ψυχή σας...