Του Γιώργου Κράλογλου

Προσέξτε την ανεργία είπε και χθες ο ΟΟΣΑ (με δικό του τρόπο) αλλά δεν φτάνει αυτό. Είναι και η αγορά. Είστε βέβαιοι ότι την έχετε ακούσει προσεκτικά;

Και το ερώτημα μας αυτό δεν απευθύνεται (όπως είναι φυσικό) μόνο στην κυβέρνηση. 

Την απάντηση την ζητάμε και από την αντιπολίτευση. Από όλη την αντιπολίτευση που (κατά τα άλλα) λέει μεν, όσα λέει, στη Βουλή (όταν προκύπτει εργασιακό θέμα) αλλά για τα κενά της επικοινωνίας και του διαλόγου ούτε κουβέντα. 

Προέχει ο κομματισμός και τα κομματικά γεφυρώματα με τους χώρους της εργασίας και παραμένει αδιάφορο αν η αγορά (η επιχειρηματική μας κοινότητα δηλαδή) έχει όσο πρέπει και ασφαλώς όσο επιβάλλεται εκ των πραγμάτων, την επικοινωνία που πρέπει με συγκεκριμένους μηχανισμούς προώθησης της απασχόλησης. 

Τα τελευταία 10-15 χρόνια (από τα 35 του δήθεν ισχυρού διαλόγου με την αγορά για την απασχόληση και το πώς πρέπει να την ρυθμίσουμε στο σήμερα και στο αύριο) έχουν παραδοθεί (επισήμως μάλιστα) πάνω από 10 μελέτες  και εκθέσεις Οργανισμών που συνεργάζονται και με τον χώρο των επιχειρήσεων (σε όλη την Ελλάδα).

Για τις μελέτες αυτές δόθηκαν διαβεβαιώσεις ότι θα αξιοποιηθούν.

Έχει σημασία μάλιστα η υπογραμμισμένη υπόσχεση... (από την πλευρά των εκάστοτε αρμοδίων) ότι οι προτάσεις των μελετών θα ενταχθούν στην ευρύτερη προσπάθεια αναμόρφωσης της εργασιακής νομοθεσίας και μεταρρύθμισης της γενικής βάσης της όλης πολιτικής της απασχόλησης...

Που βρισκόμαστε σήμερα και στο θέμα αυτό; 

Οι μελέτες παραμένουν στα ράφια υπουργείων και γραφείων οικονομικών επιτελείων (κυβερνήσεων που πέρασαν και των κομμάτων που ήταν στην αντιπολίτευση) και είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να μετακινηθούν. 
 
Προσέξτε τώρα. 

Τόσο ο διάλογος της 15ετίας που πέρασε όσο και οι μελέτες της 30ετίας έχουν τεράστια κεφάλαια με αναλύσεις προτάσεις και χρονοδιαγράμματα εφαρμογής ειδικού εργασιακού περιβάλλοντος, τα οποία δεν περιορίζονται μόνο στη καθημερινότητα της απασχόλησης αλλά και στην αξιοποίηση δυνατοτήτων καριέρας και εργασιακής διαδρομής σε νέους και νέες από τις πανεπιστημιακές τους σπουδές.

Αξιοποίηση τους μέσω τακτικής των Πανεπιστημίων που θα συνδέει τους σπουδαστές με τον εργασιακό χώρο των ειδικοτήτων, ως την αξιοποίηση και επαγγελματικά σπουδαστών που εξειδικεύονται με μεταπτυχιακές προεκτάσεις. 

Που βρίσκονται όλα αυτά τα φιλόδοξα σχέδια για τα οποία βεβαίως έχει δηλώσει την στήριξή τους και η εγχώρια αγορά και οι ενδιαφερόμενοι για τις πιθανές επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα; 

Στην αναμονή. Και σε ασταμάτητη διαβεβαίωση ότι όλα τα παραπάνω θα ενταχθούν στις κορυφές των εργασιακών της Πολιτείας 

Γιατί τότε ανασκαλίζουμε ξανά το θέμα; Γιατί κανείς δεν μας έχει απαντήσει υπεύθυνα παρά μόνο με ασάφειες και αερολογίες πως είναι δυνατόν η βιομηχανία να ζητάει 150.000 άνεργους να τους απασχολήσει και άλλους τόσους αν έχουν εξειδίκευση σε τομείς εκσυγχρονισμού της παραγωγής και σε καινοτομία. Πως είναι δυνατόν να ζητούν άλλους τόσους ο τουρισμός, οι υπηρεσίες και το εμπόριο και εμείς ως χώρα που έχουμε την διπλάσια ανεργία από εκείνης της Ε.Ε.

Και τι προσφέρει (στην πράξη) η συνεχής και απαράδεκτη (πλέον) ατάκα της μείωσης της ανεργίας από το 30% του 2010 (μια 15ετία πριν) αλλά να μη λέμε τίποτε για τους λόγους του σημερινού έστω και κατά 8%. 

george.kraloglou@capital.gr