Του Γιώργου Κράλογλου

Οι 150.000 νέοι, μικροί επιχειρηματίες, που αδειοδοτήθηκαν το  2019-2023 είναι "δοκιμασία" για την κυβέρνηση. Δεν είναι μόνο για χαρές και συγκρίσεις... 

Γι’ αυτό και οι 30.000 νέοι μικροί και πολύ μικροί επιχειρηματίες που τα έκλεισαν το 2016 και κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα τη συνέχεια... δεν δείχνουν τίποτε πολιτικό. Τίποτε οικονομικό. Είναι το αποτέλεσμα από την επαφή τους με την πραγματικότητά μας.

Αυτή είναι η αλήθεια. Ας μην το ψάχνουμε περισσότερο. Επειδή όσα συμβαίνουν στην οικονομία μας θέλουμε να τους δίνουμε και πολιτικές διαστάσεις και κομματικές ερμηνείες, μέσα από τις δήθεν κυβερνητικές επιτυχίες σε σύγκριση με τις αστοχίες προηγούμενων κυβερνήσεων. Έτσι συνηθίζουμε 10ετίες τώρα χωρίς αποτέλεσμα. 

Ποιο αποτέλεσμα; Να μεγαλώσουν οι μικροί. Να δούμε όχι μόνο τους μικρούς αλλά και τους μεσαίους, μεγάλους. Πολύ μεγάλους. 

Να σταματήσουμε τις άνευ αξίας πολιτικές καρικατούρες... που ξεφούρνιζαν ξανά και ξανά όλες οι κυβερνήσεις, στις 10ετίες του 1980-2000, όπως η μόνιμη ότι η βιοτεχνία μας και οι μικρομεσαίοι είναι το φυτώριο της βιομηχανίας μας...

Γιατί, σήμερα (μετά από 50 χρόνια) βλέπουμε ολοκάθαρα τα αποτελέσματα, μετά την "κατοχή" στην οικονομία που έφερε η παρεμβατική πολιτική της ελληνικής σοβιετίας, την πρώτη 10ετία της. Την καταστροφική του 1975-1985. 

Διωγμός της βιομηχανίας. Εγκατάλειψή της στις συνθήκες εντός της τότε ΕΟΚ (…τις ρίξαμε στην θάλασσα και ας κολυμπήσουν, είπαν). Κρατισμός με εξαγορές ιδιωτικών προβληματικών (3,5 τρισ. σε δραχμές από τα λεφτά των φορολογούμενων). Αποτέλεσμα; Η  κατά 98,5% σε μικρό και μικρομεσαίο επίπεδο οικονομία μας (!!). 

Αυτοί είμαστε και όλα τα άλλα περί ολιγαρχίας και των ολίγων... ας τα αφήσουμε για τους πολύ ολίγους… της ντουντούκας. 

Αλλά και σε αυτή την οικονομία το κουράγιο και η ευρηματικότητα του Έλληνα στο επιχειρείν (που πάντα θριαμβεύει σε δομημένες κοινωνίες όπως και της Ανατολικής Ευρώπης την τελευταία 20ετία) παραμένει εκεί που το ξέρουμε. 

Η επιχειρηματική ευρηματικότητα και η ευελιξία των νέων μας στο επιχειρείν είναι αξιοπρόσεκτη. Θα ήταν δε μέγα πολιτικό σφάλμα να μην ενταχθεί όπως της αξίζει σε ένα νέο σύγχρονο μοντέλο της οικονομίας με μεγέθη που ασφαλώς και τα μπορεί και τα αντέχει. 

Προς τι η ανησυχία μας και γιατί ακόμη μια φορά το ξεφύλλισμα της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας και στην οικονομία; Και ποιος είναι ο λόγος ακόμη μιας γκρίνιας; 

Παρατήρησα, στο Σαββατοκύριακο, κυβερνητικές πρωτοβουλίες (σε ενδιαφέρουσα εκδήλωση των Επιμελητηρίων της χώρας μας) να  "ξεναγηθεί" η νέα επιχειρηματική μας κοινωνίας σε προθέσεις και σχεδιασμούς μαζί με υποσχέσεις και δεσμεύσεις για τα εργαλεία που θα χρειασθούν 150.000 νέοι του επιχειρείν, της 4ετίας 2019-2023.

Στόχος, κατά την κυβέρνηση, να αναβαθμισθούν οι νέοι μας που περνάνε στην αγορά, από τα μικρά μεγέθη στα μεγάλα που όντως έχει ανάγκη η οικονομία μας, για να αναβαθμισθεί.

Τα έχω ακούσει ξανά αυτά. Δημοσιογραφικά μάλιστα τα έχω μάθει και απ’ έξω. Και μπορώ να τα αποτυπώσω ακόμη και αν δεν πάω σε παρόμοιες εκδηλώσεις... ή δεν ψάξω για δηλώσεις υπουργών... 

Δεν είναι δουλειά της στήλης να προτείνει πολιτικές. Να υποδείξει στις κυβερνήσεις πως θα καταφέρουν τους νέους τους επιχειρείν να επιμείνουν. Να μην τα βροντήξουν, όπως έκαναν και οι 30.000 του 2016 (όχι λόγω πανδημίας όπως θα πουν πρόχειρα κάποιοι) απογοητευμένοι από την Πολιτεία αλλά και τους πολιτικούς της.

Θα μεταφέρω όμως θέσεις και απόψεις εκείνων που στοχεύουν στην καρδιά του προβλήματος και περιγράφουν λύσεις με 150 λέξεις(!) και ρεαλισμό όπως ο TJ40 στο σημείωμα μας "Από κράτος... σε κράτος"

"…Η χώρα δεν έχει χρόνο για χάσιμο πρέπει να σοβαρευτούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση και μαζί χέρι-χέρι να κάνουν βαθιές τομές και αλλαγές αλλιώτικα σε κάποιες δεκαετίες θα έχουμε εξαφανιστεί.."    

george.kraloglou@capital.gr