Του Γιώργου Κράλογλου

Είμαστε στο "κάδρο” των Βρυξελλών. Τα πρόστιμα ΟΠΕΚΕΠΕ των 415 εκατ. όπως και τα παλιά από γεωργικές επιδοτήσεις θα πληρωθούν και για παραδειγματισμό.

Και δεν θα φτάνουν μόνο αυτά. Θα είμαστε και το παράδειγμα κράτους-μέλους που έφερε (μαζί με άλλα) και τον προβληματισμό της Κομισιόν να ξανασκεφτεί την επιδοματική πολιτική παντού.

Ειδικά στη γεωργία, την κάθε είδους κτηνοτροφία και κάτι περιφερειακά και αναπτυξιακά προγράμματα (ΕΣΠΑ και παρόμοια...) που εμείς (με την άθλια πολιτική πονηριά που μας διακρίνει και συνεχίζει να μας διακρίνει), ενώ είχαν προορισμό αποκλειστικά μικρούς και μεσαίους, εμείς τα δώσαμε και σε "μικρομέγαλους”. Και τώρα θα τα πληρώσουμε με περικοπές...

Μακάρι να πέσει έξω η στήλη. Μακάρι να μείνουν όλα αυτά στα λόγια (γιατί ακόμη μόνο λόγια είναι).

Καλό είναι όμως να τα προσέξουμε από τώρα σε κάθε προγραμματισμό ως το τέλος της θητείας της κυβέρνησης.

Ακόμη δε περισσότερο όμως ως "διαρροές” προπαγάνδας (όλων των κομμάτων) σχετικά με εκείνα που δήθεν ετοιμάζουν στον τομέα των παροχών (με λεφτά της Ε.Ε.) στην επόμενη άνοδό τους στην εξουσία.

Η κυβέρνηση του 2027 θα έχει μπροστά της μια 3ετία προβληματισμού ως το 2030 σχετικά με το πώς και κυρίως με τα πόσα θα μπορεί να εισπράξει από την Ε.Ε. για να μοιράσει στους αγρότες της, στους κτηνοτρόφους της και στους μικρομεσαίους της.

Η Ελλάδα, ως κράτος-μέλος (έστω και με τις διαπιστωμένες παρατυπίες στα προγράμματα της Ε.Ε.), ασφαλώς και δεν θα διαφοροποιηθεί στην όλη τακτική των Βρυξελλών κατά τη ροή κοινοτικών πόρων, καθώς και κατά τη διανομή των ειδικών αναπτυξιακών προγραμμάτων.

Επειδή όμως ούτε η παρέμβαση της Εισαγγελέως της Κοινότητας ήταν τυχαία, και επειδή η Κομισιόν ασφαλώς και δεν θα "πατήσει” και στα αποτελέσματά της (διαφοροποιώντας την επιδοματική πολιτική της μετά το 2026 και 2027 που λήγουν τρέχοντα προγράμματα), είναι μάλλον λογικό (λέμε εμείς) να σκεφτούμε από τώρα την πιθανή δυσάρεστη εξέλιξη στην επιδοματική πολιτική της Ε.Ε. μετά το 2028 — και άγνωστο μέχρι πότε...

Προς τι οι επισημάνσεις μας αυτές από σήμερα;

Για τρεις λόγους που, είτε θέλουμε είτε όχι, θα τους συναντήσουμε μπροστά μας, μιας και (για δεκαετίες μετά το 1980) μάθαμε να μας συντηρεί το κράτος-πατερούλης, πράγμα που ασφαλώς και βολεύει άριστα και όλη την πολιτική μας σκηνή...

Ο πρώτος λόγος είναι ότι το αναγκαστικό δικαστικό σκηνικό, αλλά και το παρασκήνιο που θα προκύψει από την ιστορία ΟΠΕΚΕΠΕ και τα 500 εκατ. ευρώ επιδοτήσεις επενδύσεων "μαϊμού” (θα ακολουθήσουν), ούτε πέρασε ούτε πρόκειται να περάσει απαρατήρητο από τις Βρυξέλλες, που ψάχνουν να βρουν επιχειρήματα αρνητισμού ως προς την επιδοματική πολιτική της Ε.Ε.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι καταστάσεις όπως οι ελληνικές εντός της Ε.Ε. θα φέρουν με κάθε βεβαιότητα (δώστε προσοχή και στις απαιτήσεις και στις προτάσεις που ήδη διακινούν οι Γερμανοί και η "παρέα” όλων των Βορείων της Ε.Ε.) τη διατήρηση μόνο συγκεκριμένων επιδοτούμενων προγραμμάτων (τα οποία –ας σημειωθεί– η οικονομία στην Ελλάδα δεν διαθέτει επενδυτές να ενδιαφέρονται να τα εφαρμόσουν), αλλά και τον περιορισμό ως και την κατάργηση των υπολοίπων (πακέτα ή ΕΣΠΑ και παρόμοια).

Και ο τρίτος είναι ότι, χωρίς τις άνετες και σχεδόν ανεξέλεγκτες επιδοτήσεις της Ε.Ε. (έτσι νομίζουμε από το 1980 – ΜΟΠ – Ντελόρ – μέχρι και σήμερα), είναι εντελώς αδύνατον να κάνει βήμα η επιδοτούμενη και μόνο επιδοτούμενη οικονομία μας, γιατί λεφτά ούτε υπάρχουν ούτε θα υπάρξουν. Και αυτά που θεωρούμε δεδομένο πλεόνασμα έχουν τις ρίζες στις επιδοτήσεις. Ψάξτε το.

george.kraloglou@capital.gr