Του Γιώργου Κράλογλου

Όσο βαστάει η πανδημία, ίσως και μετά, τα πράγματα με τους οικονομικούς εμβολιασμούς των μικρομεσαίων δεν θα είναι, έτσι όπως μας βολεύει πολιτικά.

Όσοι, από τους πολιτικούς, τα κόμματα,  το κράτος και τις Τράπεζες κέρδισαν την φιλία,  ίσως και την πολιτική συμπαράσταση των μικρομεσαίων στάθηκαν τυχεροί. 

Οι μεγάλοι χαμένοι βεβαίως και είναι οι σύντροφοι της αριστεράς και της προόδου... που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τους κρεμάσουν... Και έτσι τους έχασαν για πάντα. 

Η Κομισιόν και όλα τα όργανα της Ε.Ε. που συμβάλλουν στη σχηματοποίηση της πολιτικής σωτηρίας της ευρωπαϊκής οικονομίας περνάνε ήδη από "ακτινολογικές εξετάσεις" τη διαχείριση των δημοσιονομικών της Ελλάδας.

Στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους έχουν την πραγματικότητα (πώς να κρυφτεί άλλωστε...) ότι στην Ελλάδα διαχειριζόμαστε την οικονομία κυρίως με πολιτικά κριτήρια. 

Και αυτό στην πράξη σημαίνει ότι τα τσάμπα λεφτά και τις ενισχύσεις που δίνουμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε στις επιχειρήσεις μας (ως προγράμματα ενίσχυσης και σωτηρίας) θα "κοσκινίζονται" πρώτα στις Βρυξέλλες. Και μόνο με την άδειά τους θα σκορπίζονται εδώ και εκεί με το αιτιολογικό της διάσωσης. 

Από αυτά που αφήνουν να εννοηθεί για την προσοχή των Βρυξελλών,  εκείνοι που γνωρίζουν και παρακολουθούν στενά τις πολιτικές που ετοιμάζονται στην πρωτεύουσα της Ε.Ε, είναι πως τους έχει ενοχλήσει σφόδρα η ελληνική πραγματικότητα να καλύπτει μόνο το κράτος με τον κορβανά του, την έλλειψη ρευστότητας και να απουσιάζουν από την αγορά και τις καταθέσεις τα ιδιωτικά επιχειρηματικά κεφάλαια του εξωτερικού...

Ενοχλεί επίσης η πραγματικότητα να μην γίνονται ούτε επενδύσεις συντήρησης των επιχειρήσεων με ιδιωτικά κεφάλαια. Και να παραμένουν στην "εντατική" των ενισχύσεων από το κράτος επιχειρήσεις με πολύ μικρές ζημιές, με μοναδική εξήγηση ότι εντάσσονται στους ζημιογόνους κλάδους που αναγκάστηκαν σε αναστολή λειτουργίας έχοντας την υποχρέωση να συντηρούν το εργατοϋπαλληλικό τους δυναμικό.

Με άλλα λόγια, αυτό που θέλουν να προφυλάξουν οι Βρυξέλλες είναι η συντήρηση και η μεγέθυνση μιας επιδοματικής πολιτικής στην Ελλάδα, ως ευκαιρία τώρα που (λόγω πανδημίας) η Κομισιόν συντηρεί χαλαρή τη δημοσιονομική της αυστηρότητα,  ιδίως σε κράτη μέλη (όπως εμείς) με το εξωτερικό χρέος να κοιτάει τα ύψη, χωρίς να χαμηλώνει το βλέμμα του...

Το "μενού" λοιπόν για τις ζημιές που πρέπει να εντάσσονται σε πολιτικές διόρθωσης,  όσο η πανδημία δείχνει τα δόντια της,  θα το παραλαμβάνουμε από τις Βρυξέλλες. Και δεν θα μας επιτρέπεται να το μεταβάλουμε προσθέτοντας και αφαιρώντας κλάδους ή ύψος ζημιών που θα αποτελούν μελλοντικό κριτήριο για βοήθειες και ενισχύσεις. 

Το επιχείρημα της ανεργίας και οι δικλείδες ασφαλείας με ένταξη ή όχι στα μέτρα σωτηρίας, υπό την υποχρέωση των μη απολύσεων θα είναι αποδεκτό ως πολιτική, αλλά μόνο με σοβαρές προϋποθέσεις. Και όχι για κάθε πικραμένο επιχειρηματία... 

Η νέα πολιτική που θα ορίζει το "κουστούμι" κρατικών παρεμβάσεων στην, έτσι και αλλιώς χρεοκοπημένη Ελλάδα, δεν έχει ετοιμαστεί στο σύνολό του. 

Θα παραδοθεί όμως πολύ πριν από την εκταμίευση πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψη και τα 20 δισ. του ΕΣΠΑ 2020-2027, ως τακτική μέτρων πρόληψης απέναντι στην ελληνικές αυθαιρεσίες κατά τη διανομή τους σε επιχειρήσεις. 

Συνεπώς ή δεν αντιλαμβάνονται γιατί δεν γνωρίζουν ή σκόπιμα κάνουν πως δεν γνωρίζουν την αυστηρότητα των Βρυξελλών στη διανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης,  στα μέλη που είναι σε καθεστώς εποπτευόμενης οικονομίας, όπως η Ελλάδα. 

Καλό και χρήσιμο θα είναι,  λοιπόν, για όλους τους μικρομεσαίους της χώρας να κρατάνε μικρό καλάθι και να μην κατεβάζουν "αμάσητα" τα όσα θα ακούγονται είτε στο κυβερνητικό "παζάρι σωτηρίας" των επιχειρήσεων είτε στις ελεύθερες "δημοπρασίες" της αντιπολίτευσης με τις ανεύθυνες και ανεφάρμοστες προτάσεις παροχών,  χαρίσματος χρεών και εξασφάλισης ρευστότητας στις επιχειρήσεις.

Επιμένουμε στην επισήμανσή αυτή, γιατί η υπερβολή στις παρεμβάσεις της πολιτικής στην οικονομία πάει να ξεπεράσει κάθε λογική, όπως συνέβη ξανά και ξανά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, με αλυσιδωτές συνέπειες στις επιχειρηματικές προσπάθειες για ανάκαμψη και ανάπτυξη. Η "μοιρασιά" ενισχύσεων στις επιχειρήσεις (έστω και με αιτία την πανδημία) δεν θα είναι αποκλειστική κυβερνητική επιλογή. Θα συναποφασίζεται και στις λεπτομέρειές της με την Κομισιόν, όσο η Ελλάδα παραμένει στη σκληρή εποπτεία, που συμφώνησε το 2018 για να βγει από το μνημόνιο.     

george.kraloglou@capital.gr