Κοκτέιλ αριστερών μολότοφ στην οικονομία…

Του Γιώργου Κράλογλου

Άλλη μια φορά παρακινούμε τους νέους, δημόσια μάλιστα, να φύγουν από την Ελλάδα και απειλούμε επενδυτές ότι έτσι και επενδύσουν θα τους γδάρουμε…

Αυτό κάνεις ως αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας (με δεδομένη την αποτυχία σου στη διακυβέρνησή της - κυρίως από τα μεγάλα σφάλματα στην οικονομική πολιτική) όταν δηλώνεις δημόσια προς το ακροατήριό σου (που περιλαμβάνει και επενδυτές) "…δεν είναι δυνατόν σήμερα να φορολογούμε μόνο με 5% τα μερίσματα” (πράγμα που προδιαθέτει για αυξήσεις), ενώ ταυτόχρονα αφήνεις να εννοηθεί ότι θα μεταβάλλεις τη φορολογική πολιτική που ή ίδια χώρα τους παρουσίασε πριν ένα ή δύο χρόνια. 

Και πώς προκύπτουν οι προθέσεις σου για φορολογικές ανατροπές; Το λες με την ανάλυση της γνώμη σου ότι "...τα μέτρα φορολογίας που ελήφθησαν, τα περισσότερα, διευρύνουν τις ανισότητες και είναι ανάγκη να ξαναδούμε το φορολογικό σύστημα και την κατανομή των φορολογικών βαρών”. 

Αυτό κάνεις επίσης προς το ακροατήριο των νέων σου. Διώχνεις και άλλους εκτός Ελλάδας αφού, ως κυβέρνηση, έδωσες εφιαλτικές αποδείξεις με τους διωγμούς της μεσαίας τάξης (στέλνοντας μετανάστες τους μισούς από τους τότε 600.000 νέους εκτός Ελλάδας), ενώ σήμερα, διεκδικώντας ξανά την κυβέρνηση, αφήνεις ανοικτό το ενδεχόμενο μείωσης του αφορολόγητου ορίου που ανέρχεται στα 800.000 ευρώ για γονικές παροχές και δωρεές επειδή… "...δεν είναι δυνατόν να απαλλάσσουμε από τον φόρο τη μεταβίβαση με γονικές παροχές μεγάλων περιουσιών". (Αύξηση φόρων σε γονικές παροχές και μερίσματα προαναγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ. του κ. Πρ. Χατζηνικολάου) . 

Πού είναι το περίεργο για την πολιτική σκηνή του τόπου μας; Και προς τι η έκπληξη για την αξιωματική αντιπολίτευση της αριστεράς να εμφανίζεται ανατρεπτική, ακόμη και αν αυτό προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά στο προφίλ της χώρας και στην εικόνα μας ως κοινωνία; 

Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά για να τα προσπεράσουμε. Τα πάντα στον τόπο είναι σε οριακό σημείο. Δεν μας παίρνουν άλλα καραγκιοζιλίκια, όπως εκείνα της χώρας επενδυτικών ευκαιριών και της κοινωνίας που θα αποδώσει στους νέους αυτά που από μόνοι τους δικαιούνται. Τίποτε από αυτά δεν ισχύει. 

Τι ισχύει; Για τους επενδυτές, μόνο αγοραστικά ενδιαφέροντα. Για τους κεφαλαιούχους, οι εξαγορές ομοειδών μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Για τους μεσάζοντες (που εμείς τους αποκαλούμε ολιγαρχία...), με ποια κυβέρνηση "θίασο" θα σιγουρέψουν δουλειές με το κράτος. 

Για τους νέους, ας τελειώσουμε κάθε συζήτηση. Αυτοί που έφυγαν δεν θα γυρίσουν πίσω με καμία κυβέρνηση και ακόμη πιο πολύ με καμία συγκυβέρνηση. Θα το δούμε και θα το πιστέψουμε από το 2024, που όλα θα αλλάζουν στην Ευρώπη και εμείς θα είμαστε η κακή ουρά των Βαλκανίων. 

Η χώρα έχει μια τελευταία ευκαιρία. Να μετατρέψει τις προθέσεις εξαγορών (ακόμη και του Παρθενώνα, που θα τον δίναμε αν μας άφηναν…) σε πραγματικές διαθέσεις επενδύσεων. 

Και τα κενά που θα αφήσουν πίσω τους οι μετανάστες που θα φύγουν από την Ελλάδα γιατί δεν βλέπουν προκοπή (οι Αλβανοί, οι Βούλγαροι ξεκίνησαν ήδη) σε απασχόληση με σίγουρη προοπτική αναβάθμισης και ορθής αμοιβής. 

Από που ξεκινάει μια τέτοια προσπάθεια; Από την αξιοπιστία της χώρας είναι η απάντηση. Αξιοπιστία προς τους δανειστές και προς τους φορολογούμενους. Αξιοπιστία όμως τέτοιας μορφής που η καλύτερη επενδυτική βαθμίδα θα είναι αυτονόητη και δεν θα τη γιορτάζουμε ως "εθνικό επέτειο". Και η μαύρη οικονομία δεν θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί τη μισή οικονομία και παραπάνω. Μπορούν όμως τα κόμματα να σκεφτούν έτσι; Αν δεν μπορούν (όπως όλα δείχνουν στην πράξη) δεν θα πείσουν με τα γλοιώδη θεατρικά τους, σαν εκείνα που παρουσιάσαμε στην εισαγωγή του σημειώματός μας. 

george.kraloglou@capital.gr