Την οικονομία την ενδιαφέρει το πότε, όχι το ποιος...

Του Γιώργου Κράλογλου

Ούτε κρύο ούτε ζέστη, έφερε στην αγορά ο τακτικισμός της κυβέρνησης με τον ανασχηματισμό. Το μήνυμα θα είναι, δώστε μας και δείγμα μεταρρυθμίσεων.

Το 2021 δεν μπήκε καθόλου καλά για την οικονομία. "Ποδαρικό" έκανε πάλι η πολιτική. Οι χθεσινές κυβερνητικές μεταβολές αφήνουν εντελώς αδιάφορη την επιχειρηματική κοινότητα της χώρας.

Πολύ δε περισσότερο όταν το "περιτύλιγμα" του ανασχηματισμού είναι ανόητα, αντιγραμμένα και παλαιομοδίτικα μεταπολιτευτικά εκλογικά σενάρια, επίσης για λόγους πολιτικού τακτικισμού. Χωρίς ίχνος οραματισμού ή πολιτικής σκέψης για την οικονομία.

Και πότε πάμε για όλα αυτά; Στα μπάνια του λαού.., ή μετά από τα μπάνια του λαού… Κάπου τον Σεπτέμβριο , λένε τα σενάρια που (δυστυχώς) μόλις άρχισαν...

Τον Σεπτέμβριο (έτσι βολεύει πολιτικά) σε περίοδο κατά την οποία ο "μέγας πυλώνας" της ελληνικής αδύναμης και μη ανταγωνιστικής οικονομίας, ο τουρισμός, θα μας αποδεικνύει, έμπρακτα, (με ζημιές που δεν τις φανταζόμαστε τώρα) τι έγινε και χάνουμε μέχρι και το "ευτύχημα" να γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης…

Τον Σεπτέμβριο όπου επισήμως η Ελλάδα θα αποκαλείται ως η, μετρίας ποιότητας και παραγωγικότητας, βιοτεχνική χώρα των Βαλκανίων. Παρακατιανό μέλος της Ε.Ε. στην Ανατολική Ευρώπη όπου την μερίδα του λέοντος στις επενδύσεις τις έχει και θα συνεχίσει να τις αποσπά η  Ρουμανία μαζί με τις διπλανές της βιομηχανικές χώρες, φορολογικούς παραδείσους, επενδύσεων και επενδυτών.

Τον Σεπτέμβριο του 2021 που θα ολοκληρώνονται οι ενεργειακές ανακατατάξεις στα Βαλκάνια (αυτές που εδώ και 45 χρόνια, τις θυμόμαστε μόνο προεκλογικά) εμείς θα ψαχνόμαστε πάλι για τις κυβερνήσεις εκείνες που θα αναζητούν οράματα με πρωταγωνιστικούς ρόλους της Ελλάδας στην ενεργειακή ανασφάλεια της Ευρώπης..., μαζί με άλλα παρόμοια σοσιαλιστικά χαζοχαρούμενα, λαϊκής βρώσης.

Δεν αναφερόμαστε στα εκλογικά σενάρια που περιτύλιξαν τον εντελώς ασήμαντο (για τις επιχειρήσεις, την αγορά και γενικά για την οικονομία) χθεσινό ανασχηματισμό μιας και κεντρική πηγή διαρροών τους είναι το κοινοβουλευτικό σώμα της κυβέρνησης, που ίσως να σημαίνει πως έχουν σοβαρότητα…

Τα θίγουμε, αφού τα "φιλτράραμε" στην αγορά, στους επενδυτές (τους ολίγους επενδυτές) και σε επιχειρήσεις που έχουν και λόγο και γνώμη στην οικονομία, αναλογιζόμενοι την γνωστή μιζέρια που ασφαλώς και θα συνοδεύσει τις επόμενες κινήσεις έτσι και επιβεβαιωθούν οι (σκόπιμες ) σημερινές διαρροές μαζί με χρονοδιαγράμματα, για πρόωρες εκλογές το Φθινόπωρο.

Έχουμε και λέμε λοιπόν.

Οι κομματικοί εργατοπατέρες θα πιάσουν δουλειά μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2021. Βάζοντας, πρώτη γραμμή, βουλευτές (όλων των κομμάτων) των περιοχών με εγκαταστημένα κρατικά βιομηχανικά ερείπια κάθε μορφής και καταστροφής, θα κάνουν "καταλήψεις" ενάντια στην αποκρατικοποίηση. Σκοπός να ανακοπεί, για μια φορά ακόμη, κάθε σχέδιο αποκρατικοποίησης. Τα συνθήματα γνωστά. Όχι στο ξεπούλημα του κράτους.

Οι κομματικοί της Παιδείας, με μάσκες και σε αποστάσεις… θα ανατρέψουν την "εισβολή" εκείνων που ψάχνουν για αξιολόγηση και αριστεία, ανατρέποντας οτιδήποτε έχει απομείνει στη χώρα και θυμίζει εκπαίδευση. Οι ζημιές δεν θα είναι πολλές… αν σημειώσουμε πως σε 9 μήνες θα πάμε σε εκλογές. Στο κάτω-κάτω τέτοιοι "αγώνες" έγιναν άλλες 40 φορές στη μεταπολίτευση.

Οι κομματικοί κρατικοί υπάλληλοι θα περιμένουν την νέα κυβέρνηση για να βάλουν κάτω αυτά που αποφάσισε η σημερινή για την πάταξη της γραφειοκρατίας και την απλούστευση των επενδύσεων. Πρόσχημα ότι κάθε μέτρο θέλει 15-20 αποφάσεις και εγκυκλίους να εφαρμοστεί. Άρα πρέπει να προηγηθεί ενημέρωση των νέων του υπουργικού συμβουλίου μιας και στο παρασκήνιο προετοιμάζονται  εκλογές…

Οι  κομματικοί που εμπλέκονται με το πτωχευτικό (το έχουν χρεωθεί για εφαρμογή κοντά στα μπάνια του λαού…) θα το καταχωνιάσουν γιατί δεν είναι εύκολο να ετοιμάζουν τις 53 αποφάσεις και εγκυκλίους που χρειάζονται, να ξεκαθαρίσει η αγορά και να δουλέψει η οικονομία.

Να λοιπόν πως οι εκλογές θα μας επιστρέψουν πάλι στην αρχή. Εκεί που ξεκινήσαμε. Τότε θα μεταρρύθμιζαν κράτος και οικονομία. Θα έβαζαν σύνορα μεταξύ κρατικής και ελεύθερης παραγωγής. Θα ανέτρεπαν την κρατικοδίαιτη διαπλοκή… Θα αναμόρφωναν από τα θεμέλια την Παιδεία και την Υγεία. Τα έλεγαν αλλά χωρίς να εννοούν και ότι θα ξεκολλήσουν από την σοσιαλιστική μιζέρια, όπου οι μεταρρυθμίσεις, ο εκσυγχρονισμός και οι υψηλές ανταγωνιστικές προσδοκίες στην οικονομία, είναι βλαστήμια. Γιατί είναι έργο με πολιτικό κόστος. Και το πολιτικό κόστος δεν αντέχεται, ούτε προς τα δεξιά ούτε προς τα αριστερά…