Τα ναυπηγεία τούς δείχνουν τον δρόμο. Θα τον δουν...;
Πέμπτη, 21-Δεκ-2023 00:02
Βάλαμε, μετά το 1980, τα κομματικά χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας... και στη ναυπηγική βιομηχανία. Τα πράγματα αλλάζουν τώρα. Θα τα αφήσουμε...;
Να τι λένε τα νέα για την αναγέννηση της ναυπηγικής μας βιομηχανίας στο ρεπορτάζ της κ. Αναστασίας Βαμβακά στο capital gr: "25 δισ. στην εθνική οικονομία από την αναγέννηση των ναυπηγείων”.
"... Λίγες μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας Attica-ΟΝΕΧ, την παραλαβή από την Nafs του Γ. Προκοπίου των αδειών για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και την υπογραφή της συμφωνίας χρηματοδότησης της ΟΝΕΧ από τον αμερικανικό χρηματοδοτικό οργανισμό DFC, το πρώτο συνέδριο της Ένωσης Ελληνικών Ναυπηγείων ανέδειξε την πλούσια ατζέντα θεμάτων που έχει διαμορφωθεί από την αναγέννηση της ναυπηγικής οικονομίας στη χώρα, αλλά και έφερε ειδήσεις όπως ότι τις επόμενες ημέρες ξεκινά με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση ένα νέο σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης που θα αξιοποιεί ειδικούς αλγόριθμους για τη διευθέτηση της κίνησης των πλοίων στα ελληνικά λιμάνια όπως στα αεροδρόμια. Η ΟΝΕΧ ήδη "τρέχει" σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας μία σχολή εκπαίδευσης στη Σύρο, παράλληλα, σε συνεργασία με τη ΔΥΠΑ έχει ξεκινήσει τη λειτουργία σχολής διετούς παρακολούθησης μέσα στα ναυπηγεία, υλοποιεί πρόγραμμα επισκέψεων μαθητών ΕΠΑΛ στα ναυπηγεία ενώ θα συνεργαστεί με το Υπουργείο Παιδείας προκειμένου να βρεθεί ένας μηχανισμός πιστοποίησης των εργαζομένων...”
Και να τι λέμε τώρα εμείς, έχοντας κατά νου απαράδεκτες εικόνες που ζήσαμε στη δημοσιογραφική μας διαδρομή όταν στη γενική κομματική προσπάθεια (όλων των κυβερνήσεων) για ισορροπίες στην πολυσυλλεκτικότητα ψηφοφόρων και πελατών των κομμάτων τους, δεν χάλασαν χατίρια στον εργατοπατερισμό και στα κομματόσκυλα της ναυπηγικής βιομηχανίας, στους "αγώνες” για τη γενική κρατικοποίηση της οικονομίας.
"Αγώνες” όπου έβλεπες άτομα σε συγκεντρώσεις να παρκάρουν στο κέντρο της Αθήνας (όταν το έκλειναν τελείως) τζιπάρες... αξίας ίσης και με ένα από τα σκάφη που ναυπηγούσαν όποτε δούλευαν... (μετά την κρατικοποίηση, για την οποία είχαν τους λόγους τους να αγωνισθούν...).
Λέμε λοιπόν ότι η πολιτική και οι πολιτικοί μας, προκειμένου να θρέψουν και σε βάρος μας και σε βάρος της οικονομίας τον 50χρονο ψευτοσοσιαλισμό που ζήσαμε (από τον οποίο ακόμη υποφέρουμε) εργαλειοποίησαν και τον συνδικαλισμό προσφέροντάς τους τις καρέκλες της κρατικοποίησης για να παριστάνουν πότε τον κρατικό βιομήχανο, πότε τον κρατικό μεταλλευτή, τον μέγα κρατικό μεταλλουργό ή (στην προκειμένη περίπτωση) τον ναυπηγό του κράτους...
Εισηγήσεις μελετητών των τραπεζών, όπως και των διοικητών τραπεζών, να πουληθούν τα ναυπηγεία που δεν ήταν σε θέση να τα βγάλουν πέρα (ώστε να πάρουν και οι Τράπεζες τα λεφτά τους) γύρναγαν από υπουργείο σε υπουργείο.
Ποιος τολμούσε (τα χρόνια της σοσιαλιστικής μας ανάτασης...) να προτείνει την πώληση των ναυπηγικών μας μονάδων που καλοέβλεπαν οι κλαδικές και οι κλαδικοί...
Και ας χρεοκοπούσαν οι κρατικές τράπεζες που πλήρωναν (εκτός από τα χρέη) και τον κρατισμό όπως έγινε με εκείνες των βιομηχανικών επενδύσεων. Για ρωτήστε και την κάποτε ΕΤΒΑ;
Με τούτα όμως και με εκείνα η ναυπηγική βιομηχανία της χώρας (στόχος του διεθνούς ανταγωνισμού λόγω και της πρωτοπορίας της, που τη διασφάλιζε διαχρονικά και η απαράμιλλη ικανότητα του συνόλου ναυπηγικού εργατικού δυναμικού της χώρας μας σε όλα τα επίπεδα) πέρασε στον κομματισμό και στη "φιλοσοφία” του κρατισμού.
Έτσι φθάσαμε στο ναυάγιο από το οποίο σήμερα επιχειρούμε (πολύ καλώς) να την ανασύρουμε και να την αναγεννήσουμε ανάμεσα στην προσπάθεια για εκβιομηχάνιση της χώρας μετά την αποεπένδυση και την επιχειρηματική μετανάστευση μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων και επιχειρηματιών σε όλο τον κόσμο. Ειδικότερα στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη.
Τα σημειώνουμε αυτά (θα επανέλθουμε μάλιστα αν χρειαστεί), γιατί μιλάμε εδώ και έναν μήνα για την αναγέννηση της (προκλητικά ανταγωνιστικής τότε) ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας χωρίς να τονίζουμε την αιτία. Τη μανία του κρατισμού. Απλά αφήνουμε να εννοηθεί ότι ήταν συνέπεια συγκυρίας (ενεργειακή κρίση με προεκτάσεις σε όλες οικονομίες). Επίσης γιατί η όλη προσπάθεια αναγέννησης αυτού του σπουδαίου οικονομικού μας χώρου συνδυάζεται και με σχέδια εκπαιδευτικά ως και στον χώρο της δουλειάς με βέβαια θετικά αποτελεσματικά και στο εργασιακό του κλάδου και την τεχνική μας εκπαίδευση.