Του Γιώργου Κράλογλου

Τίποτε δεν πρόκειται να φύγει από το κράτος. Τα κρατικά κουφάρια μας ανήκουν... και θα τα πληρώνουμε. Ξεχάστε και τις αποκρατικοποιήσεις που ακούγατε... 

Τι θα ακούμε από εδώ και πέρα; Μέχρι τις εκλογές του 2027 θα συνεχίσουμε με τα ίδια της 20ετίας 1985-2005 που πήραμε τον δρόμο για τη χρεοκοπία του 2008.

Ότι το κράτος εκσυγχρονίζεται. Ότι το κράτος κάνει πιο ανταγωνιστική την οικονομία. Ότι οι κρατικές μας επιχειρήσεις θα φέρουν νέο παραγωγικό μοντέλο στην οικονομία. Και οποιαδήποτε άλλη αρλούμπα θα σκεπάζει αυτό που λέγεται κεντρικός στόχος. Προσλήψεις, διορισμοί και θέσεις σε διοικήσεις ΔΕΚΟ για τα κομματόσκυλα. 

Απλώς μετά τη χρεοκοπία του 2008 ήταν εκτός πραγματικότητας να πεις έστω και κάτι για κρατικοποιήσεις. Και πώς να μιλήσεις όταν είχες να κάνεις με τα απανωτά μνημόνια... 

Ήταν και οι δανειστές τότε που σου έδειχναν σε κάθε ευκαιρία τη λίστα με τις 29 αποκρατικοποιήσεις που είχες συμφωνήσει να κάνεις, αλλά τράβαγες το σκοινί όσο μπορούσες πιο κάτω με την ανοχή βέβαια και της Ε.Ε. Τη γραφειοκρατική της ανοχή και όχι την φράγκικη... όπως την ειρωνευόσουν...

Με τούτα λοιπόν και με εκείνα φθάσαμε στο 2019 εκτός μνημονίων Ε.Ε., όπου οι δανειστές άλλαξαν βιολί... περνώντας μόνο στη σκληρή τους τακτική τους ελέγχους. Αλλαγή τακτικής αλλά δεν μας έχουν διαβεβαιώσει (με απολύτως κανένα τρόπο) ότι έχουν πετάξει στα σκουπίδια τις αποκρατικοποιήσεις και τη σχετική λίστα την οποία έχουμε ψηφίσει και στη Βουλή. 

Φθάνουμε έτσι στο σήμερα όπου, μετά από 5 χρόνια ανοχής, θεωρούμε, ως κράτος, ότι είναι δυνατόν να επιστρέψουμε στην επέκταση του κρατισμού, και με τον τρόπο αυτό να αφήσουμε πίσω μας και το βαρύ πολιτικό κόστος που φέρνει (σε όλα τα κόμματα) η αποκρατικοποίηση και οι ιδιωτικοποιήσεις.

Απλά να θυμηθούμε τι είχαμε συμφωνήσει τότε με τους δανειστές και την Ε.Ε και τι μένει στον αέρα από τη συμφωνία αυτή. Είχαμε δεχθεί χωρίς κουβέντα όλα όσα θα πέρναγαν στην ιδιωτική οικονομία με συμφωνίες ή διαγωνισμούς.

Και μέσα σε αυτά ήταν όλο το κύκλωμα παραγωγής, διανομής ενέργειας αφού θα είχε προηγηθεί η διύλιση των καυσίμων στο ποσοστό βεβαίως που και τότε και σήμερα είναι υπό τον έλεγχο του κράτους. Αυτό σήμαινε άνοιγμα προς την ιδιωτικοποίηση σε 4 ΔΕΚΟ τουλάχιστον.

Το κράτος θα σταματούσε να έχει τον έλεγχο που είχε στα ταχυδρομεία, στις μεταφορές, στις συγκοινωνίες κάθε μορφής, στα νερά και σε κάθε είδους υποδομές ξεκινώντας από τις μεταφορές ως τα λιμάνια και όσες δίνουν βοήθεια σε υπηρεσίες και αποθηκεύσεις. Δηλαδή άλλες 10-12 ΔΕΚΟ.

Το κράτος τέλος θα άνοιγε τον δρόμο για να ιδιωτικοποιηθεί η μεταλλουργία,  η εξορυκτική κρατική δραστηριότητα, η αμυντική βιομηχανία σε ολόκληρη την έκταση που παρεμβαίνει το κράτος και ό,τι υπάρχει ακόμη υπό την κρατική συμμετοχή στη ναυπηγική βιομηχανία. Άλλες τόσες ΔΕΚΟ... 

Από την κυβέρνηση του 2010 και μετά, που ο λαός ενημερώθηκε επισήμως για τη χρεοκοπία (γιατί οι κυβερνήσεις ως το 2009 δεν είχαν πάρει χαμπάρι τη χρεοκοπία...και ας μην έβρισκαν πουθενά να πάρουν δανεικά), δόθηκαν και μάχες να περάσουν από τη Βουλή οι ιδιωτικοποιήσεις. 

Τις πέρασαν μάλιστα με την υπόσχεση να δέχονται τη συνεχή παρέμβαση της Τρόικας για την παρακολούθηση της εφαρμογής τους. Το έπραξαν δε ευσεβέστατα... 

Ποιος ο λόγος όμως που εμείς ερχόμαστε τώρα και τα σκαλίζουμε όλα αυτά και τι ζητάμε. Μήπως να ιδιωτικοποιηθεί με το έτσι θέλω το κράτος; Μήπως να κάνουμε με το ζόρι αυτό που έκαναν όλες οι πρώην κομμουνιστικές χώρες; 

Παρά το γεγονός ότι η ιστορία του κρατισμού του Ελλαδιστάν δεν μας έπεισε δεν είναι αυτό ο σκοπός μας. 

Νομίζουμε όμως ότι είναι μέγα λάθος να ξεπεράσουμε και την πρόσφατη οικονομική και πολιτική μας ιστορία, με τις κυβερνήσεις που έταζαν όνειρα από τις κρατικοποιήσεις αλλά μας έφεραν χρεοκοπία και μας έβαλαν να τις πληρώσουμε από την τσέπη μας (σκεφθείτε πόσο πληρώσαμε μέχρι τώρα την κρατική αμυντική βιομηχανία, τη ναυπηγική βιομηχανία, την κρατική μεταλλουργία, τα κρατικά ορυκτά και τις άχρηστες κρατικές υποδομές). Οπότε δεν είναι υπερβολή να αναλογιστούμε το πού πάμε πάλι αναζητώντας το νέο μοντέλο της οικονομίας μας..., ξανά στον κρατισμό.

george.kraloglou@capital.gr