Του Γιώργου Κράλογλου

Ποιο κόμμα και ποιος πολιτικός τολμά να κόψει φόρους κλοπής των ακινήτων και να ανοίξει κλειστά σπίτια. Πώς θα δείξει ότι είναι γνήσιος σοσιαλιστής...

Να δεχθώ την ορθή επισήμανση του πάντα εύστοχου  Lysikratis  στο ενδιαφέρον ρεπορτάζ του κ. Ν. Ρουσάνογλου στο Capital.gr "Κλειστή 1 στις 3 κατοικίες πανελλαδικά" "..μεγάλο μέρος των κατοικιών που ανεγέρθηκαν μετά από το 1946 προέκυψαν από δώρα οικόπεδα της Ελλάδας σε δικαιούχους, που όμως ήταν ανίκανοι να τα διαχειριστούν οι κληρονόμοι τους μέχρι σήμερα!"   

Να δεχθώ και την ορθή άποψη του εξαιρετικά μελετημένου TJ40 "…τα περισσότερα κλειστά ακίνητα είναι αυτά που έχουν πολλαπλούς κληρονόμους, αυτά που ανήκουν σε δύστροπες γεροντοκόρες και των βολεμένων σε δημόσιο. Όλοι οι υπόλοιποι, ιδιωτικοί υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματίες, δεν κλειδώνουν ακίνητα θα κοιτάξουν να τα νοικιάσουν ακόμα και στην περίπτωση που τους αφήνουν ελάχιστο κέρδος".

Είναι όμως δυνατόν οι ιδιομορφίες αυτές και η αναγκαστική "προσγείωση" ιδιοκτητών στην πραγματικότητά μας να δώσουν την απάντηση που λείπει από την τραγική αλήθεια μιας φτωχής χώρας της Ε.Ε. να μην ξεκλειδώνει το 33% των κατοικιών της (2,2 εκατ. επί συνόλου 6,5 εκατ.) κρατώντας "πρωτιά" με ποσοστό από τα υψηλότερα της Ευρώπης που δεν ξεπερνά το 10-15%; 

Είναι δυνατόν να έχουμε μετανάστευση 750.000 νέων ανθρώπων και την ίδια στιγμή στην Αττική να καταγράφονται 526.000 άδεια σπίτια, στην Κεντρική Μακεδονία 363.000, στην Πελοπόννησο, 209.000, στη Δυτική Ελλάδα 155.000 και στη Θεσσαλία 133.000(!); 

Είναι δυνατόν η κατάσταση αυτή να απασχολεί την ελληνική κοινωνία (πριν απ’ όλους) και την ελληνική οικονομία (εντονότατα μετά την χρεοκοπία το 2008) και το δήθεν σοσιαλιστικό κράτος μας όχι μόνο να αδιαφορεί αλλά να ξεκινάει (από τότε) νέους φόρους που μοιάζουν κάπως και με εκδίκηση προς την ιδιωτική κατοικία και την τυχόν εκμετάλλευση της για να συμπληρωθούν -από το 2010 μέχρι και σήμερα- οι πρώην μισθοί Βουλγαρίας που, στα Βαλκάνια, έχουν μείνει μόνο σε εμάς (αν τους ακτινογραφήσουμε μαζί με τον πληθωρισμό και τις παράλληλες φορολογήσεις). 

Είναι δυνατόν το κράτος μας να κλείνει μια 15ετία (χρεοκοπίας) με τόσο μεγάλη αδιαφορία στο όλο θέμα των αμοιβών. Να αυξάνει με κάθε άμεσο (ΕΝΦΙΑ) και έμμεσο (ΦΠΑ και κρατήσεις ασφάλισης) τρόπο την φορολόγηση κάθε μορφή αμοιβής και να θεωρεί ότι με τα "κουπόνια" (σαν αυτά που ετοιμάζει πάλι για το φθινόπωρο του 2025 και για το 2026 της προεκλογικής περιόδου…) καλύπτει και τους φόρους με τους οποίους την ίδια στιγμή "γδέρνει" ακίνητα; 

Είναι δυνατόν σε μια οικονομία όπου οι κορυφαίοι πυλώνες της είναι ο τουρισμός (πάνω απ’ όλα) τα μαγαζιά με τα τσολιαδάκια, τα σουβλατζίδικα, οι καφετέριες και τα τυχόν νοίκια από κληρονομικά ακίνητα να μη τολμά το κράτος και όλες οι κυβερνήσεις του να μειώσει ή να αφαιρέσει φόρους κλοπής της ακίνητης περιουσίας; 

Είναι δυνατόν, τέλος, η πολιτική σκηνή (στο σύνολό της) να βλέπει κλειστά 2,2 εκατ. σπίτια (από τα 6,5 εκατ. του συνόλου) και να μην κάνει τίποτε ουσιαστικό. Γιατί αν υπήρχαν κίνητρα ουσίας το θέμα θα είχε λυθεί. 

Εμείς πιστεύουμε ότι η πολύχρονη αυτή υπόθεση σκοντάφτει στους πολιτικούς φόβους να μην θεωρηθεί ότι 40χρονες δήθεν  σοσιαλιστικών αποκλίσεων... κυβερνήσεις μας χαρίζονται προς την επάρατη ιδιοκτησία… Στέκει άλλη ερμηνεία για το 30% λουκέτων των σπιτιών μας;

george.kraloglou@capital.gr