Του Γιώργου Κράλογλου

Ποιος να ασχοληθεί και γιατί με τα γεγονότα της αντιπολίτευσης όταν η ανυπαρξία της στη Βουλή κλείνει 4ετία και η συνέχειά της θα είναι μάλλον κωμική.

Και δεν εννοούμε τα σενάρια, και τις σαπουνόπερες, που θα παρακολουθήσουμε μέχρι να ολοκληρωθούν τα σχήματα, ώστε να αντιληφθούμε και εμείς αν στη δεύτερη κυβερνητική θητεία θα υπάρξει αντιπολίτευση, από ποιους και τι είδους...

Γιατί είναι λάθος να μας διαφεύγει ότι τα χατίρια των δανειστών τελειώνουν για την Ελλάδα,  όπως τελειώνουν και σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. με χρέη περίπου σαν τα δικά μας. Τις δε ελαστικές συμπεριφορές των οργάνων της ΕΕ σε δημοσιονομικές υπερβολές τις τερματίζει το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, που θα εφαρμοστεί από τον Ιανουάριο του 2024. 

Να τι θέλουμε να πούμε. Τα δελτία και τα κουπόνια,  με τα κομψά ονόματα..., που παρατείνουνε μέχρι το Φθινόπωρο μας τελειώνουν οριστικά. Η ακρίβεια όμως μένει. Και όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε δεν πρόκειται να φύγει γιατί είναι και προϊόν του κρατικίστικου και κρατικοδίαιτου μοντέλου μας. 

Οπότε τι θα κάνουμε και με τον πληθωρισμό. Θα τον έχουμε στην πλάτη μας έστω και αν τον κρατήσουμε στο 3%;

Την παρουσία του θα χρειαστεί να την αντιμετωπίσουμε αναγκαστικά με νέες καλύτερες αμοιβές και νέες δουλειές.

Αυτά όμως δεν τα στέλνει ο Θεός... Τα φέρνουν τα τολμηρά κίνητρα χρηματοδοτικά και φορολογικά. 

Και μιας και δεν αντέχει η οικονομία χρηματοδοτικά εργαλεία εκείνα που απαιτούνται βεβαίως και είναι μόνο τα φορολογικά.

Κίνητρα λοιπόν προς τις επιχειρήσεις από την κυβέρνηση για να δημιουργηθούν επιτέλους (από το 2020 μας διαβεβαίωνε το τότε οικονομικό επιτελείο της) συνθήκες ανθρώπινων αμοιβών και ανθρώπινης απασχόλησης.

Θα το δει έτσι η αντιπολίτευση ή επειδή έχει τα εσωτερικά της προβλήματα θα κρατάει μια (χωρίς λογική) αντιπολιτευτική κόντρα της μορφής του όχι σε όλα; 

Πάμε παρακάτω. 

Κίνητρα τολμηρά (φορολογικά κυρίως) θα απαιτηθούν προς όλες τις επιχειρήσεις που θα λειτουργούν ακόμη και εκείνες που θα επιλέξουν επενδυτικά την Ελλάδα. Οι επενδυτές όμως δεν εστιάζουν την προσοχή τους μόνο στη δυνατότητα που έχει μια κυβέρνηση,  λόγω ισχυρής αυτοδυναμίας, να προωθεί κίνητρα. 

Τους ενδιαφέρει και το πολιτικό κλίμα διαμορφώνεται στον τόπο που επενδύουν. Και δεν θεωρούν υγιές ένα περιβάλλον αρνητών σε ανοίγματα οικονομίας με κίνητρα. 

Επαναλαμβάνουμε λοιπόν το ερώτημα και εδώ. Θα το δει έτσι η αντιπολίτευση ή επειδή έχει τα εσωτερικά της προβλήματα θα κρατάει μια (χωρίς λογική) αντιπολιτευτική κόντρα της μορφής του όχι σε όλα; 

Και ας κλείσουμε με ένα εξειδικευμένο μεν αλλά εξ ίσου σημαντικό θέμα για τον τόπο και την οικονομία.

Το φθινόπωρο του 2023 θα πρέπει να σχεδιάσουμε οριστικά το μείγμα των ενεργειακών μας πηγών. Τι θα πούμε στην Ε.Ε. που επιμένει να κατευθύνεται στην αποδέσμευση της Ευρώπης από φυσικό αέριο και το δέσιμό της με τις ΑΠΕ όσο το δυνατόν περισσότερο. 

Εδώ θα έχουμε άλλη μια μάχη (ενεργειακή αυτή την φορά) που θα έχει διαστάσεις,  οι οποίες θα απαιτήσουν πολιτική συνεργασία και συναίνεση. 

Θα το δει έτσι η αντιπολίτευση ή επειδή έχει τα δικά της εσωτερικά προβλήματα θα συντηρήσει αντιπολιτευτική κόντρα της μορφής του όχι έστω και αν αυτό σημαίνει υπονόμευση της δικής μας μάχης να κρατήσουμε την ενεργειακή τακτική που μας συμφέρει;

Δεν είναι λοιπόν τόσο απλό όσο θέλει να νομίζει η αντιπολίτευση η απουσία της σε όλα εκείνα τα θέματα, που βεβαίως και μπορεί να περάσει από τη Βουλή η κυβέρνηση με την ισχυρή αυτοδυναμία που διαθέτει. Αλλά όπως το ναι σε όλα… ουδέποτε οδήγησε τον τόπο μας σε προκοπή έτσι και το (πιθανό) όχι σε όλα… (το έχει επίσης δείξει η ιστορία μας) χαντάκωσε και την οικονομία και την κοινωνία. Και αυτά δεν τα σημειώνουμε καθόλου τυχαία...

george.kraloglou@capital.gr