Του Γιώργου Κράλογλου

Από το 1950 το κράτος έχει αποφασίσει 70 φορές ! (1 φορά τον χρόνο) να καταγράψει την ακίνητη περιουσία του. Το λέει άλλη μια φορά...Χάθηκε ο κόσμος;

Πού είναι το περίεργο; Στο γνωστό αιώνιο πρόβλημα. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει το κράτος να συμφωνήσει, να συνεννοηθεί και να συνεργαστεί με το κράτος !! 

Είναι λοιπόν δυνατόν το κράτος (το υπουργείο Οικονομικών σε αυτή την περίπτωση) να καταφέρει να βάλει τις χιλιάδες Οργανισμούς, ΔΕΚΟ και τις οποιεσδήποτε υπηρεσίες να βρουν και να καταγράψουν τα ακίνητα της δικής τους "ιδιοκτησίας”, αφού ούτε και οι ίδιοι δεν είναι σε θέση να τα αναγνωρίσουν;

Είναι δυνατόν οι χιλιάδες κρατικοί Οργανισμοί να δεχθούν ακόμη και το κτίριο που νοίκιασε το κράτος για να τους εγκαταστήσει μπορεί να βρίσκεται και απέναντι σε κτίριο που ανήκει στον κράτος (κατάσχεση) αλλά κανείς δεν το ήξερε αυτό (!!) επειδή η υπηρεσία που το νοίκιασε, να εγκατασταθεί  μέσα ο Οργανισμός, δεν είχε λόγο να ξέρει ότι ανήκει στο κράτος...ας πούμε από μια κάποια κατάσχεση; 

Είναι δυνατόν να συντονιστούν οι άπειρες κρατικές υπηρεσίες ή ακόμη και οι επιχειρήσεις της κρατικής μας οικονομίας σε ένα κοινό σκοπό που βεβαίως και θέλει δουλειά, κόπο και πρωτοβουλίες που κανείς στον δικό μας (και μόνο δικό μας) κρατικό τομέα δεν τις αναλαμβάνει, καθώς δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε και αν οι εντολές της καταγραφής ακινήτων ή οι όποιες σχετικές οδηγίες περάσουν (που θα περάσουν...) στα ράφια των υπηρεσιών που τις παρέλαβαν;

Είναι δυνατόν να καταφέρει το κράτος να καταγράψει, εκτός από κάθε ακίνητο που ανήκει στο Δημόσιο, τα κρατικά αγροκτήματα σε όλη τη χώρα και να φθάσει ακόμη και στις βραχονησίδες (όπως πιστεύει -αν όχι το φαντάζεται-το υπουργείο Οικονομικών); 

Είναι δυνατόν (όπως επίσης πιστεύει -αν όχι το φαντάζεται-το υπουργείο Οικονομικών) οι κρατικοί φορείς να υποχρεωθούν να  ενημερώνουν αρμόδιους και υπουργεία (άμεσα μάλιστα) για την κάθε μεταβολή, (προκειμένου να επικαιροποιείται) ή και να παρέχουν κάθε συνδρομή που θα τους ζητηθεί, με σκοπό τόσο την προστασία των κρατικών ακινήτων τους όσο και τη διαχείριση ή την αξιοποίησή τους για δημόσιο συμφέρον (όπως συμβαίνει να πιστεύουν κάποιοι εισηγητές της καταγραφής της κρατικής περιουσίας). 

Είναι δυνατόν να επικρατήσει στο κράτος του Ελλαδιστάν (με 50 χρόνια ασταμάτητου ψευτοσοσιαλισμού) η παραδοχή ότι το σημερινό χάος όχι μόνο της καταγραφής αλλά και της απλής γνώσης της κρατικής ακίνητης περιουσίας (της περιουσίας βέβαια που έχουν πληρώσει με τους φόρους τους όλοι οι Έλληνες πολίτες) βεβαίως και οφείλεται στην ανυπαρξία της συνεργασίας, συνεννόησης και αποτελεσματικής επικοινωνίας μεταξύ των κρατικών υπηρεσιών, ΔΕΚΟ, Οργανισμών και άλλων σχεδόν άγνωστων  στοιχείων του κρατισμού της χώρας; 

Και αν αυτό είναι πράγματι γνωστό γιατί η πρωτοβουλία για επανάληψη της πασίγνωστης 70χρονης προσπάθειας δεν ξεκινάει από τη νομοθεσία που απαιτείται. Τη νομοθεσία που θα πείσει για την αποτελεσματικότητά της να υποχρεώσει το κράτος μας να συνεργαστεί με το κράτος... για να φέρουν αποτέλεσμα (τουλάχιστον στην καταγραφή της περιουσίας του). Δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι και το κράτος μας δεν "δεθεί χειροπόδαρα” αποκλείεται να δούμε αποτέλεσμα;   

george.kraloglou@capital.gr