Στα βαθιά του εργασιακού και χωρίς αντιπολίτευση η νέα κυβέρνηση

Του Γιώργου Κράλογλου 

Οι κενές θέσεις εργασίας (κάπου 300.000) δεν είναι να κάνουν πολιτικούς να καμαρώνουν και πολιτικές να διαφημίζονται. Είναι θέμα σοβαρών διαστάσεων. 

Ξεκινάμε από το συγκεκριμένο και (κατά τη γνώμη μας) πολυσύνθετο εργασιακό θέμα (όμοιο του ουδέποτε παρουσιάσθηκε στην οικονομία και την κοινωνία, στο παρελθόν), για να φωτίσουμε κάπως και την επόμενη μέρα σχηματισμού της νέας κυβέρνησης. 

Το εργασιακό, που βεβαίως και δεν έχει λυθεί, ούτε θα λυθεί εύκολα με "ελπίδες” από τους νέους κατώτατους ή και αυξήσεις που τάζονται στην προεκλογική "δημοπρασία” ή εμφανίζονται ως προθέσεις του σχήματος που δείχνει να επικρατεί στην εξουσία.

Και τώρα πάμε στην οικονομική επικαιρότητα των ημερών και τι θα συναντήσει η νέα κυβέρνηση ανάμεσα στα άλλα (ως συνέπειες της δικής της πολιτικής) αμέσως μόλις το υπουργικό της συμβούλιο μοιρασθεί στα υπουργεία. 

Η παραγωγή και ειδικά η βιομηχανική παραγωγή της ηλεκτροβόρου βιομηχανίας δεν είναι καθόλου ευχαριστημένη από τη ρύθμιση της κυβέρνησης (προ των εκλογών βεβαίως) με στόχο να κρατήσει το κόστος παραγωγής σε υποφερτά επίπεδα. Θεωρούν ότι η ρύθμιση δεν θα πετύχει και προτείνουν δικές τους λύσεις. 

Και ας πούμε ότι έχουν άδικο. Θα κάνουν το λάθος να μεταβάλουν (με δικές τους πρωτοβουλίες) το εργασιακό κόστος με τον φόβο να γίνει η σημερινή παραγωγή απαγορευτική και κατ' επέκταση ασύμφορη; 

Ξεχάστε λοιπόν τους μισθούς των ονείρων των εργαζομένων (ιδίως τις πολιτικές αστειότητες ότι πάμε για μείωση της μετανάστευσης και ίσως και επιστροφή εργαζομένων εκτός Ελλάδος με δεξιότητες και γνώσεις στην καινοτομία) επειδή δώσαμε κάτι λίγα ευρώ στον κατώτατο. 

Οι 300.000 κενές θέσεις εργασίας (από τις οποίες τις 130.000 προσφέρει η βιομηχανική παραγωγή -μεγάλου και μεσαίου μεγέθους-) θα παραμένουν κενές γιατί ουδείς δέχεται να παραιτηθεί από τα επιδόματα ανεργίας για τα ολίγα..., που οι πολιτικοί (και μόνο οι πολιτικοί) επιμένουν (ακόμη και σήμερα) να τα αποκαλούν μισθό. 

Να μην πάμε στον τουρισμό, τις υπηρεσίες, το εμπόριο και τις άλλες θέσεις εργασίας (που συμπληρώνουν τον αριθμό των 300.000). Εκεί έχουμε και πρόσθετους ισχυρούς λόγους άρνησης. Κυριαρχούν τα απίθανα ενοίκια και οι συνθήκες σκλαβιάς στην εργασία με τις δήθεν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς (που είναι μόνο σε λόγια και στα χονδροειδή ψέμματα πολιτικών και κομματικών παραγόντων).  

Ποιος λοιπόν και κυρίως πώς θα διορθώσει το εργασιακό με ανθρώπινες αμοιβές και συνθήκες δουλειάς. Όλα αυτά που καλά ακούστηκαν την προεκλογική περίοδο, αλλά χωρίς πειστικά στοιχεία, για τις μεταβολές που θα γίνουν. 

Οπότε αν περιμένουμε από την ίδια την αγορά ξεχάστε το. Ειδικά όσοι από τους Ομίλους δραστηριοποιούνται στην αγροτική οικονομία, τη βιομηχανική παραγωγή αλλά και τον τουρισμό (τόσο από την φετινή τουριστική περίοδο όσο και για κάποια χρόνια ακόμη). 

Και ας μη μιλήσουμε και για τα επίπεδα των επιχειρήσεων που έχουν θέση στη μικρομεσαία οικονομία μας, με συνέπεια, πολύ απλά, να μεγιστοποιήσουμε ακόμη περισσότερο το πρόβλημα...

Εκεί (στον μικρομεσαίο χώρο) ξεχάστε εντελώς και τη δυνατότητα να καταβληθεί ακόμη και ο οποιοσδήποτε, κατώτατος. Τα κουβαρνταλίκια... που ακούγονται, από κάποιες εργοδοτικές περιπτώσεις, καλύτερα να μην τα συζητήσουμε...  

Αν περιμένουμε από την αντιπολίτευση, να συνηγορήσει για το δίκιο του εργάτη ... είμαστε νιοι και γεράσαμε να ακούμε τους συντρόφους να τα παπαγαλίζουν και τους ακροατές τους να μην τα μασάνε... Πέραν αυτού όμως πού να βρει τον χρόνο να μαζευτεί η αντιπολίτευση από τα δικά της που μόλις τώρα ξεκινάνε..., για να ασχοληθεί με την οικονομία και το δίκιο του εργάτη.

Αν περιμένουμε από τη νέα κυβέρνηση έχουμε να μπλέξουμε με χίλια δυο και κυρίως με τις προτεραιότητες. Τι σημαίνει αυτό; Τακτοποίηση (πρώτα απ όλα) των μισθών των κρατικών υπαλλήλων και μετά ο αγώνας για επενδύσεις που θα φέρουν (αν φέρουν) καλύτερους μισθούς ιδιωτικών υπαλλήλων. Αλλά ενώ οι κρατικοί υπάλληλοι είναι θέμα κορβανά και άρα στο χέρι της κυβέρνησης για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους πρέπει αρχικά να βρει επιχειρήσεις που να υπόσχονται το κάτι παραπάνω. Πώς όμως θα τους βρει όταν πρέπει να προσέχει να μην κατηγορηθεί ότι τρέφεται από τα συμφέροντα και την ολιγαρχία... Μύλος δηλαδή.    

george.kraloglou@capital.gr