Η κρατικοποίηση θεόγυμνη!!
Δευτέρα, 13-Δεκ-2021 00:02
Δεν μας πέφτει λόγος σε ό,τι έχει η ΟΑΚΚΕ με το ΚΚΕ. Όταν όμως "ξεβρακώνουν" τις κρατικοποιήσεις του ψευτοσοσιαλισμού μας πώς να σε αφήσουν αδιάφορο.
Στις 8.37 π.μ. της Παρασκευής παρέλαβα στο e-mail μου το εξής μήνυμα από την ΟΑΚΚΕ:
"Καλημέρα σας κ. Κράλογλου ,
Αν και είμαστε σε αντίπαλα ιδεολογικά στρατόπεδα, λόγω της σταθερής υποστήριξης σας στη βιομηχανία σας στέλνουμε το άρθρο μας για την ΕΑΒ για την ενημέρωση σας. Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα μας στις 30 Οκτώβρη.
Με εκτίμηση.
Κώστας Κούτελος"
Διάβασα προσεκτικότατα το άνω των 5.000 λέξεων άρθρο-καταγγελία της ΟΑΚΚΕ για την ΕΑΒ "Οι σαμποταριστές σκοτώνουν την ΕΑΒ", αλλά η μεγάλη του έκταση απαιτεί χώρο που δεν διαθέτει η στήλη.
Έχει όμως χώρο για αποκαλύψεις, στις κατά περιόδους παρεμβάσεις κομμάτων, πολιτικών, κυβερνήσεων, κομματικών εργατοπατέρων και παραγόντων, τόσο κατά την κρατικοποίηση όσο και στην αποκρατικοποίηση. Παρεμβάσεις που "βγάζουν μάτι".
ΕΑΒ: πρώτη περίοδος παρεμβάσεων: "...Το σαμποτάρισμα της ΕΑΒ φάνηκε με τον πιο δραματικό τρόπο στην αρχή της κρίσης το 2010 όταν ξεκίνησε η μεγάλη αιμορραγία των πιστοποιημένων, υψηλής εμπειρίας και ικανότητας στελεχών της χωρίς να αναπληρωθούν ποτέ. Ο λόγος που έφευγαν ήταν οικονομικός. Έφευγαν και έπαιρναν μια κάπως καλή σύνταξη, με βάση τους σχετικά καλούς μέχρι τότε μισθούς τους. Έφευγαν επίσης παίρνοντας και μπόνους..."
ΕΑΒ: δεύτερη περίοδος παρεμβάσεων: "...επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που στην ΕΑΒ εφαρμόζονταν ο νόμος 5:1 (δηλαδή για 5 αποχωρήσεις, να γίνεται 1 πρόσληψη), ενώ τα στοιχεία δείχνουν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι στη χώρα συνολικά εκείνη την περίοδο αυξήθηκαν! οι σαμποταριστές εφάρμοζαν τους όρους των μνημονίων, στην παραγωγική ΕΑΒ και τους καταπατούσαν στο αντιπαραγωγικό Δημόσιο! Βέβαια, είχαν την δυνατότητα να πείσουν τους δανειστές ότι οι προσλήψεις προσωπικού στην ΕΑΒ σημαίνει μεγάλωμα του κύκλου εργασιών της, πράγμα που τελικά θα έφερνε και έσοδα μερικών δις ευρώ και στο δημόσιο και στην εταιρία. Ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που οι δανειστές δεν δέχονταν μια τέτοια πρόταση, η οποία προφανώς τους συνέφερε οικονομικά, θα μπορούσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις να το απαιτήσουν και να το επιβάλουν στο καθαρά πολιτικό επίπεδο μιας και θα είχαν μαζί τους την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
ΕΑΒ: τρίτη περίοδος παρεμβάσεων: "...η ΕΕ θέλει παντού και για οτιδήποτε πιστοποιήσεις, δηλαδή καμιά δουλειά να μη γίνεται χωρίς ο εργαζόμενος να είναι πιστοποιημένος ότι την κατέχει. Αντίστοιχες πιστοποιήσεις δρομολογούνται και στα στρατιωτικά αεροσκάφη προκειμένου να υπάρχει καλύτερη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ κάτω από κοινούς κανόνες ποιότητας. Οι κνίτες στο εργοστάσιο έλεγαν αφού τα λέει αυτά η ΕΕ, που είναι ιμπεριαλιστές δεν χρειάζεται να τα κάνει η ΕΑΒ, ενώ προβάλλουν το μόνιμο επιχείρημα τους ότι χρειάζεται ένα πλαίσιο δήθεν εθνικής στρατηγικής, δηλαδή μια εγχώρια εταιρεία ή ένα στρατιωτικό εργοστάσιο υπό καθεστώς προστατευτισμού. Υπεκφυγές και απάτες στο όνομα του μαρξισμού . Πρόκειται για ελεεινές υπεκφυγές και απάτες του ψευτοΚΚΕ για να κρύψει κάτω από μαρξιστική και αντιιμπεριαλιστική γλώσσα την ακροδεξιά φιλοϊμπεριαλιστική γραμμή του της πρακτικής εναντίωσης σε κάθε ντόπια βιομηχανική ανάπτυξη ώστε η χώρα μας να γίνει αποικία του ρώσικου και του κινέζικου ιμπεριαλισμού."
Επέλεξα τα παραπάνω, σε βασικά μέρη της σπονδυλωτής εικόνας, από το 5.000 λέξεων κείμενο (ύμνο για την προσφορά των εργαζόμενων στην ΕΑΒ και τη θέση της κρατικής Εταιρείας στην κρατική οικονομία) γιατί το ίδιο σκηνικό ταιριάζει απόλυτα σε κάθε περίπτωση των δύο βασικών φάσεων των κρατικοποιήσεων στην οικονομία, μετά το 1975 (έτος ιδρύσεως και της ΕΑΒ).
Στις κρατικοποιήσεις 1975-1980, της περιόδου "σοσιαλμανίας", όπου από τη μια μεγαλώναμε το κράτος και από την άλλη (αντί να πουλάμε) κρατικοποιούσαμε ιδιωτικούς Ομίλους (πρώτος ο όμιλος Ανδρεάδη -που αποζημιώθηκε με λεφτά από δικούς μας φόρους-).
Και στις κρατικοποιήσεις 1985 - 1999 της βαριάς βιομηχανίας της χώρας μας, όπως η ΑΓΕΤ Ηρακλής, η Αθηναϊκή Χαρτοποιία, η Πειραϊκή Πατραϊκή, τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, Ελευσίνας, Νεωρίου Σύρου, η ΦΙΞ, η Τρία Εψιλον, η Κεραφίνα, η ΜΕΛ, η ΠΥΡΚΑΛ, η εταιρεία Μακεδονικοί Λευκόλιθοι και μια σειρά από άλλες( υπερχρεωμένες) επιχειρήσεις.
Από τότε (με παρεμβάσεις κλαδικών, κομμάτων και κομματικών εργατοπατέρων) συνέβαιναν φαινόμενα σαν τα παραπάνω, όταν, την ίδια ώρα, στις πρώην κομμουνιστικές χώρες κορυφωνόταν η αποκρατικοποίηση. Τότε, θυμάμαι, που, πολύ γνωστός Έλληνας επιχειρηματίας χαρτιού, αγόρασε στην Ουγγαρία μικρή κρατική χαρτοβιομηχανία και του έδωσαν άλλη μία δώρο...