Παραγωγοί ή γκαρσόνια της Ευρώπης;
Πέμπτη, 03-Ιουλ-2025 00:02
Ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί τελικά (με σαφείς πολιτικούς σχεδιασμούς) είναι αν θα μείνουμε ή όχι οριστικά στον μονόδρομο για γκαρσόνια της Ευρώπης.
Έβγαλε τις "παντιέρες” η κυβέρνηση και γιορτάζει τι;
Ότι σπάσαμε (λέει) το φράγμα του 8% της ανεργίας και αυτό πρέπει να το γιορτάσουμε.
Και ας είμαστε στα μέσα της τουριστικής περιόδου από την οποία θα επιδιώξουμε να ζήσουμε, μιας και ο τουρισμός είναι πλέον ο κορυφαίος πυλώνας... της οικονομίας μας.
Την ίδια ώρα, κουβέντα από την κυβέρνηση (αλλά και την αντιπολίτευση) για τα έτοιμα που τρώνε οι ιθαγενείς της χώρας μας. Τρώνε τα έτοιμα, περιμένοντας να εισπράξουν και να προσθέσουν για την καθημερινότητά τους κρατικά επιδόματα και μόνο επιδόματα.
Ούτε κουβέντα, επίσης, για τις συνεχείς μειώσεις των καταθέσεων και για την ανυπαρξία μετρητών στις γλάστρες...
Τα θυμάστε και αυτά τα μετρητά που τα έχουμε αντικαταστήσει από το 2022 με τα γνωστά φτηνά κρατικά χαρτζιλίκια που έχουν απλωθεί τόσο πολύ, ώστε να μη φτάνουν να καλύψουν ούτε τους μισούς που από εκείνους που είχαν λεφτά στις γλάστρες... Άλλες εποχές τότε...
Κουβέντα και για το κρατικό μας ρεζιλίκι από το όργιο κλοπής και δωροδοκίας (μέσω προγραμμάτων ανάκαμψης και ανάπτυξης) στη γεωργία και την κτηνοτροφία και σε ό,τι λέμε παραγωγή, με την πρόφαση ότι επιδοτούμε τα πάντα και τους πάντες για να μειώσουμε το κόστος και τον πληθωρισμό και όχι για να αυξήσουμε το πελατειακό μας δυναμικό μιας και σε 2ετία θα βλέπουμε τις κάλπες.
Τι συμβαίνει τελικά και βαράμε τις καμπάνες από χθες για τη μείωση της ανεργίας κατά 1% και ακούμε δηλώσεις επί δηλώσεων για τα μεγαλεία της οικονομίας μας;
Βάλαμε μήπως εμπρός στην βιομηχανία μας που είναι αδύνατον να κάνει και ένα βήμα, όπως η Ιταλία που νοιάζεται πράγματι για την παραγωγή της και επιδοτεί το ενεργειακός της κόστος για να μη χαθεί η συμμετοχή της παραγωγής της στο ΑΕΠ;
Μας προβλημάτισε η Βουλγαρία που τρώει σοβαρό κομμάτι από την πίτα των επενδύσεων με τις δικές της ενεργειακές λύσεις ώστε να μη χαθεί και η δική της παραγωγή;
Πήραμε στα χέρια μας να διαβάσουμε τις λύσεις που προτείνει η δική μας αγροτική παραγωγή, αλλά και η βαριά βιομηχανία μας; Εξηγώντας ότι η αδιαφορία μας προς την παραγωγή γενικά θα μας φέρει σε αντιπαράθεση και με όσους διεκδικούν την εξουσία, αλλά και με τον εαυτό μας σχετικά με το προφίλ που θέλουμε και δήθεν επιδιώκουμε να έχει η παραγωγής μας;
Αυτή η κατάντια λοιπόν (της πλήρους αδιαφορίας και της Πολιτείας αλλά και της πολιτικής σκηνής για το αύριο της οικονομίας μας, της παραγωγής της και του είδους της απασχόλησης που ετοιμάζουμε μήπως μείνουν και στον τόπο τους οι επόμενες χιλιάδες μετανάστες μας) ξεχάστηκε μπροστά στην μεγάλη μας "επιτυχία”;
Ποιά επιτυχία; Ότι μειώσαμε την ανεργία μας μια μονάδα επειδή ο τουρισμός μας θέλει να σώσει ό,τι μπορεί από τα δικά του οικονομικά προβλήματα και κάνει και τη χρονιά αυτή μια τελευταία επιχειρηματική προσπάθεια;
Ποια προσπάθεια; Την ίδια που έκανε και η βιομηχανία ελπίζοντας (προ 3ετίας - ζητώντας τότε και και 150.000 νέο δυναμικό-) ότι αυτό που θα κυριαρχήσει στην οικονομική μας σκηνή δεν θα είναιν οι επιδοτήσεις, τα κουπόνια και οι φτηνοί κρατικοί μποναμάδες... Θα είναι μια σχεδιασμένη και με χρονοδιάγραμμα πολιτική πραγματικής ανάκαμψης και ανάπτυξης;
Τι είδαν όμως στην πράξη και διαμαρτύρονται από προχθές και όλες οι βιομηχανικές οργανώσεις της επικράτειας; Αυτά που θα διαπιστώσουμε και εμείς όταν αναλυθούν (μαζί με πολλά άλλα) και οι διανομές με τα Κοινοτικά χαρτζιλίκια. Με τελικό συμπέρασμα και ότι ο δρόμος των γκαρσονιών της Ευρώπης είναι μονόδρομος, για το βαλκανικό Ελλαδιστάν.