Του Γιώργου Κράλογλου 

Στενόκαρδες φορολογικές μειώσεις κατά περίπτωση. Δυστυχώς εκεί πάμε, αντί να μετατρέψουμε τη φορολογική πολιτική σε κίνητρο. Το μοναδικό κίνητρο. 

Ακόμη μια φορά στη γνωστή πεπατημένη. Το φορολογικό "πουγκί" κάτω από τη μασχάλη… και βόλτα στις "γειτονιές" της οικονομίας για προσωρινές μειώσεις χωρίς αύριο. 

Μειώσεις όμως χωρίς εγγυήσεις για τον επιχειρηματία. Τον παλαιό επιχειρηματία, τον νέο επιχειρηματία και εκείνον που είναι μεταξύ λουκέτου και μετανάστευσης.

Τι κάνουμε εμείς όμως. Πονάει ο τουρισμός και η εστίαση; Κόψε φόρους. Πάει για λουκέτο η παραγωγή ειδών οικοδομής: Παράταση στα χαράτσια. Αλλά το χαράτσι στο ύψος του. Ετοιμάζουν απολύσεις οι βιοτέχνες; Πάρτε λεφτά για τους μισθούς και επιστρεπτέα προκαταβολή... Δεν έχουν λεφτά να πληρωθούν γραμμάτια; Δώσε παράταση και ας βουρλίζονται...

Κατά τα άλλα 10 χρόνια κρίσης και καμιά κυβέρνηση δεν σκοτίσθηκε για τα 67 ευρώ φόρους, σε κάθε 100 ευρώ καύσιμα. Αυτό δεν είναι αισχροκέρδεια; Τι είναι...

Που πάνε τα 67 ευρώ φόροι στα καύσιμα 100 ευρώ, που φθάνουν τόσο ψηλά επειδή δεν πληρώνουμε μόνο τον ειδικό φόρο. Πληρώνουμε και ΦΠΑ, επί του συνόλου των 2-3 άλλων χαρατσιών... Έτσι ράβουμε... το τελικό φορολογικό κουστούμι. 

Καταφεύγουμε στη συγκεκριμένη φορολογική γελοιότητα για να τονίσουμε πως δεν χρειάζονται άλλες παροχές, ούτε για την ανάκαμψη ούτε για ανάπτυξη. 

Δεν χρειάζονται και χρηματοδοτικά εργαλεία, ως κίνητρα. Ως πραγματικά και αποτελεσματικά κίνητρα. Τα χρηματοδοτικά εργαλεία (στη δική μας οικονομία) τα επιβάλλουν οι "λογικές χαρατσιού". 

Είναι σωσίβια για την εισπρακτική "φιλοσοφία" μιας αδικαιολόγητης σε έκταση και σε ύψος φορολογικής τακτικής. 

Της τακτικής που αποτελεί εστία μόλυνσης κάθε προσπάθειας για ανάπτυξη ή και αποβολή των παθογενειών της οικονομίας μας.  

Ποια ήταν τα αποτελέσματα της χρήσης τους στα προηγούμενα της κρίσης χρόνια; Τα κόκκινα δάνεια. Τα "εισαγόμενα" περίεργα (έως ύποπτα) "τζάκια" που μας κουβαλήθηκαν, μέσω πολιτικής και πολιτικών στην Ελλάδα, για να καταλήξουμε στη σκανδαλολογία, στην πτώχευση Τραπεζών (και στο άνοιγμα νέων πτερύγων στις φυλακές...). 

Ποιο είναι το άμεσο θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει μιας και δίνει απαντήσεις στην ανεργία;

Η ανακοπή της επιχειρηματικής μετανάστευσης. Η φυγή της ελληνικής επιχειρηματικής έδρας από την Ελλάδα σε χώρες και δίπλα στην Ελλάδα. Στον φορολογικό "παράδεισο" της Βουλγαρίας και παραδίπλα.

Αυτό μας πονάει τώρα που η ιδιωτική ανεργία δεν θα φουντώσει μόνο σαν νούμερο, αλλά και σαν καθεστώς. Καθεστώς που δεν θα παλεύεται από το τέλος του 2020. 

Ως απαντήσεις στις ανησυχίες αυτές που σημειώνουμε δεν θεωρούμε τις "ενέσιμες" (κατά περίπτωση) φορολογικές θεραπείες. Θεραπείες για κάποιο χρονικό διάστημα. Και πάντως όχι μεγαλύτερο από όσο μας χωρίζει ως τις επόμενες εκλογές. 

Γιατί μετά τις εκλογές όλα θα αλλάξουν. Τα μέτρα θα τραβηχτούν. Και η φορολογία θα επιστρέψει στη γελοιότητά της. 

Στα ύψη που κάνει τους επενδυτές να χαχανίζουν..., όταν ακούν επιχειρηματικές και επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα.

Το πρόβλημα της μόνιμης ύφεσης στην Ελλάδα για δεκαετίες έχει όνομα με διάφορες παραλλαγές. Λέγεται φορολογία και εξαναγκασμός σε φορολογική πολιτική με βασικό σκοπό να θρέψει ανοησίες σε κρατικό επίπεδο και ένα πελώριο και άχρηστο κράτος. 

Οι παραλλαγές των ονομάτων είναι γνωστές ως ΦΠΑ. Επαναλαμβανόμενος ΦΠΑ ακόμη και στα είδη που έχουν πληρώσει ΦΠΑ. 

Άλλη ονομασία είναι ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης. Στα καύσιμα δε η κατάσταση είναι εξωφρενική. Σε παρασύρει για ερμηνείες που συντηρούν το λαθρεμπόριο καυσίμων όπως συμβαίνει και στα τσιγάρα και στα ποτά. 

Τρίτη ονομασία είναι ο ΕΝΦΙΑ. Παραλλαγή και παραφθορά... ίδιου φόρου και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Που όμως δικαιολογείται και ως επιβολή και ως ύψος και (κυρίως) ως ανταπόδοση στον φορολογούμενο. 

Στην Ελλάδα, ειδικά στην Ελλάδα, πρόκειται για φορολογικό "εφεύρημα" μόνο για να σιγουρευτούν (αν σιγουρευτούν) 2,5 ως 3 δισ. φόροι τον χρόνο, να πληρωθεί ο κομματικός στρατός κατοχής, στην ώρα του, μαζί με τα επιδόματά του. 

Οι κρίσεις στην οικονομία δεν προκαλούν μόνο προβλήματα. Φέρνουν και ευκαιρίες. Ευκαιρίες που αποδημούν παθογένειες και θεμελιώνουν νέα δεδομένα. Αναπτυξιακά δεδομένα. Για την Ελλάδα μοναδική ευκαιρία της κρίσης του κορονοϊού είναι να μετατρέψουμε την, διαχρονικά, πανάθλια και οθωμανικών χαρακτηριστικών, φορολογική μας πολιτική σε αναπτυξιακό κίνητρο. Το μοναδικό κίνητρο. Δεν θα χρειαστεί άλλο εργαλείο, αν εφαρμοστεί σωστά και μακροπρόθεσμα. 

george.kraloglou@capital.gr