Του Γιώργου Κράλογλου

Τα περί πράσινης ανάπτυξης τα ψελλίσαμε το 1990. Το πελατειακό σύστημα πείστηκε(;) σε 30 χρόνια!!! Τα περί 4ης βιομηχανικής επανάστασης τα εννοούμε; 

Δεν θίγουμε το θέμα για να γεμίσουμε τη στήλη ή να έχουμε κάτι να πούμε.

Ερέθισμά μας και για την 4η βιομηχανική επανάσταση (στην Ελλάδα βέβαια και μόνο στην Ελλάδα,) δίνουν θλιβερά συμπεράσματα από όσα αραδιάζουν (σε ημερίδες και φόρουμ) πολιτικοί και κομματικοί παράγοντες  "μεταφράζοντας",  με τον γνωστό μας λαϊκισμό, με υπερβολές και ψέματα, τις απαντήσεις  που οφείλει να δώσει η πολιτική σκηνή στο κάλεσμα (σε εξαιρετικά σύντομο χρόνο) της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Κάλεσμα,  για σημαντικότατες αλλαγές. Αλλαγές που θα μας αναγκάσουν να καταλάβουμε γιατί έπρεπε να είχαμε ετοιμαστεί,  όχι χθες αλλά προχθές...

Ακούς,  για παράδειγμα, απλή απαρίθμηση για τις τεχνολογικές απαιτήσεις προσαρμογής μας στους κανόνες της κλιματικής αλλαγής (υποχρέωση απόλυτα συνδεδεμένη και με την 4η βιομηχανική επανάσταση) και απορείς πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για τεχνολογία εμείς που παλεύουμε να βρούμε λύση για συνέχιση της λειτουργίας λιγνιτικών μονάδων επειδή δεν έχουμε βολέψει  τις κομματικές μας πελατειακές υποχρεώσεις στις αντίστοιχες εκλογικές περιφέρειες... 

Ακούς,  σε άλλα αντικείμενα των ημερίδων, για  νέους τεχνολογικούς ορίζοντες που δήθεν θα διασφαλίσει η Πολιτεία στο όραμα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης,  όταν για 35 χρόνια το ελληνικό κράτος, που υποχρεούται να αναλάβει το τεχνολογικό εγχείρημα δεν ήταν (μέχρι και σήμερα) ικανό να παράγει, με σωστό κόστος,  την κρατική ζάχαρη,  από το μονοπωλιακό του εργοστάσιο,  και την  φαλίρισε... 

Ακούς για προσαρμογή της μεταλλουργίας, του ορυκτού πλούτου και συγκεκριμένων μεταλλευμάτων που, επίσης το κράτος, την διαχειρίσθηκε  (και κατά την 12ετή κρίση -2008-2020) τινάζοντας τα πάντα στο αέρα (εκτός από τις 5.000 θέσεις εργασίας που καλοπλήρωνε) και διερωτάσαι αν οι πολιτικοί,  οι κομματικοί και οι άλλοι παράγοντες που "πιπιλάνε" την 4η βιομηχανική επανάσταση έχουν αντιληφθεί τις υποχρεώσεις της οικονομικής  πολιτικής των κυβερνήσεων στην κάλυψη του πελάγους  αναγκών που θα παρουσιάσουμε,  ως χώρα,  κατά την  προσαρμογή μας και προς αυτή την προοπτική.

Και είναι να απορείς. Έχουμε αντιληφθεί τη σημασία της ευθύνης Πολιτείας και κυβερνήσεων, στην κάλυψη όσων κενών παρουσιάζουμε στον  μετασχηματισμό της βιομηχανίας ώστε γίνουν τα άλματα που έχουμε ανάγκη (και όχι απλά βήματα) για να καλύψουμε αποστάσεις που μας χωρίζουν από την Ευρώπη; 

Έχουμε αντιληφθεί  τι εννοούμε στην πράξη,   ως ευθύνη της εκάστοτε οικονομικής μας πολιτικής,  όταν ανοίγουμε το πολιτικό και κομματικό μας στόμα και πετάμε σχέδια και όνειρα για νέες ψηφιακές τεχνολογίες, ρομποτική και τεχνητή νοημοσύνη; 

Πώς νομίζουμε ότι είναι απλά όλα αυτά σε μια χώρα που (επισήμως πλέον)  έχει υποχρέωση να βγει από μια ύφεση 10% και έχει να θρέψει ένα τερατώδες κράτος, από το οποίο "…δεν περισσεύουν πόροι για "πέταμα…" (όπως χαρακτηριστικά λένε κρατικοί παράγοντες για τις ρομποτικές και ψηφιακές τεχνολογίες...).  

Ένα κράτος που το 2021 θα απορροφά ό,τι έχει και δεν έχει ο κορβανάς του αλλιώς οι κυβερνήσεις θα πέφτουν η μία μετά την άλλη  (με οποιοδήποτε εκλογικό σύστημα και αν διαλέξουμε για να βολέψουμε την τρισάθλια πολιτική μας σκακιέρα...).   

Να σημειώσουμε πως μόνο με την κλιματική αλλαγή, (την οποία επίσης παπαγαλίζουν χωρίς πρόβλημα πολιτικοί παράγοντες) αναλαμβάνουμε υποχρεώσεις σε επενδύσεις καθαρών πηγών ενέργειας και αντίστοιχο περιορισμό εξάρτησης από το κάρβουνο και το πετρέλαιο, που αποκλείεται να τις κάνουν οι ανά τον κόσμο επενδυτές,  μόνο με δικά τους λεφτουδάκια. 

Θα  απαιτηθούν συνεπώς και τεράστιες κρατικές επενδύσεις για τη μετάβαση στις νέες τεχνολογίες και την πράσινη οικονομία. Το δε ασήκωτο (μέχρι στιγμής) δημόσιο χρέος της χώρας περιορίζει τις  δημόσιες επενδύσεις.  

Και αυτά χωρίς να λογαριάζουμε τις απαιτήσεις της πανδημίας και των τυχόν ανεξέλεγκτων διαστάσεων που (όπως αποδεικνύεται με τον COVID-19) ακόμη δεν γνωρίζουμε τι θα μας φέρει... 

Τι νομίζουμε λοιπόν ότι θα είναι η 4η βιομηχανική επανάσταση; Αναίμακτη οικονομικά για το κράτος; Απλή επανάσταση που ο λαϊκισμός μας θα συγκινήσει ντόπιους ή ξένους πολυεθνικούς εθελοντές και "σταυροφόρους ιππότες",  να έλθουν στην Ελλάδα και στο όνομα του Περικλή της Ακρόπολης και της δημοκρατίας... να καλύψουν τα (ανυπολόγιστα αυτή τη στιγμή) κενά της Ελλάδας σε τεχνολογία, σε παραγωγή και σε παραγωγικότητα, παλαιών μηχανών και ανθρώπων;      

george.kraloglou@capital.gr