Του Γιώργου Κράλογλου

Αυλαία με τον κατώτατο που μας έφεραν οι ευρωεκλογές. Τα νέα "επεισόδια” το 2027 στις βουλευτικές, με τον τότε μέσο μισθό να επιστρέφει στο 2009 (!!). 

Να πούμε βέβαια και ένα μπράβο που μετά από μια 15ετία και μια χρεοκοπία του κράτους "επιχειρηματία” και του δημοσίου, πάμε να  φθάσουμε (το 2027) τον μέσο μισθό σε εκείνο που είχαμε 20 χρόνια πριν (!!).

Έστω και αν στην ουσία μιλάμε για 50 ευρώ αύξηση και μόνο για 600.000 από τους ιδιώτες εργαζόμενους (!!). Αλλά αυτό δεν μας απασχολεί... Το θεωρούμε φυσικό στο Ελλαδιστάν, ανάμεσα στα τόσα που καταπίνουμε αμάσητα...   

Το 12χρονο σήριαλ (της κακιάς ώρας...) που μας έφερε και κυβερνήσεις (της προόδου μάλιστα...), οι οποίες και δεν είχαν τίποτε άλλο χειροπιαστό να μας πουν προεκλογικά. 

Και ας ήξεραν ότι κορόιδευαν εκείνη την ώρα και τον λαό και ειδικά τους πιο έντονα προβληματισμένους εργαζόμενους.

Γιατί τους κορόιδευαν; 

Γιατί μετά τη χρεοκοπία του κράτους ούτε δουλείες είχαν να τάξουν στην ιδιωτική οικονομία, ούτε επενδύσεις με δουλειές από αυτές που λέγονται ανθρώπινες. 

Ούτε κάτι άλλο εκτός από προσλήψεις κρατικών υπαλλήλων, οι οποίες (όπως οι πάντες γνωρίζουν στον τόπο μας) έχουν τον δικό τους πολιτικό -και μόνο πολιτικό- "μηχανισμό” για να λειτουργήσουν.

Την απάντηση άλλωστε την έδωσε η  μετανάστευση. Άλλες 200.000 μεταξύ του 2015-2017 και ας ήταν στον αέρα ο κατώτατος "μούσι” των 750 ευρώ.   

Να μην γυρίζουμε όμως πίσω. Να πάμε μπροστά, με αισιοδοξία μιας και δεν υπάρχει τίποτε άλλο σαν προσφορά στην σημερινή αγορά εργασίας εκτός από την παρέμβαση του κράτους στις σχέσεις των κοινωνικών εταίρων με καθορισμό μισθών, επιδομάτων και άλλων σχέσεων εργασίας.

Τι περιμένουμε όμως από το 2027 και μετά που θα πραγματοποιηθεί μια ακόμη αύξηση στον  κατώτατο και ο μέσος μισθός θα διαμορφωθεί στα 1.500 ευρώ; Θα αλλάξει κάτι στην αγορά εργασίας; 

Θα τρέξουν οι εκτός απασχόλησης εργαζόμενοι να συμπληρώσουν τα κενά, ίσως και 300.000 θέσεων που θα υπάρχουν και τότε; 

Θα αναζητηθούν οι  λόγοι, τους οποίους κανείς από πολιτικούς, κόμματα και βεβαίως από την κυβέρνηση, δεν αναζήτησε επειδή κάτι έπρεπε να κάνουν με τόλμη (μείωση φόρων σε συνδυασμό βέβαια με συρρίκνωση κράτους), που όμως δεν συμφέρουν πολιτικά;

Ας επιχειρήσουμε εμείς απαντήσεις και τις προβλέψεις επιστρατεύοντας τη δημοσιογραφική γνώση και για όσα συμβαίνουν  στην αγορά εργασίας, αλλά και για το πραγματικό επιχειρηματικό περιβάλλον που διαθέτουμε και θα συντηρούμε ως τις εκλογές του 2027. 

Τι συμβαίνει λοιπόν στην εργασιακή αγορά; 

Έχουμε 300.000 τεμπέληδες που βολεύτηκαν με επιδόματα, τα κουπόνια, και τα μαύρα μεροκάματα 1-2 μέρες την εβδομάδα, οπότε  ποιος ο λόγος να ψάχνονται αφού έτσι και αλλιώς είναι τεμπέληδες και νοιάζονται μόνο για τις αρπαχτές; Οι πολιτικοί βέβαια αυτό επιχείρησαν, αλλά (κατά τη δική μας γνώμη) δεν το πέτυχαν.   
 
Οι 700.000 μετανάστες μας από το 2009 ως και το 2019 δίνουν ευθέως την απάντηση. Οι νέοι μας ψάχνουν δουλειά με ανθρώπινες συνθήκες, αμοιβές και κυρίως με προοπτικές. Δουλειές να τους εξασφαλίζουν το πού βαδίζουν και για πόσο. 

Γιατί η Ελλάδα δεν το προσφέρει αυτό; 

Γιατί βολεύεται πολιτικά στην μικρή και μεσαία οικονομία σε όλες τις δράσεις. Και οι πολιτικοί της τρέμουν να σχεδιάσουν και κυρίως να ενισχύσουν την ιδιωτική οικονομία. Να την ενισχύσουν όμως με ορίζοντες που καλύπτουν την αναγκαία ανταγωνιστικότητα εντός και εκτός ΕΕ. 

Τα είπαν (ξεκάθαρα) για τον νέο κατώτατο οι εκπρόσωποι της μικρομεσαίας μας οικονομίας. Τον καλωσορίζουμε, αλλά για να γίνει πράξη θέλουμε μειώσεις σε ό,τι ζητάει το κράτος από εμάς για τον κορβανά του. Μειώσεις παντού. Και ιδίως σε εισφορές και φόρους που διπλασιάζουν μισθούς και εργατικό κόστος. Αν δεν γίνουν, μην περιμένετε να αλλάξει κάτι και στην αγορά εργασίας. Αυτά είπαν. Τα ακούει κανείς από τα κόμματα εξουσίας;      

george.kraloglou@capital.gr