Του Γιώργου Κράλογλου

Με 55 δισ. ευρώ χρέη στον ΕΦΚΑ (32 δισ. το 2019), 9 δισ. στην αγορά και 4 δισ. σε ενέργεια τα βγάζουν πέρα οι μικρομεσαίοι; Ακούτε καλά τι σας λένε;

Δεν έχουμε καμιά πρόθεση να οδηγήσουμε εμείς την κυβέρνηση και γενικά την πολιτική μας σκηνή να δουν κατάματα το πρόβλημα των μικρομεσαίων και να τους λυπηθούν. Θεωρούμε ότι είναι δική τους υποχρέωση. Το λένε σχεδόν καθημερινά, άλλωστε.

Ωστόσο, o τεράστιος αυτός χώρος, η ραχοκοκαλιά της οικονομίας, όπως "χαϊδευτικά” τους αποκαλούν οι πολιτικοί και οι κυβερνήσεις μας, έχουν τις αντοχές να κρατήσουν τα πόστα τους. Αρκεί το κράτος και η πολιτική του να ανταποκρίνεται με συνέπεια. Και κυρίως με συνέχεια στις ανάγκες τους.

Το ερέθισμα στην στήλη, για μια νέα αναφορά, το έδωσαν δύο λόγοι.

Ο ένας είναι το "γαϊτανάκι” κυβερνητικών δηλώσεων συμπαράστασης προς τους μικρομεσαίους, που πήρε φόρα με αφορμή την ΔΕΘ και μετά την ΔΕΘ με σχέδια, υποσχέσεις και αντιπολιτευτικές κριτικές στόχος των οποίων ήταν και παραμένει η σωτηρία τους με κάποιες παροχές που όμως δεν αγγίζουν την ουσία του όλου θέματος.

Και ποιο είναι αυτό; Να στηριχθούν οι μικρομεσαίοι για να περάσουν σε άλλες φάσεις μεγεθών.

Ο δεύτερος λόγος ήταν οι προτροπές του σχολιαστή AK1969 στο χθεσινό μου σημείωμα "Μετρημένες οι μέρες της ανάκαμψης...” με κέντρο βάρους στον σχολιασμό το ενεργειακό αλλά με τα "φτερά του απλωμένα” στον χώρο των μικρομεσαίων. Διαβάστε το.

".. η "λύση" που βρέθηκε στην προσπάθεια για το κόστος του ρεύματος είναι να στραφούν επιδοτήσεις προς εγκατάσταση ΑΠΕ στην ενεργοβόρο βιομηχανία. Δηλαδή:

1. Δεν γίνεται τίποτα για να διορθωθούν οι αιτίες που οδηγούν στην αύξηση της τιμής ρεύματος, οι οποίες, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΕΒΙΚΕΝ, "δεν παραπέμπουν σε ευνομούμενη πολιτεία". 

2. Δε γίνεται τίποτα για το ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν ήδη φτάσει να έχουν χρέος 4 δις προς τους παρόχους ρεύματος.

3. Μειώνεται ο όγκος επενδύσεων για αύξηση της παραγωγής/παραγωγικότητας αγαθών προκειμένου να γίνουν επενδύσεις προς εγκατάσταση ΑΠΕ ώστε κάποιες βιομηχανίες να γλιτώσουν μερικώς από τη ληστεία. Φυσικά, καμία βιομηχανία δεν μπορεί να καλύψει σε σημαντικό ποσοστό την κατανάλωσή της με φωτοβολταϊκά και είναι αστείο να συζητάμε για ανεμογεννήτρια στους ελληνικούς βιομηχανικούς χώρους. Αυτή η μείωση επενδύσεων για παραγωγικούς σκοπούς μειώνει περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής παραγωγής, δε συμβάλλει καθόλου σε αύξηση θέσεων εργασίας και, εν τέλει, επηρεάζει αρνητικά το ήδη τραγικό έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου.

4. Όλο αυτό γίνεται με χρήματα των φορολογούμενων, εγχώριων και μη, και επιπρόσθετα δάνεια για τις βιομηχανίες. Ουσιαστικά πρόκειται για μεταφορά κρατικών χρημάτων προς ΑΠΕ (ξανά).

Αν πράγματι θέλουμε λοιπόν να δώσουμε ως στίγμα πολιτικής την όσο το δυνατόν καλύτερη αναβάθμιση των μεγεθών των μικρομεσαίων ας δώσουμε χώρο στον διάλογο. Ας ακούσουμε τέλος πάντων αυτά που λένε φωναχτά πλέον. Αν υπήρχε διάλογος ουσίας πολλά θα είχαν λυθεί. Εμείς σας δίνουμε παραπάνω ένα θέμα για μια αρχή. Το ενεργειακό. Θα τους ακούσετε;

george.kraloglou@capital.gr