Του Γιώργου Κράλογλου

Τα περίμεναν στην κυβέρνηση και κατέφθασαν. Διλήμματα στην αγορά αν συμφέρει να ανοίξουν ή να μείνουν στο κρατικό μαστάρι όπως και οι κρατικές ΔΕΚΟ. 

Ενίσχυση είναι η μία (λένε) ενίσχυση και η άλλη. Γιατί οι ΔΕΚΟ με τις τεράστιες ζημιές τους να σώζονται πάντα και όχι και εμείς. 

Κεφάλαια από τον κρατικό κορβανά και πάγωμα των χρεών τους προς το κράτος, στις ΔΕΚΟ; Μόνιμα επιδόματα και βοηθήματα στα μαγαζιά και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις μας να κρατηθούμε... Γιατί όχι; 

Καμιά απόλυση στο κράτος και στις κρατικές ΔΕΚΟ που είναι σε πτώχευση; Να αναλάβει το κράτος και τις δικές μας μισθοδοσίες για να μην απολύουμε και εμείς κανέναν, ξαναλένε στην αγορά. 

Προσλήψεις στο κράτος μέχρι εκεί που δεν παίρνει, με διάφορα προσχήματα και με ελαστικότητα στις διαδικασίες; Άτοκες και μακρόχρονες χρηματοδοτήσεις στις ιδιωτικές επιχειρήσεις να αγοράσουν μηχανήματα και υλικά με δέσμευση να μην κάνουν αδήλωτες προσλήψεις,   ζητάνε φωνές της αγοράς. 

Η κατάσταση με το κρατικό μαστάρι,  αρχίζει να μπερδεύεται. Προβληματική πλέον και η επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης που αποτελεί τον ισχυρότερο άξονα και στους ρυθμούς ρελαντί (λόγω ύφεσης στο 10%) στον οποίο κινείται και θα κινηθεί η οικονομία στο ξεκίνημα του 2021. 

Και αν μαθαίνουμε σωστά το κομφούζιο,   για το κρατικό μαστάρι που απλώνεται, προβληματίζει μια ομάδα του οικονομικού επιτελείου.

Ορθός ο προβληματισμός και κατά την άποψή μας, καθώς η νέα αντίληψη πραγμάτων (διάδοχος κατάσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ...) επιβάλλει στην πολιτική, (μας αρέσει δεν μας αρέσει), την υποχρέωση να καλύπτει και τις ανάγκες της οικονομίας. Ό,τι χειρότερο δηλαδή, μπορούσε να μας συμβεί...

Γιατί, με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει πλήρες βραχυκύκλωμα στους κανόνες λειτουργίας της ελεύθερης οικονομίας και συνέχισης της παρουσίας κομμάτων, πολιτικών και κυβερνήσεων στους φυσικούς μηχανισμούς δράσης και αντίδρασης της αγοράς. Πράγμα που δεν θα συναντήσεις σε καμιά υγιή οικονομία.   

Ωστόσο επιχειρηματικές ομάδες, (μεσαίων και μικρών κυρίως στρωμάτων) έχουν και πολλούς λόγους και τα δίκια τους να "ζητάνε τα ρέστα" από τους πολιτικούς.

Και έφθασε η ώρα να το κάνουν όπως ισχυρίζονται στις συζητήσεις, στα γραφεία τους. Να τι λένε,  ανάμεσα σε άλλα.  

Ότι μετά τη 10χρονη βαναυσότητα στις φορολογικές, αλλά και εισφοροδοτικές απαιτήσεις του κράτους δεν τους είναι εύκολο να περάσουν απαρατήρητα τα φορολογικά κίνητρα και τα άλλα χατίρια και ανοίγματα σε ξένους καλοθελητές να ψωνίσουν Ελλάδα... ή να φέρουν τα εισοδήματά τους στην Ελλάδα,  μέσα σε ειδικά καθεστώτα φορολογικής προστασίας. 

Αν θέλουμε να καλοπιάσουμε με φορολογικά ρεγάλα, τους εκτός Ελλάδας υποψήφιους κεφαλαιούχους και δεν γίνεται να  καλύψουμε με τον ίδιο τρόπο και τους συνεπείς ιθαγενείς φορολογούμενους (εξηγούν σε κυβερνητικούς παράγοντες εκφράζοντας εκνευρισμό για τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά) έχουμε εμείς να σας υποδείξουμε άλλες λύσεις.

Ως πλέον άμεση και ήδη δοκιμασμένη λύση (επιμένουν οι περί ου ο λόγος ντόπιοι μας),   είναι η μονιμοποίηση της επιδοματικής πολιτικής που ήδη εφαρμόζεται εκτάκτως λόγω κορονοϊού. 

Γιατί ακόμη και να αντιμετωπισθεί η πανδημία (εξηγούν και δεν έχουν άδικο) θέλει πολλή δουλειά, να βγούμε από την κρίση. Την κρίση που μας έβαλαν τα εναντίον της μέτρα. 

Αλλά δεν σταματούν εκεί οι μικρομεσαίοι, οι μικροί, οι μαγαζάτορες, οι τουριστικοί παράγοντες και οι επαγγελματίες. Αντιτάσσουν και δεύτερο επιχείρημα στους κυβερνητικούς και τους πολιτικούς ζουρνάδες και τα νταούλια,   που ξαναβγήκαν και βαράνε από παντού,  καθώς όλοι τώρα "θυμηθήκαν" πως στην "καμπούρα" των μικρομεσαίων και των μικρών της ελληνικής οικονομίας "τρίφτηκαν" σοσιαλισμοί, εκσυγχρονισμοί,   αριστερισμοί και του 2008-2020.

Στη δευτερολογία τους λοιπόν,  δεν ξεχνούν ότι την 12ετία της κρίσης και των μνημονίων οι "απέναντί τους" κρατικές επιχειρήσεις,  (που με τη μορφή ΔΕΚΟ τους καταδυνάστευαν και με την τιμολογιακή τους πολιτική -ρεύμα, φυσικό αέριο, καύσιμα, μεταφορές-) είχαν και πολιτική προστασία (να μην ιδιωτικοποιηθούν) και τον κρατικό κορβανά να καταπίνει τις ζημιές τους. Πόσο άδικο έχουν, αν μετρηθούν τα πάνω από 2 δισ. συνολικά χρέη κρατικών επιχειρήσεων που χάθηκαν μαζί και με παράνομες ενισχύσεις, τις οποίες και θα επιστρέψουμε στην Ε.Ε. συν τα πρόστιμα,  ίσως και 500 εκατ.; Άρα τι απαντάμε στο δίλημμα της ιδιωτικής αγοράς. Κλείστε μαγαζιά ξενοδοχεία και βιοτεχνίες και κρεμαστείτε στο κρατικό μαστάρι; 

george.kraloglou@capital.gr