Του Γιώργου Κράλογλου

Ας ψαχτεί η κυβέρνηση. Τρώμε τα έτοιμα (μείωση καταθέσεων) όταν άλλες 8000 κενές θέσεις εργασίας προστίθενται στις 250.000 σε παραγωγή και υπηρεσίες.

Και αν η απάντηση είναι ότι αυτά τα φαινόμενα τα συναντάμε και αλλού στην Ε.Ε., μετά την ανακατωσούρα της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης που την ακολούθησε, δεν θα μας πείσει. Δεν είναι έτσι. Μας βολεύει όμως να κρατιόμαστε από τέτοια επιχειρήματα... 

Στην Ευρώπη από τη Βόρεια, την Κεντρική μέχρι και την Ανατολική έχουμε κανόνες λειτουργίας της οικονομίας που την αφήνουν ανοικτή, σε συνθήκες πραγματικού ανταγωνισμού συμπεριλαμβανομένης και της αγοράς εργασίας. 

Δεν θα συναντήσουμε πουθενά τη δική μας πολιτική παρεμβατικότητα στην οικονομία για εναρμόνιση των κανόνων λειτουργίας της με τους πολιτικούς στόχους και τις πολιτικές επιδιώξεις των κυβερνήσεων, για 10ετίες μετά το 1980 και μέχρι σήμερα, που ακόμη νομίζουμε ότι και η αγορά πρέπει να περνάει από το κόσκινο της πολιτικής. 

Από που να ξεκινήσουμε. Από τη διανομή πόρων της Ε.Ε. που είχαν σκοπό την περιφερειακή ανάπτυξη (ΜΟΠ, πακέτα Ντελόρ και άλλα) σε διανομές των πολιτικών σκοπιμοτήτων, για εξυπηρέτηση πολιτικών στόχων όλων των κυβερνήσεων, που είχαν αποτέλεσμα την κατακραυγή από όλα τα όργανα της Ε.Ε. και την καταδίκη μας στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου;   

Και πού να πάμε. Στην κατασπατάληση κοινοτικών και εθνικών πόρων για τη συντήρηση "χωματερών” που πλασάραμε, προς τους ιθαγενείς πολιτικούς πελάτες των κομμάτων, ως άλλη πλευρά της οικονομίας, η οποία και βέβαια καταχρέωσε τα κρατικά μας Ταμεία εκατοντάδες εκατομμύρια (σε πρόστιμα) για να μη χάσουμε και τις επιδοτήσεις στη γεωργία και τη βιοτεχνία μας;

Να έλθουμε και στο σήμερα της τελευταίας10ετίας με την πανδημία που μας έφερε το Ταμείο Ανάκαμψης; 

Υπάρχει κάποιος, εντός και εκτός κυβέρνησης, που μπορεί να αποδείξει ότι έχουμε αξιοποιήσει τους πόρους του τη σωστή ώρα και με τον σωστό τρόπο, έστω και στη βάση του προγράμματος, που ναι μεν συντάχθηκε σε ορθές βάσεις, αλλά όπως δείχνει η πράξη μόνο για τα μάτια των ιθαγενών αφού η κίνηση εφαρμογής του είναι η γνωστή κρατικίστικη και πάντα αργόστροφη και αργόσχολη. 

Να πάμε (παραμένοντας στο σήμερα) και στο ενεργειακό; Τι διασφαλίσαμε για κάθε μορφής παραγωγή που ακόμη διαθέτουμε στον τόπο ώστε να μειώσουμε το κόστος της και να περιορίσουμε τις εισαγωγές. Τίποτε. 

Μόλις προ δεκαημέρου αναμορφώσαμε ατζέντα συζητήσεων με επιτροπές της βιομηχανίας, για να δούμε τι περιθώρια μας αφήνει η πολιτική μας και τα δημόσια οικονομικά μας να φτιάξουμε τιμολόγια στη μεταποίηση που να βοηθούν την παραγωγή,  για μείωση των εισαγωγών και για αύξηση των εξαγωγών,  όπου και εκεί διακρίνεται σκοτεινιά από μαύρα σύννεφα. 

Γιατί όλα αυτά και πού καταλήγουν τα όσα βαδίζουμε χωρίς να γνωρίζουμε τον ορίζοντα και τον τρόπο αξιοποίησης του ίσως ευνοϊκού κλίματος μετά την επαναφορά της επενδυτικής βαθμίδας;

Κανείς στην κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να αιτιολογήσει τον συνεχή φανφαρονισμό, για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις με τις ανθρώπινες θέσεις εργασίας που δήθεν έρχονται... Αυτές που έταξε και συνεχίζει να τάζει η κυβέρνηση. 
 
Και να η δική μας απάντηση στο ζητούμενο αν πάμε τόσο καλά που έχουμε άνεση για άρνηση εργασίας και για 8000 θέσεις εργασίας, στα σουπερμάρκετ. Η οικονομία θα αποδείξει τις δυνάμεις της αν την αφήσουμε να λειτουργήσει χωρίς επιδοτήσεις και ελεύθερη όπως συμβαίνει παντού στον ανταγωνισμό. Η δε αγορά εργασίας όταν επιβάλλει δικούς της κανόνες και όχι του κωμικού σοβιετισμού μας. Η άρνηση εργασίας, λόγω (βολικής ίσως) παραμονής των ανέργων στα επιδόματα είναι μερικές σκηνές του εργασιακού έργου που θα παιχθεί τα επόμενα χρόνια και θα αλλάξει πολλά.   

george.kraloglou@capital.gr