Τα δύσκολα τα αφήνουμε για τους άλλους...;

Του Γιώργου Κράλογλου 

Μένουν δε μένουν 300 μέρες στην κυβέρνηση να δείξει, εκτός από τα κρατικά χαρτζιλίκια σε πανδημία και κρίση, έργο που να μείνει και να το χαρούμε...

Δεν αγνοούμε βέβαια τα κρατικά χαρτζιλίκια ή τα δελτία στα καύσιμα και αυτά που περιμένουμε στο ηλεκτρικό. Αλίμονο. 

Όπως και να το κάνεις όμως δεν είναι κυβερνητικά δείγματα που να πείθουν για το αποτέλεσμα θητείας, σε χώρα η οποία ουδέποτε έβγαλε και τα δύο πόδια από τα μνημόνια...

Ας μη μεσολαβούσε η πανδημία και η Τρόικα θα συνέχιζε το πήγαινε έλα στην Αθήνα, ανεπίσημα ή και επίσημα...

Τι θέλουμε να πούμε; 

Ότι τη δική μας προσοχή δεν την τράβηξε η μορφή της συνέχειας των επιδομάτων, των επιδοτήσεων, των δανεικών και αγύριστων στο κράτος (επιστρεπτέες) σε μικρούς, μεσαίους και στους άλλους, για να αποσύρουν λουκέτα και απολύσεις, κατά το 2019, το 2020 και το 2021...

Αναθαρρήσαμε μόνο όταν προσέξαμε πως κάτι πάει να γίνει στον τόπο και στην οικονομία, ακούγοντας και διαβάζοντας εκείνα για την Ελλάδα 2.0, για τα περί αλλαγής της δομής του κράτους. Και ειδικά τα άλλα... Για την οριστική και σταθερή μεταβολή μοντέλου στην οικονομία μας. 

Του κρατικίστικου δηλαδή μοντέλου της οικονομίας, όπου στα πάντα λύνει και δένει το κράτος και μόνο το κράτος και όχι η ελεύθερη οικονομία και ο ανταγωνισμός. Όπου η διαπλοκή θα γίνει παρελθόν. Και ο επιχειρηματίας θα περιμένει από το κράτος μόνο τον συντονισμό στην οικονομική πολιτική και τη μελέτη κάθε δυνατότητας για κίνητρα, τα οποία βέβαια θα υπόσχονται το σωστό επιχειρηματικό περιβάλλον για πολλά -πολλά χρόνια...

Αναθαρρήσαμε όταν το στενό κυβερνητικό επιτελείο μάς έδειξε (έστω και αν δεν μας έπεισε...) ότι πήρε χαμπάρι το κακό μας χάλι στην παραπέρα πρόοδο του τόπου. Το χάλι μας που κάνει τους επενδυτές να περνάνε από τον τόπο και από του Μαξίμου. Να χαμογελάνε και να υπόσχονται. Αλλά περιέργως..., να καταλήγουν στην Τουρκία, στην Αλβανία, στη Ρουμανία, στην Πορτογαλία και ολίγον στην Ισπανία (αν το προσέξατε...). 

Θα μου πείτε ότι ήρθε ο κορονοϊός και μας τάραξε... Σωστό. Αλλά οι επενδυτές γιατί δεν ήρθαν; Την πανδημία φοβήθηκαν; Και δεν λέμε για εκείνους που κεράσαμε γλυκό... στο Μαξίμου, αλλά τους άλλους. Αυτούς που χτίζουν βιομηχανίες, αυτοκινητοβιομηχανίες, ενεργειακά συγκροτήματα και δίνουν δουλειές. Σοβαρές δουλειές και με μέλλον...

Αναθαρρήσαμε όταν το οικονομικό επιτελείο έφτιαξε, από το 2019 τον Ιούλιο, μια λίστα με αποκρατικοποιήσεις ανοίγοντας την οικονομία σε όλα τα στρατηγικά της σημεία. Σκοπός (είπαν) να την απελευθερώσουμε από το χτικιό του κράτους. Αλλά η λίστα με τις ιδιωτικοποιήσεις έμεινε εκεί που τη ξέραμε από το 2014-2015. Πήγαινε και ερχόταν (συνεχίζει ακόμη...), από γραφείο σε γραφείο και από φορέα σε φορέα αποκρατικοποιήσεων...

Θα μου πείτε και εδώ ότι η πανδημία αναστάτωσε το σύμπαν και εμείς θα είχαμε τον νου μας να πουλάμε κράτος; Να πουλήσουμε μάλιστα 29 κρατικές αποτυχημένες επιχειρήσεις που έτσι και αλλιώς τις πληρώνουν οι φορολογούμενοι ιθαγενείς; Να που μας ήταν χρήσιμες στην κρίση με την ενέργεια, από το 2021. Κέρδισαν ό,τι πρόλαβαν (σε βάρος μας...) και να που ξελασπώνουν τώρα πάλι σε βάρος μας… Εμείς πάντως θα το λέμε. Από το 2019 ακούγαμε για άλλο μοντέλο της οικονομίας. Άλλα μας είχαν τάξει οι μελετητές του Ελλάδα 2.0…

Αναθαρρήσαμε τέλος όταν μας βεβαίωσε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να ξεχάσουμε όλα όσα ξέραμε με τους κρατικούς υπαλλήλους, Δήμους,  Κοινότητες και πονηρούς της γης... να μπαίνουν στα πόδια των επενδυτών και των επενδύσεων και με τη "συμμαχία" της αργοκίνητης δικαιοσύνης,  να "κόβουν" τις επενδύσεις και να στέλνουν στην Τουρκία τις βιομηχανίες μας και τους επενδυτές μας.

Κακώς αναθαρρήσαμε; Το ρωτάμε γιατί ούτε και εδώ βρήκαμε την παραμικρή αλλαγή. Ένα κρατικό ναυπηγείο ήταν να πουλήσουμε αλλά δεν έχουμε αποφασίσει αν θέλουμε να το πουλήσουμε ή είναι καλύτερα να πλένουμε τα πόδια μας στο ίδιο μέρος... Τι γίνεται λοιπόν; Αυτά που τα περιμέναμε από τον Ιούλιο του 2019 θα τα δούμε πριν τις εκλογές του 2023 (δηλαδή σε 300 μέρες) ή θα μας τα ξαναπούν,  ως έργα που θα τα φτιάξουν οι άλλοι..., αν τους ψηφίσουμε; Υπάρχει απάντηση;   

george.kraloglou@capital.gr