Οι μικρομεσαίοι στην "καρότσα" του νέου κατώτατου
Τρίτη, 27-Φεβ-2024 00:02
Αν οι χαρές για τα λαμπρά της κυβέρνησης στον κατώτατο έχουν να κάνουν μόνο με τους γνωστούς 600.000 εργαζόμενους, καλύτερα να αφήσουμε τα πανηγύρια...
Και αν αυτό που λέμε δεν αρέσει στην κυβέρνηση και στην πολιτική σκηνή ας ετοιμάσουν τις απαντήσεις τους.
Γιατί ο νέος κατώτατος, αυτός των 830 ευρώ, που θα ακούσουμε τον Απρίλιο (όπως και ο άλλος των 950 και ο μέσος μισθός των 1.500 ευρώ που, θα δούμε σε ορίζοντα 4ετιας, το 2027 πριν τις εκλογές...) δεν θα δοθεί τόσο απλά όσο νομίζουμε... ή θα θέλαμε να νομίζουμε.
Ο κατώτατος των 830 ευρώ που έρχεται κουβαλάει στην "καρότσα” του και τον τεράστιο φάκελο της μικρομεσαίας οικονομίας μας.
Της οικονομίας που έτσι και δεν κοιτάξει τις ανάγκες σε ανταγωνιστικότητα και προσαρμογή στους στόχους συμμετοχής της παραγωγής στο 20% του ΑΕΠ (όπως όλη η Ε.Ε.) καλύτερα να δεθεί περισσότερο στο άρμα του τουρισμού...
Του τουρισμού όμως, τύπου Ισπανίας ας πούμε, που φέρνει τουρίστες αλλά και λεφτά...
Ας επιστρέψουμε όμως στη μικρομεσαία κατάστασή μας.
Δεν είναι δική μας δουλειά να ανοίξουμε τον φάκελο μικρομεσαία οικονομία (και όχι τάξη μικρομεσαίων... όπως μας αρέσει εμάς να λέμε για να γινόμαστε πολιτικά αρεστοί...).
Να ρίξουμε όμως μια ματιά στα "περιεχόμενα". Αυτά που δεν κρύβουν οι μικρομεσαίοι, ειδικά τώρα, που καλούνται ξανά να βγάλουν ασπροπρόσωπη την κυβέρνηση στο εργασιακό της, με ορίζοντα (όπως επιθυμεί) το καλοκαίρι του 2027.
Στον νέο κατώτατο, των 830-850 ευρώ που ετοιμάζεται για τον Απρίλιο. Είναι σύμφωνοι με τις αυξήσεις για δύο λόγους.
Ο ένας ότι δεν βρίσκουν το προσωπικό που έχουν ανάγκη για να τα φέρουν βόλτα στη σημερινή παραγωγή (μιας και για αύξηση ή της παραγωγής ή των επενδύσεων προς τον σκοπό αυτό, ούτε συζήτηση κάνουν ούτε θέλουν να κάνουν αν δεν μπουν τα πάντα στο τραπέζι...).
Ο άλλος ότι το εργασιακό πρέπει να πάρει μια τελική πορεία που θα δώσει την εικόνα και για τη δική τους πορεία ώστε να γνωρίζουν τελικά αν θα προσθέσουν "τούβλα” στην επιχείρησή τους ή θα βγάλουν από το συρτάρι τους το λουκέτο.
Κρίνουν όμως ότι δεν μπορεί το εργασιακό και οι αυξήσεις να εξετασθούν μόνα τους χωρίς το εισφοροδοτικό, και ειδικά χαράτσια ή το φορολογικό με όλα εκείνα που θεωρούνται υποχρεώσεις σε κατάργηση (ειδικοί φόροι, τέλος επιτηδεύματος, έμμεσες φορολογήσεις και επιβαρύνσεις σε χρηματοδοτήσεις), αλλά κανείς δεν ξέρει πώς και πότε...
Κρίνουν επίσης ότι δεν μπορεί να περιμένει η Πολιτεία (από το 1990 είναι η αλήθεια) να ανοιχθεί μισθολόγιο από τους μικρομεσαίους σε περισσότερους από 500-600.000 εργαζόμενους (που επισήμως λογαριάζονται σήμερα) και να μην ανοίγεται πρώτα ο κορβανάς με παροχές μέσα από το φορολογικό σύστημα για όλους εκείνους που αλλάζουν την εργασιακή τους ταυτότητα.
Κρίνουν ακόμη ότι ήρθε η ώρα όπως ο φάκελος με το μικρομεσαίο μέγεθος της οικονομίας μας να ανοίξει σε όλα τα επίπεδα και η πολιτική των οικονομικών υπουργείων να δει διαφορετικά τις υποχρεώσεις της σε ό,τι λέμε παραγωγή αλλά και εξωστρέφεια της παραγωγής αυτής.
Θεωρούν τέλος ότι η προοπτική του μέσου κατώτατου στα 950 και του μέσου μισθού στα 1.500 ευρώ παρέχει μοναδική ευκαιρία καθώς τα δημοσιονομικά της χώρας αλλάζουν πλευρά, μιας και η Ε.Ε. περιορίζει αν δεν αναθεωρεί τις ανοχές της στο τέλος του 2024.
Εάν λοιπόν (λέμε εμείς) στο 2024 η οικονομία δεν αρχίζει να πορεύεται συνολικά προς άλλα μεγέθη (ειδικά σε εκείνα που εγγυώνται παραπέρα ανταγωνιστικότητά) ας μη μιλάμε με χαρές και ελπίδες για ανόρθωση του εργασιακού με αμοιβές ανθρώπινων χαρακτηριστικών. Και ας πάρουμε το μήνυμα της αγοράς εργασίας ότι τα μικρά και τα μεσαία σχήματα αδυνατούν να την στηρίξουν. Μπορούν όμως (με μια τολμηρή αναπτυξιακή πολιτική -που θα ξεπερνάει τον πελατειακό κρατισμό των κομμάτων-) να τους υποσχεθούν προοπτικές στα σχήματα που και οι ίδιες οι σημερινές μικρομεσαίες βλέπουν ως ανάγκη.