Του Γιώργου Κράλογλου

Σωστό αλλά όχι απλό το φοροκυνηγητό. Και όταν η εφαρμογή έχει το φόβητρο προστίμων 10.000 ευρώ κινδυνεύουμε να βγάλουμε τον άλλο μας εαυτό... Προσοχή (!). 

Προσοχή γιατί η αγορά είναι αγορά, οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι επαγγελματίες και τα μαγαζιά είναι μαγαζιά και δεν αργούν να τα μαζέψουν αν διαπιστώσουν ότι το κράτος θέλει και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο... 

Και το ζητούμενο είναι η οικονομία. Δεν είναι η πολιτική βούληση που εκφράζουν οι κυβερνήσεις στο όνομα... διαφύλαξης των συμφερόντων της κοινωνίας, αλλά επί της ουσίας φροντίζουν τη "βιτρίνα” τους και το πολιτικό τους κόστος. 

Τι νομίζει λοιπόν και η σημερινή κυβέρνηση;

Ότι μετά από μια 10ετία με το πήγαινε-έλα σε ό,τι λέγεται φοροκυνηγητό, η επιλογή να εφαρμόσει τα μέτρα για τη σύλληψή του δεν θα συνδεθεί και με την προσπάθειά της να αναβαθμίσει το προφίλ της ενόψει και των ευρωεκλογών; 

Είναι έτσι όμως; Ας πούμε πως δεν είναι. 

Αλλά η σπουδή να μπει νόμος και τάξη με τη μία... από τους  επαγγελματίες, τα μανάβικα, τους πάγκους και τις λαϊκές αγορές... δεν θα δικαιολογηθεί διαφορετικά αν συμβούν υπερβολές μαζί με παρατυπίες και συναλλαγές κάτω από το τραπέζι... με τις  "απειλές” που δίνουν τα τεράστια πρόστιμα που φτάνουν και τα 10.000 ευρώ (!!).      

Να τα πούμε ακόμη πια καθαρά.

Κλείνουμε μια 15ετία από τη χρεοκοπία που προκάλεσαν οι υπερβολικές έως ασύστολες σπατάλες του κράτους (για 10ετίες) επειδή οι κυβερνήσεις μοίραζαν στις πελατειακές τους ομάδες όχι μόνο τα λεφτά του κορβανά, αλλά και εκείνα που μας έδινε η ΕΕ με τα προγράμματά της για να δούμε προκοπή εντός της Ένωσης.  

Δεν είναι τόσο μακρυά για να θυμηθούμε ότι πολλά από τα λεφτά των Βρυξελλών είχαν και ελληνικό πολιτικό όνομα και επίθετο...  

Να θυμηθούμε ακόμη ότι η κομματική προπαγάνδα είχε πείσει πολλούς από τους πελάτες των κομμάτων πως ο αρχηγός της παράταξης και μόνο αυτός εξασφάλισε τα λεφτά... Τα ΜΟΠ και τα πακέτα Ντελόρ ήταν ανάμεσά τους. 

Και δεν είναι ότι οι Βρυξέλλες το ανακάλυψαν και μας τρέλαναν στα πρόστιμα (μαζί με τα άλλα πρόστιμα επειδή πριμοδοτούσαμε από τα λεφτά της ΕΕ σαβούρες της κρατικής βιομηχανίας). Είναι ότι το ελληνικό κράτος  εμφανίσθηκε ύποπτο σε όλο τον χώρο της Ένωσης.  
     
Τα θυμίζουμε αυτά γιατί δεν πρέπει να τα ξεχνάμε και γιατί μέσα σε αυτό το πολιτικό  μπάχαλο το κράτος έχασε και το κύρος του και την αξιοπιστία του. Αυτό μάλιστα ήταν και παραμένει ένα από μειονεκτήματα της οικονομίας μας, που οδήγησε και στην αποεπένδυση. 

Ήταν επίσης βασικός λόγος αποχώρησης μεγάλων ονομάτων πολυεθνικών Ομίλων, αρκετοί από τους οποίους λειτουργούν ακόμη στην Τουρκία και στην Ανατολική Ευρώπη. 

Όταν λοιπόν εφαρμόζουμε μέτρα που είναι εύκολο να χαρακτηριστούν εκδικητικά (πρόστιμο 10.000 ευρώ γιατί δεν έβαλες POS μέσα στις ημερομηνίες που είπαμε) και το κράτος δεν είναι σε θέση να κρίνει με δίκαια κριτήρια την κάθε περίπτωση (που πολύ φοβάμαι) είναι εύκολο να πάμε αλλού από εκεί που βάλαμε πλώρη...  

Και είναι πιθανό η μεταρρύθμιση (διασύνδεσης των  ταμειακών συστημάτων) να φέρει άλλους χορούς... στο σύστημα μέχρι την εφαρμογή της. 

Να κάνουμε πίσω; Να μην κάνουμε, αφού έτσι νομίζουμε. Αλλά να ακούσουμε και την πιάτσα τι λέει. Γιατί εμφανίζεται από εντελώς αμήχανη... έως προβληματισμένη να τα βροντήξει κάτω, παρατηρώντας ένα μέτρο να βαδίζει σε "λογική” άλλων εποχών του "αποφασίζομεν και διατάζομεν...” 

george.kraloglou@capital.gr