Του Γιώργου Κράλογλου

Η αγορά είναι συγκρατημένη και δεν το κρύβει. Αισθάνεται ότι ο χρόνος φεύγει για να δούμε μεταρρυθμίσεις ή να καλυφθούν κενά στην οικονομία.

Το πρώτο επιχείρημα-παράδειγμα, στις συζητήσεις που γίνονται με κάθε ευκαιρία, είναι η ανυπαρξία παρεμβάσεων σε όλες τις φάσεις λειτουργίας των μηχανισμών της δικαιοσύνης και οι σοβαρότατες επιπτώσεις σε κάθε επιχειρηματική δράση ιδίως  με εκείνες των επενδύσεων. 

Το γραφειοκρατικό και ίσως σκόπιμα πολύπλοκο σύστημα που συνδέεται με τις αδειοδοτήσεις και τις εγκρίσεις επιχειρηματικών προγραμμάτων έχει στο 90% σύνδεση με μηχανισμούς της δικαιοσύνης που περιπλέκουν τις πρωτοβουλίες της αγοράς και προκαλούν (λένε)

Και από το σημείο αυτό της ανυπαρξίας διευκολύνσεων σε κάθε μορφής επιχειρηματική δράση, οι συζητήσεις μεταφέρονται στις αδειοδοτήσεις όπου επικρατεί χάος. 

Μπορεί να είναι και ηλεκτρονικής μορφής  (λένε με νόημα), αλλά σε τίποτε δεν διαφέρει από τις γραφειοκρατικές υπερβολές που πάντα έκρυβαν μέχρι και σκοπιμότητες. Αρκεί να σημειωθεί (εξηγούν) ότι δεν έχει μεταβληθεί τίποτε σε υποχρεώσεις αδειοδότησης από το κράτος, οι δε απλουστεύσεις που ακούγονται στις συζητήσεις αφορούν επεκτάσεις και ανανεώσεις εξοπλισμού που προσκρούουν σε πολεοδομικά προβλήματα που παραμένουν και έναν αιώνα. 

Στις περιπλοκές στο σύνολο της εξαγωγικής μας δράσης (σε συνδυασμό με τις υπερβολικές και χωρίς λογική επιβαρύνσεις -προσθέτουν-), ενώ δεν έχει αλλάξει σε τίποτε, αναστατώνει τις πρωτοβουλίες μας και περιορίζει σε πολλά σημεία τους εξαγωγικούς ορίζοντες (λένε συμπληρωματικά). 

Σκοπός στο σημερινό μας σημείωμα ασφαλώς και δεν είναι η επανάληψη της κακοδαιμονίας στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι της χώρας με αναφορές σε συγκεκριμένα παραδείγματα. 

Θέλουμε όμως να μην περάσει απαρατήρητη η πραγματικότητά μας, όταν με θέσεις και δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων επιδιώκεται να μεταφερθεί ως νέα εικόνα της επιχειρηματικής αγοράς η σύνθεση από προθέσεις, τα σχέδια και οι επαναλήψεις παλαιών μελετών που έχουν μείνει στα συρτάρια και στα ράφια τωνΥπουργείων. Σχέδια που δήθεν περιέχουν τις μεταρρυθμίσεις που τρέχουν και άλλες που επίσης δήθεν θα ακολουθήσουν.

Η αλήθεια είναι αυτή που μας "μαστιγώνει” μισό και περισσότερο αιώνα. Δεν θέλουμε να αφήσουμε ελεύθερη και ανοικτή την αγορά. Δεν θέλουμε να αφήσουμε τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς να έχουν τον πρώτο λόγο. Δεν θέλουμε να παραμεριστεί το κράτος και η πελατειακή του σύνδεση με την πολιτική.

Δεν θέλουμε τέλος η πολιτική να έχει τον ρόλο που επιβάλλεται από τις ανεπτυγμένες οικονομίας. Η δική μας πρέπει να έχει ρόλους πλήρους κυριαρχίας. ΓΙ' αυτό και η αγορά βλέπει τα ίδια για μια ακόμη φορά.     

george.kraloglou@capital.gr