Του Γιώργου Κράλογλου

Να τα πούμε αισιόδοξα όσα ακούσαμε στο πρωθυπουργικό μήνυμα για το 2025; Να τα πούμε. Εκείνο όμως με την μιζέρια που θα αφήσουμε πίσω τι το ήθελε;

Αν αφαιρέσεις το (πολύ θετικό) ότι έχουμε μια επίσημη παραδοχή για την μιζέρια της πολιτικής και του κράτους, τι χειροπιαστό προσφέρει μόνο η πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι το 2025 ή σε 30 μήνες (ως τις  εκλογές το καλοκαίρι του 2027), θα την εξαφανίσουμε; Ας μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για την γνωστή πολιτική και κρατική μιζέρια, που μας ταλανίζει και τα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης. 

Δηλαδή τι; Μέχρι το 2027 θα δούμε τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκαν όλες οι κυβερνήσεις και κατά την 15χρονη χρεοκοπία μας (τόσο σε εμάς όσο και προς τους δανειστές μας) μέσα από τον εκσυγχρονισμό του κράτους μας και με κλείσιμο 1.000-1.500 τουλάχιστον κρατικών Οργανισμών που είναι άχρηστοι αλλά επιβαρύνουν τους πολίτες με φόρους για κάλυψη των διορισμών, που συνεχίζουν και κάνουν (όλα τα κόμματα) ακόμη και μετά τη χρεοκοπία, επειδή ο κομματικός στρατός κατοχής στο κράτος είναι πάνω απ όλους και πάνω απ' όλα; 

Μέχρι το 2027 θα έχουμε αποκρατικοποιήσεις 29 κρατικών Επιχειρήσεων για τις οποίες διαβεβαίωσαν δανειστές και Κομισιόν όλες οι κυβερνήσεις της χρεοκοπίας μας και δεν θα έχουμε τις "8 μικρές ΔΕΗ" που θα γίνουν οι αντίστοιχοι Οργανισμοί ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε και πήρε η ΔΕΗ...(πράγμα που σημαίνει τερματισμό στις αποκρατικοποιήσεις) όπως με τον δικό της τρόπο μας είπε (τα Χριστούγεννα) η κυβέρνηση περιγράφοντας μας τους στόχους της για την οικονομία το 2025; 

Μέχρι το 2027 Θα καταφέρουμε να σχεδιάσουμε αναπτυξιακή πολιτική, αν όχι με κοινή γραμμή κυβέρνησης αντιπολίτευσης, αλλά έστω συνεννόησης και συνεργασίας τέτοιας μορφής που θα διασφαλίζει επενδυτές, ντόπιους και ξένους, για 7-10 χρόνια τουλάχιστον (όπως συμβαίνει και σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ της γειτονιάς μας) ότι δεν θα μεταβληθούν τα χαρακτηριστικά (όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις) όπως συμβαίνει σήμερα με τις γνωστές συνέπειες της αποβιομηχάνισης και αποεπένδυσης; 

Μέχρι το 2027 θα εφαρμόσουμε τα πάνω από 100 νομοθετήματα τα οποία (θεωρητικά και μόνο θεωρητικά) κατευθύνουν ανάπτυξη, αναπτυξιακά προγράμματα και πολιτικές προσέλκυσης επενδυτών σε ευκαιρίες που δήθεν προσφέρει η χώρα γιατί (επί της ουσίας) τα νομοθετήματα αυτά δεν ισχύουν στην πράξη καθώς παρουσιάζουν κενά από την έλλειψη κοινών και άλλων υπουργικών αποφάσεων που προβλέπουν οι διατάξεις τους; Αναζητείστε μόνο την εφαρμογή της νομοθεσίας για τις αδειοδοτήσεις των νέων αλλά και παλαιών βιομηχανικών, βιοτεχνικών, αγροτοβιοτεχνικών αλλά και ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων και θα δείτε τι αρνήσεις θα βρείτε στην περιφέρεια και στους Δήμους με πρόσχημα την έλλειψη μηχανισμών για την εφαρμογή των νομοθετημάτων πάνω στα οποία θα στηρίξετε εσείς την αναζήτηση της νόμιμης άδειας από το κράτος; 

Μέχρι το 2027 θα έχουμε βρει κοινή γραμμή πλεύσης κυβερνήσεων (με αρχή την σημερινή κυβέρνηση) και τοπικής αυτοδιοίκησης, αν όχι στα έργα και τις κρατικές επενδύσεις (πάνω από 300 είναι σε εκκρεμότητα λόγω διαφωνιών κυβερνήσεων-κράτους και Δήμων) αλλά στην ανάπτυξη και τι θεωρούμε ανάπτυξη και επενδύσεις αναγκαίες για την ανάπτυξη σε όλες τις περιφέρειες της χώρας για τις οποίες σήμερα οργανώνει και ο Δήμος (επισήμως ή και ανεπισήμως...) κινήσεις και κινήματα ενάντια... σε αυτό που λέγεται μεν επένδυση... επειδή την θεωρεί καταστροφή της χώρας...

george.kraloglou@capital.gr