Δώστε τα χέρια με τους ιδιώτες

Του Γιώργου Κράλογλου

Είναι θετικό ότι ο πρωθυπουργός φωτογράφισε, σε ομιλία του για επενδύσεις, το πολυετές ρεζιλίκι με την κρατικοδίαιτη οικονομία. Δεν αρκεί όμως αυτό. 

Είναι η ώρα να πάμε παρακάτω. 

Ποιος το λέει; Εκτός από τον πρωθυπουργό (αν όντως το εννοεί) και τα πολλά μηνύματα του πληθωρισμού για το πού μας πάει ο κρατικοδιαιτισμός και η κακομοιριά που μας έφερε στην κοινωνία (επαιτεία επιδομάτων...) όπως και στην οικονομία (επαιτεία επιστρεπτέας...). 

Μισός αιώνας κρατικοδιαιτισμού και ακόμη δεν δόθηκε απάντηση στο ερώτημα αν η οικονομία που χτίσαμε (δήθεν να κάνει πράξη τα χατίρια της ψευτοσιαλιστικής πολιτικής) μπορεί να απορροφά έστω και το εκάστοτε ελάχιστο πληθωριστικό φαινόμενο. 

Κατά τη δική μας γνώμη δεν μπορεί. Δεν μπορούν ούτε η παραγωγή ούτε η διακίνηση ούτε το εμπόριο. Δεν υπάρχουν τα μεγέθη εκείνα που να προβάλλουν τα αναγκαία περιθώρια αντοχής. 

Διώξαμε με χίλιους δυο τρόπους μεγάλα σχήματα, αλυσίδες και συνειδητά κρατήσαμε μορφές οικονομίας που δικαιολογούσαν και δικαιολογούν μόνο τις πολιτικές αριστερής ανοησίας.

Σχήματα που ικανοποιούν μόνο συμπλέγματα και εμμονές προς την ιδιωτική οικονομία. Αδιαφορήσαμε για την τελική εικόνα. 

Την εικόνα που ζούμε από τότε που φέραμε τα μνημόνια για να πληρώσουμε τις ζημιές του κρατισμού και στη συνέχεια δεχθήκαμε υποθήκευση κράτους, για έναν αιώνα, ως αντάλλαγμα στην έξοδό μας από τα μνημόνια... 

Πείσμα και πολιτική εμμονή ενάντια στην ολιγαρχία. Ενάντια στην κατάπτυστη πλουτοκρατία,  που λέει και το ΠΑΜΕ. Ενάντια στους ολίγους... Ποιούς ολίγους; Τους τελευταίους 250 -μεγάλους της πρώην εθνικής μας παραγωγής...;

Δεν μας πήγε όμως και το μικρομεσαίος; Τους γδάραμε φορολογικά. Και τι κάναμε;  Τους μικρύναμε σε σημείο που να μη ξέρουμε σήμερα τι θα γλυτώσει από 800.000 μικροεπιχειρήσεις που ανεβάζουν πυρετό έτσι και δεν παραταθεί η ανοχή του κορβανά στην επιστρεπτέα... 

Μην παίζουμε με τα λόγια και τη "λογιστική οικονομική ανάπτυξη" 5% ή 7%, όταν δεν είμαστε σε θέση να ανακόψουμε τον πληθωρισμό.

Μην προκαλούμε την κοινή λογική με αναπτυξιακά παραληρήματα όταν αδυνατούμε,  ως Πολιτεία, να δώσουμε τη διεύθυνσή μας...,  να μας επισκεφθεί η ανάπτυξη, όποτε περάσει...

Μη μετατρέπουμε σε καραμέλα την ανάπτυξη του 2022 όταν ο πληθωρισμός γίνεται αισθητός και στον φούρνο και στο σουπερ-μάρκετ, με υπολογίσιμες τις μειώσεις σε αγορές και ειδών πρώτης ανάγκης. 

Μην ωραιοποιούμε με δήθεν επενδύσεις και ισχυρές δανειακές αντοχές τα κρατικά μονοπώλια ενέργειας όταν ξέρουμε ότι θα φθάσουν σε σημείο αδυναμίας πληρωμής και μισθών αν δεν μετακυλήσουν τον πληθωρισμό στον αιχμάλωτο καταναλωτή του μονοπωλιακού κρατικού τιμολογίου, στο ρεύμα ή στο φυσικό αέριο. 

Χρέος της σημερινής κυβέρνησης,  είναι να δώσει σοβαρότατη βάση στην αύξηση των μεγεθών της οικονομίας. Μεγάλα μεγέθη και με συμπράξεις αν πρόκειται να επιμείνει στον φιλελευθερισμό, μιας και η προηγούμενη επιμένει και από τη θέση της αντιπολίτευσης, για τους γνωστούς δαίμονες κρατικής μιζέριας στην οικονομία.

Χρέος της κυβέρνησης είναι να μην παραμείνει το κράτος σαν "προσκέφαλο" της διάσπαρτης αγοράς των χιλιάδων μικρών και αδύναμων μονάδων για επενδύσεις ή για συμβολή τους στην όποια προσπάθεια κατά της ανεργίας. 

Και θα το επιτύχει μόνο αν αλλάξουν τα σημερινά σχήματα και τα μεγέθη στην αγορά. 

Μόνο αν συνδέσει τις όποιες επενδυτικές ευκαιρίες σκοπεύει να προσφέρει, με εκείνα τα προγράμματα που έχουν σκελετό στην εφαρμογή τους, συμπράξεις, συγχωνεύσεις και επιχειρηματικές λύσεις από κοινού με τις, εμφανώς και ευτυχώς αρκετές, φιλόδοξες ιδιωτικές δυνάμεις από τον χώρο ειδικά των μεσαίων μεγεθών.

Ας τελειώνουμε με τα πολιτικά ταμπού και τις κονσέρβες για τους ολίγους και την ολιγαρχία.

Και αντίθετα σε αυτό,  όσο το μεγάλο μέρος της οικονομίας συνεχίζει να παραμένει στα χέρια του κράτους (ας αντιγράψουμε εκείνα που έπραξαν οι πρώην κομμουνιστικές χώρες) δίδοντας τα χέρια με τους ιδιώτες για να ξεμπλοκαριστούν αγκάθια τα οποία βεβαίως και αποτρέπουν συγχωνεύσεις και συμπράξεις. 

Η αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης, με το τρίπτυχο της νομοθεσίας που κατατέθηκε στη Βουλή, θα επιτύχει μόνο αν στην πράξη πολεμηθεί ο κρατικοδιαιτισμός στην επιχειρηματικότητα. Αν αντί των γνωστών κρατικοδίαιτων επιχειρηματικών σχέσεων, μισού αιώνα, συναντήσουμε κίνητρα ουσίας για επιχειρηματικά σχήματα ικανά να αναλάβουν, κλιμακωτά, μέρος της κρατικής οικονομίας που (θέλουμε δεν θέλουμε) θα αλλάξει και στον τόπο μας μιας και δεν προσέφερε τίποτε. Ούτε στην προστασία από τον πληθωρισμό.    

george.kraloglou@capital.gr