Του Γιώργου Κράλογλου

Ούτε στο Υπουργικό Συμβούλιο ξέρουν να σου πουν αν τελικά φορέθηκε το νέο παραγωγικό "μοντελάκι” στην οικονομία και αν μας έφθασε το ύφασμα...

Συνεπώς, αν δεν έχει φορεθεί και παραμένουμε με το παλαιό, πρέπει να κοιτάξουμε αυτά που μας έλεγε ο ΟΟΣΑ (προ 3μηνου ακριβώς) όταν μας συνιστούσε άλλες φορεσιές σε εκείνα που θεωρούμε εμείς ως δεδομένη παραγωγικότητα, στη δήθεν παραπέρα οικονομική μας ανάπτυξη.

Η Ελλάδα (μας είπε ο ΟΟΣΑ - πέρα από τα ωραία λόγια για την ισχυρή ανάπτυξη, τη βελτίωση του εισοδήματος και τις καλές δημοσιονομικές επιδόσεις των τελευταίων ετών -) είναι χώρα με χαμηλή παραγωγικότητα, κυριαρχία πολλών και μικρών επιχειρήσεων, έλλειψη επενδύσεων, ειδικά σε υψηλή τεχνολογία, πολύ χαμηλή συμμετοχή στην αγορά εργασίας, αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση κι ένα φορολογικό σύστημα που θέλει απλοποίηση.

Εάν (αντιθέτως) έχει ήδη φορεθεί το νέο παραγωγικό "μοντελάκι” και άρα περιττεύουν τα (προ 3μήνου) λόγια του ΟΟΣΑ, πρέπει να μας δοθούν από την κυβέρνηση οι εξηγήσεις (που θα μας πείθουν, όμως, για όλα τα άλλα, που επίσης απαιτούνται και δυστυχώς ακόμη δεν διακρίνονται στη δήθεν νέα "εμφάνιση” της οικονομίας μας.

Να μας πείσει, λοιπόν, η κυβέρνηση πως είναι δυνατόν η βιομηχανία μας, (ακόμη και η βαριά -ό,τι μας έχει απομείνει-) να συνεργάζεται και στα Βαλκάνια για επενδύσεις, να συντηρεί θυγατρικούς ομίλους με πάνω και από 70.000 θέσεις εργασίας, να ανανεώνει τα κεφάλαιά της και στη Βουλγαρία (στην οποία απολαμβάνει φορολογικούς συντελεστές που καλύπτουν επενδύσεις καλύτερες από την Ελλάδα), να προγραμματίζει μέχρι και ενεργειακές επενδύσεις, επιμένοντας ότι στον τόπο μας είναι ασύμφορα και τα πιο μικρά επενδυτικά ενεργειακά σχέδια.

Να μας εξηγήσει για ποιους λόγους η βιομηχανική Ελλάδα αποθαρρύνει επενδυτές της βιομηχανίας, ακόμη και σήμερα (που το ενεργειακό κόστος κάνει τα πάντα ασύμφορα), με την κυβέρνηση να αρνείται βοήθεια για τον εξορθολογισμό του σημερινού ενεργειακού κόστους στην παραγωγή της υψηλής βέβαια, αλλά και της μέσης τάσης.

Να μας δώσει να καταλάβουμε τι θέλει να πει με την προτροπή της προς τη μεσαία, τη μικρή και πολύ μικρή βιοτεχνία μας, να φροντίσουν να βρουν τρόπους αξιοποίησης και της τεχνητής νοημοσύνης (αφού το κράτος θα είναι ο βασικός συμπαραστάτης της σε αυτή την εξέλιξη), όταν οι βιοτέχνες της χώρας μας (98,5% της παραγωγής) έχουν ήδη προλάβει να ενημερώσουν αυτούς που πρέπει (και μέσα στην κυβέρνηση) να τα ξεχάσουν αυτά, καθώς το επιχειρηματικό περιβάλλον που αναγκάζονται να εξαντλούν τις δράσεις τους δεν είναι ευνοϊκό για τέτοια ανοίγματα.

Να δώσει μια εξήγηση για τα τελευταία (εγκυρότατα) στοιχεία του ΙΟΒΕ για την επιδείνωση του δείκτη οικονομικού κλίματος στην Ελλάδα το Φεβρουάριο, παρότι βελτιώθηκε τόσο στην ΕΕ, όσο και στην Ευρωζώνη.

Και αυτό, επειδή δικαιώνει ακόμη και τις πιο συγκρατημένες προβλέψεις της επιχειρηματικής κοινότητας, για το 2025, για το οποίο η κυβέρνηση επιμένει (αντίθετα προς το κλίμα) να το εμφανίζει ως αναπτυξιακό, σε συνδυασμό (λέει) με ευνοϊκές προοπτικές (που με βεβαιότητα αναμένει) στις εξαγωγές της την 2ετία 2025-2026. 

Αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να μας δώσει πειστικές εξηγήσεις για την μικρομεσαία οικονομία μας και εκτιμά πως επιβάλλεται να μας την παρουσιάζει με δικά της (εξωπραγματικά) μεγέθη, είναι καλύτερο να αποσύρει την καραμέλα του νέου παραγωγικού μοντέλου. Αντίθετα δε, αν θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να επιμείνει, ας ξεκινήσει με δείγμα τολμηρής φορολογικής γραφής.

george.kraloglou@capital.gr