Του Γιώργου Κράλογλου

Η κυβέρνηση θα πληρώσει τόσο από την οικονομία όσο και πολιτικά την απαράδεκτη εγκατάλειψη των μεταρρυθμίσεων στο φορολογικό και στη δικαιοσύνη. 

Και για να λέμε τα σύκα-σύκα… (μένοντας μόνο στο φορολογικό) να ξεκαθαρίσουμε ότι οι μηχανισμοί της παρακολούθησης σε όλα τα επίπεδα φορολόγησης (συμπεριλαμβανομένης και της ΑΑΔΕ  που έχει φορτωθεί τη μεγαλύτερη ευθύνη στο κυνηγητό όλων των φόρων) βαδίζουν κουτσά μεν... αλλά σωστά. Όλοι δηλαδή κάνουν καλά τη δουλειά τους. Άρα το θέμα μας δεν είναι αυτό.

Μη νομισθεί όμως και ότι μας έπιασε ο πόνος για την κυβέρνηση και την (εμφανέστατη) πολιτική αδιαφορία της, σε μεταρρυθμίσεις ουσίας στην οικονομία.

Απλά προσεγγίζουμε (ακόμη μια φορά) την ανάγκη παρεμβάσεων, αλλαγών, συμπληρώσεων και εκσυγχρονισμού της λειτουργίας των φορολογικών μηχανισμών, γιατί αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν λέγεται λογικό και φυσικό κυνήγι της φοροκλοπής. Λέγεται οθωμανισμός της κακιάς ώρας… Και να γιατί. 

Τα μαλλιά κουβάρια που χαρακτηρίζουν το φορολογικό σύστημα για 40-50 χρόνια με συμπληρώσεις, προσθήκες, δήθεν ερμηνείες και άλλες ακαταλαβίστικες τακτικές έχουν προκαλέσει τόσο μεγάλο λαβύρινθο που ούτε το κράτος μπορεί να κάνει σωστά τη δουλειά ούτε οι φορολογούμενοι αναθεωρούν λόγους για τη φορολογική συνείδηση (που εμφανέστατα απουσιάζει από την οικονομία μας). 

Αναφερόμαστε στο κομμάτι ευθύνης της Πολιτείας για την έλλειψη φορολογικής συνείδησης για συγκεκριμένους λόγους. Και ιδίως λόγω της τόσης ασυναρτησίας στη "λογική" της φορολογικής πολιτικής. 

Γιατί η επιμονή όλων των πολιτικών και των κυβερνήσεων να επιμένουν στον εισπρακτικό και μόνο εισπρακτικό χαρακτήρα της φορολογικής πολιτικής απομακρύνοντας (από τον φόβο πολιτικού κόστους) κάθε μορφής αναπτυξιακών χαρακτηριστικών οδηγεί στο σημερινό αποτέλεσμα. 

Στο χάος και στη νοοτροπία του πολίτη πώς να ξεφύγει από τις φορολογικές δαγκάνες του κράτους αντί να δει τις φορολογικές διατάξεις ίσως και κίνητρα της επιχειρηματικής δράσης του. Της ατομικής δράσης του ή και της εταιρικής. 

Αρκεί να αναλύσεις μόνο τις διατάξεις που αντικρούουν (με εξοργιστικό γραφειοκρατικό τρόπο) την όποια (έστω και άτολμη) πολιτική προσπάθεια να γίνει πιο δίκαιο το σύστημα, και φθάνει για να συμπεράνεις ότι ούτε μαύρες ούτε άσπρες είναι οι προθέσεις  του φορολογικού του εκάστοτε δήθεν ανοίγματος της Πολιτείας προς το "επιχειρείν". Είναι εντελώς  σκόπιμα "γκρι".

Αυτός είναι και ο λόγος που μένουν τόσα "παράθυρα" ανοικτά και τόσες "πόρτες" να ξεγλιστρήσεις φορολογικά ή να ξεπεράσεις εκείνα που έρχονται να εφαρμόσουν οι Αρχές της φοροείσπραξης, οι οποίες τελικά δεν κάνουν αυτό για το οποίο έχουν συγκροτηθεί. Την είσπραξη φόρων μόνο από την εμφανή φοροδιαφυγή έως σκόπιμη φοροκλοπή. 

Το κυνήγι των ημερών στα ακίνητα που αγοράστηκαν με μετρητά και οι συνδυασμοί του κυνηγιού αυτού με το "πόθεν έσχες" και τις αποταμιεύσεις θα καταλήξει σε μέγα φιάσκο.

Αυτή δε τη φορά τόσο σε βάρος του στόχου για το φοροκυνηγητό όσο και σε βάρος του κύρους του φορολογικού συστήματος που ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση, χωρίς πρόθεση (εμφανή τουλάχιστον...) να μεταβάλει άθλια δεδομένα 20ετιών. 

Πού καταλήγουμε λοιπόν; 

Πουθενά αν δεν καταλάβει η κυβέρνηση ότι οι μεταρρυθμίσεις σε κορυφαία κενά της οικονομικής πολιτικής (που μοιάζουν να έχουν σταθεί -για να μην πούμε στηθεί...- σε βάσεις χωρίς υλικά μιας κάποιας σταθερότητας) όπως η ισχύουσα σήμερα φορολογική νομοθεσία (προϊόν σκοπιμοτήτων, "φωτογραφιών" και πολλών πολιτικών συνεννοήσεων…) πρέπει να "ανατιναχθεί" και όχι μόνο να ανασυνταχθεί. 

Να ανατιναχθεί από όλες τις βάσεις της και τα χαρακτηριστικά της η διαχρονικά συσσωρευμένη απαράδεκτη φορολογική νομοθεσία. Ειδικά τώρα που η απουσία αντιπολίτευσης (ως τις εκλογές του 2027 -κατά τη γνώμη μας-) θα δώσει την ευκαιρία να ασχοληθεί η Βουλή σοβαρά και χωρίς τους γνωστούς θεατρινισμούς με ένα θέμα που απασχολεί εντονότατα την κοινωνία πάνω απ' όλα. Θα το τολμήσει η κυβέρνηση;   

george.kraloglou@capital.gr