Του Γιώργου Κράλογλου

Τι σημαίνει άντεξε η οικονομία όταν οι φορολογούμενοι την πληρώνουν με 1 δισ. τον μήνα από μισθούς ντροπής. Τα 10 δισ. των καταθέσεων είναι η αντοχή;

Ας το προσέξει η κυβέρνηση. Θα λέγαμε και η αντιπολίτευση,  αλλά άντε να την μαζέψεις από τις πλατείες και από τα κουφοντινάκια..., να της μιλήσεις για την οικονομία. 

Η κυβέρνηση όμως ξέρει πολύ καλά ότι ο κορβανάς που μοιράζει το 1 δισ. κάθε μήνα, για να κρατήσει ανοικτές τις 550.000 επιχειρήσεις από τις 750.000 του συνόλου που μοιάζουν ακόμη σαν μάχιμες, στηρίζεται στους φόρους μας και σε δανεικά που θα πληρωθούν πάλι από τους φόρους μας.

Όλα δείχνουν όμως πως οι καλές και σίγουρες εισπράξεις του 2020 που συνοδεύουν και το 2021 δεν θα τις έχει για πολύ στη διάθεσή του το υπουργείο Οικονομικών. 

Οι ως τα τώρα κανονικές πληρωμές είναι αποτέλεσμα δυναμικής στηριγμένης στην ψυχολογία της ελπίδας ότι θα γυρίσει η οικονομία επειδή οι κρίσεις δημιουργούν και ευκαιρίες. 

Ευκαιρίες που ίσως αξιοποιήσουν επενδυτές με ενισχύσεις και από τα ευρωπαϊκά 72 δισ. της ανάκαμψης και ανάπτυξης.

Προφανώς η ελπίδα αυτή δικαιολογεί και τα 20 δισ. των καταθέσεων στις ελληνικές Τράπεζες, από τις οποίες τα 10 δισ. είναι αποταμιεύσεις των νοικοκυριών. 

Ποια είναι όμως τα δεδομένα που μπορούν να ενθαρρύνουν τους φορολογούμενους να μην αντιδράσουν όταν βλέπουν τους φόρους τους να μην γίνονται "επιστρεπτέα έργα" για τους ίδιους και τα παιδιά τους, αλλά επιστρεπτέες προκαταβολές σε μια οικονομία η οποία δεν μπορεί να περπατήσει στο οικονομικό περιβάλλον που προσφέρει ο τόπος μας. 

Το περιβάλλον περιγράφεται και από τα χθεσινά νούμερα του υπουργείου Οικονομικών. Από την τελευταία επιστρεπτέα που θα μοιρασθεί κόπηκαν και 180.000 επιχειρήσεις γιατί οι ζημιές που είχαν δεν ήταν πάνω από το 20%...

Υπηρεσιακά το υπουργείο Οικονομικών έπραξε σωστά και δεν το αδικούμε. Το όριο των ζημιών άνω του 20% για να μπεις στα μέτρα δεν είναι δικό του. Είναι υποχρέωση από τις εντολές και των δανειστών μας, σύμφωνα και με την ενισχυμένη εποπτεία που μας ασκούν. 

Οι 180.000 επιχειρήσεις που συνεχίζουν να έχουν ζημιές μέχρι και 20% δεν είναι για να περάσουν στα ψιλά. 

Θυμηθείτε ότι παραγωγικές τάξεις των μικρομεσαίων όταν μιλάνε για τα λουκέτα που έρχονται στον χώρο τους εύχονται να είμαστε τυχεροί, ως οικονομία, και να μείνουμε (λένε) μόνο στις 180.000. Να μη ξεπεράσουμε τις 200.000.

Θα τις ξεπεράσουν όμως, αν λάβουμε υπόψη και τον ασταμάτητο ξενιτεμό επιχειρήσεων και νέων της ακριτικής Βόρειας Ελλάδας.

Γράφαμε στο χθεσινό μας σημείωμα για τις τιμές ακινήτων στη Βόρεια Ελλάδα αλλά δεν μπήκαμε σε λεπτομέρειες. Για ψάξτε όμως λιγάκι την Φλώρινα, τον Έβρο ή την Θράκη και ακόμη πιο κεντρικά να δείτε πως μπορείτε να ψωνίσετε τριάρια 100-120 τ.μ. και με 45-50.000 ευρώ.

Να μείνουμε όμως στα της οικονομίας που "γιατρεύουμε" από την πανδημία και θα συνεχίσουμε να την "γιατρεύουμε" και το 2022 με 11 δισ. ευρώ (από τον δικό μας κορβανά) όπως δεν αρνείται το υπουργείο Οικονομικών. 

Έχουμε συνεπώς επίσημη διασταύρωση στοιχείων από την αγορά και από τις οικονομικές υπηρεσίες της κυβερνήσεως. Και τα στοιχεία λένε πως από τις 750.000 που ζήτησαν να μπουν στα μέτρα βοήθειας,  με την επιστρεπτέα, οι 180.000 έχουν ζημιές και θα συνεχίσουν να έχουν ζημιές,  όχι πάνω από 20% για να πετύχουν υπαγωγή αλλά, συνεχείς ζημιές και όποιος αντέξει.  

Τα ίδια στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών μας λένε ακόμη πως από τις ενισχύσεις κόπηκαν άλλες 136.000 επιχειρήσεις γιατί έτυχε και είχαν κάποια κέρδη. Έστω και μικρά. Και πέρασαν στα μέτρα περισσότερες από 400.000 επιχειρήσεις που είχαν το δικαίωμα να σωθούν με αποζημιώσεις,  από τους φορολογούμενους. 

Συμπέρασμα. Οι "θρίαμβοι" για ύφεση μόνο 8,2% το 2020 και για αντοχή της οικονομίας έχουν να κάνουν με τους φόρους που αντέχουν οι φορολογούμενοι, για να κρατηθούν, οι 550.000 επιχειρήσεις που πρέπει να τις ζήσει το κράτος. Την ίδια ώρα έχουμε (επισήμως) άλλες 180.000 με βέβαιες ζημιές που έχουν ήδη το λουκέτο στην τσέπη. Με αυτή την οικονομία περπατάμε και προς το 2022, με την αντιπολίτευση να μη βλέπει πού πραγματικά πονάει η χώρα, αλλά πόσο την κόφτουν..., οι μπαχαλάκηδες και τα κουφοντινάκια. 

george.kraloglou@capital.gr