Του Γιώργου Κράλογλου

Η νομοθεσία στο Ελλαδιστάν έχει επιβεβαιώσει το "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά", με τις εγκυκλίους που την ερμηνεύουν. Ας το προσέξουμε στο φορολογικό... 

Να ξεκινήσουμε με μπράβο (αλλά όχι και με "ζήτω") στο νέο φορολογικό μιας και θέλει να αποδείξει ότι κάτι πάει να ξεκινήσει για την ανυπαρξία της απόδοσης των φόρων μας, ακόμη και με τις όποιες φοροαπαλλαγές. 

Να δώσουμε και μια κάποια νότα αισιοδοξίας καθώς και κατά την δική μας πληροφόρηση στις Βρυξέλλες τίποτε δεν θα ανατρέψει το νομοσχέδιο παρά την αμηχανία (μετά τις αμερικάνικές εκλογές) και μέχρι ο Τράμπ να δώσει το στίγμα της οικονομικής του πολιτικής.

Στίγμα που βεβαίως και θα μετρήσει η Ευρώπη και ίσως επηρεάσει τις δημοσιονομικές επιλογές της Ε.Ε. προκαλώντας πολλές γραφειοκρατικές επιπτώσεις στην εξέλιξη και της πρωτοβουλία της κυβέρνησή μας για μια νέα (όπως την αποκαλεί) αναπτυξιακή φορολογική πολιτική. 

Συνεπώς ο δρόμος είναι ανοικτός και θα παραμείνει και το 2025 σε ότι θα θελήσουμε να αλλάξουμε και φορολογικά στη χώρα μήπως και δούμε ότι θέλουμε πράγματι να δούμε, στο σήμερα και στο αύριο της οικονομίας. 

Στεκόμαστε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο φορολογικό γιατί είναι πλέον ότι μας έχει μείνει, ως πραγματικό όπλο, για να αμυνθούμε στη μιζέρια και το τίποτε που είχαμε να πάρουμε ως τώρα από κάποια ακατανόητα, κουτσά και στραβά νομοθετήματα (δήθεν) ανάπτυξης.

Και τα νομοθετήματα αυτά (που κανείς δεν κατάλαβε την ύπαρξή τους) είναι που γεννούν τις επιφυλάξεις μας και στο πρώτο (από την 15χρονη χρεοκοπία μας) που πάει να αγγίξει αυτά που χρειάζεται τόσο η οικονομία όσο και η κοινωνία μας. Την δίκαιη φορολόγηση. Και τον αναπτυξιακό χαρακτήρα της φορολογικής πολιτικής μας, αντί του εισπρακτικού και μόνο εισπρακτικού, οθωμανικού τύπου, προφίλ της. 

Προς τι οι επιφυλάξεις λοιπόν. 

Στη μεγάλη διαδρομή μας στο οικονομικό ρεπορτάζ έχουμε τραβήξει τα μαλλιά μας με νομοθετήματα κινήτρων και προσδοκιών για τους ιθαγενείς που τινάχτηκαν κυριολεκτικά στον αέρα από υπουργικές αποφάσεις και κυρίως εγκυκλίους. 

Πράξεις (αυτές που ακολουθούν της νομοθεσίας με σκοπό την εφαρμογή των διατάξεων) που σε έκαναν να πιστέψεις ότι δεν είχαμε να κάνουμε με νόμο αλλά καθαρά με πολιτική απάτη, για να κερδηθεί ίσως χρόνος από την κυβέρνηση (πηγαίνοντας σε εκλογές) και από "κάποιους" τα κέρδη των οποίων είχαν φωτογραφηθεί και ανάμεσα στις γραμμές του νόμου.

Γιατί τα σημειώνουμε όλα αυτά, στη φάση αυτή που λογικά πρέπει να δούμε θετικά ένα νομοσχέδιο που καταργεί φόρους δουλείας όπως είναι το τέλος επιτηδεύματος και άλλοι 10-12 έμμεσοι φόροι που (μαζί με πολλά άλλα βεβαίως) άνοιξαν δρόμους και τα σύνορά μας στη μετανάστευση των νέων.

Γιατί και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, όσο και αν θέλει να δείξει όραμα άλλης οικονομικής λογικής και ανάπτυξης θα είναι "όμηρος" αφενός των υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων που θα ερμηνεύσουν τις διατάξεις του και αφετέρου του χρόνου που θα πάρει η έκδοσή τους. 

Εάν αυτά δεν συντονιστούν με την βασικότατη ανάγκη της οικονομίας μας να γίνει η φορολογική μας πολιτική κεντρικό εργαλείο ανάπτυξης (όπως έκαναν και οι χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ που πρόκοψαν) απλά θα προσθέσουμε άλλη μια φορολογική μπούρδα σε αυτές που βρίσκονται στα ράφια της οικονομικής μας πολιτικής ,τα 50 χρόνια μεταπολίτευσης. 

george.kraloglou@capital.gr