Μήπως και η ανάπτυξη είναι αισχροκέρδεια;

Του Γιώργου Κράλογλου 

Ανάπτυξη βλέπουν στην οικονομία μας δύο εκθέσεις. Ο ΟΟΣΑ 2,2% για το 2023. Και η ΕΛΣΤΑΤ 2,1% το πρώτο 3μηνο. Από την αισχροκέρδεια είναι όλα αυτά;   
 
Το παρακάναμε πάλι με τη φτηνή πολιτική. Πήραμε σκοινί κορδόνι... την αισχροκέρδεια. Στήσαμε και τις "πολιτικές δημοπρασίες”, για το ποιος, ως κυβέρνηση, θα φορολογήσει τα περισσότερα και βγήκαμε πάλι στο γνωστό μας πολιτικό αδιέξοδο...

Ποια λεφτά και πόσα λεφτά θα μαζέψουμε τελικά από την αισχροκέρδεια. Και πώς θα αποδείξουμε ότι κάναμε πράξη όλα αυτά τα αντιπολιτευτικά κυρίως αλλά και πολιτικά πανηγύρια. Εντελώς στημένα πανηγύρια... 

Γιατί είναι πράγματι καραγκιοζιλίκια πανηγυριού, που ασφαλώς και δεν οδηγούν πουθενά. 

Το ανοίξαμε το ίδιο θέμα ξανά το 1985-1990 αλλά το μαζέψαμε κακήν κακώς... Πότε; Όταν είδαμε εκτός από τη μετανάστευση των νέων και των καταθέσεων...,  να φουντώνει και η επιχειρηματική μετανάστευση. Να φουντώνει και να φτάνει τις 4-5.000 επιχειρήσεις.

Και ο λόγος σαφώς δεν ήταν μήπως και χαθεί η αισχροκέρδεια που την έχουμε εξασφαλισμένη στην Ελλάδα. Κάθε άλλο. Ήταν οι εκτός Ελλάδας επενδύσεις (!!) 

Επενδύσεις από τα κανονικότατα και φορολογημένα κέρδη στην Ελλάδα καθώς συνέφεραν και συμφέρουν καλύτερα σε Τουρκία,  στη Ρουμανία, στην Τσεχία, στα Σκόπια και στην Αλβανία (ειδικά οι επενδύσεις σε βαριά βιομηχανία) αλλά όχι στην Ελλάδα, όπου υπάρχει μίσος για κάθε ιδιωτική επένδυση. Ιδίως για το κέρδος από την επένδυση.    

Η κάθε μορφής παραφιλολογία λοιπόν με θέμα την αισχροκέρδεια,  εκτός από τη δικαιολογία στη συνέχιση και συντήρηση του ψευτοσοσιαλισμού στον τόπο, δεν έχει σημασία. 

Και δεν έχει για πολλούς λόγους. Αυτούς που τους σκεπάζει ο σκόπιμος λαϊκισμός της πολιτικής σκηνής,  για την προσοχή των ψηφοφόρων από τη δική τους φορολόγηση. Από την οθωμανικού χαρακτήρα συμπεριφορά και στη φοροκλοπή του κράτους μαζί με την (επίσης σκόπιμη) ανοχή μας στην φοροδιαφυγή (για να στηριχθούν οι πελατειακές σχέσεις με ομάδες της οικονομίας). 
 
Θα είχε σημασία η κάθε συζήτηση για την αισχροκέρδεια (συμβαίνει άλλωστε και στην εσπερία...) αν είχαμε προσδιορίσει τι θέλουμε να πούμε και τι είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε αισχροκέρδεια. Κυρίως δε αν ήταν σε θέση το κράτος να αποδείξει ότι δεν μετέχει στην αισχροκέρδεια (!!). 

Αν είναι σε θέση το κράτος και όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις να μας πείσουν τι διαφορετικό συνέβη,  με τον πόλεμο και την ενεργειακή κρίση,  που μας έφερε την αισχροκέρδεια. 

Την εκτός ελέγχου... αισχροκέρδεια. Που κανείς δεν είναι σε θέση να την προσδιορίσει... Και μιας και δεν μπορεί να την προσδιορίσει, μοναδικός  τρόπος "ελέγχου” είναι η από εδώ και στο εξής έκτακτη φορολόγηση κερδών που κάθε κόμμα θεωρεί αισχροκέρδεια... 

Και ας γυρίσουμε στον ΟΟΣΑ και στην εξαμηνιαία έκθεσή του (economic outlook) που προβλέπει για την Ελλάδα σύντομη επιστροφή επενδυτικής βαθμίδας και ρυθμό ανάπτυξης 2,2% το 2023 και 1,9% το 2024 με την ανάπτυξη να παραμένει ισχυρή, τις επενδύσεις παγίου κεφαλαίου να αυξάνονται 8,9% και την ιδιωτική κατανάλωση αυξητική και το 2023 (έστω και λιγότερο από το 2022 - λόγω μειωμένης αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, από τον πληθωρισμό).

Αυτά όλα που λέγονται ανάπτυξη παντού εμείς θέλουμε να τα σβήσουμε. Θέλουμε να τα μαυρίσουμε. Να αμφισβητήσουμε το δικαίωμα του κάθε ιδιώτη στο κέρδος, στην ελεύθερη ιδιωτική οικονομία. Το γιατί, δεν θέλει φιλοσοφία στον τόπο μας. Αν τα κόμματα εξουσίας εμφανίζουν έντονη την ανάγκη ανακατατάξεων (γιατί δεν τους βγαίνουν τα κουκιά...) εμείς πρέπει να υποστούμε την αιματοχυσία της σφαγής στην αρένα της πολιτικής. 

Αυτή δε τη φορά (σε αυτές τις εκλογές) η αρένα έχει ως μέγα θέαμα την αισχροκέρδεια και ποιος θα είναι ο "μονομάχος” που πρόκειται να μας την πετσοκόψει καλύτερα... Τον "άρτο” βέβαια θα τον αναζητήσουμε και πάλι στην ιδιωτική οικονομία ...  

george.kraloglou@capital.gr