Του Γιώργου Κράλογλου

Στον τόπο μας ο πόλεμος των επενδύσεων με πρόσχημα το περιβάλλον, για το συμφέρον των κατοίκων..., βγάζει πολύ γερό μεροκάματο. Το έχετε λογαριάσει;

Πήρε πολύ φόρα η κυβέρνηση για την ανάπτυξη, με την πολιτική του "Επενδύω στην Ελλάδα", μαζί με πολλά άλλα, γνωστά και πολυξακουσμένα…

Στην ίδια ταχύτητα και ο υπουργός Επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης, που ξεκαθάρισε σε ομιλία του: Καμία έκπτωση στις περιβαλλοντικές μας ευαισθησίες, ότι "...η κυβέρνηση θέλει την ανάπτυξη αλλά εκείνη που θα έχει αποτύπωμα στο χρόνο, και θα δέσει αρμονικά με το περιβάλλον…", επίσης γνωστά και πολυξακουσμένα…

Πολύ ωραία, φιλόδοξα και ονειρεμένα όλα αυτά αλλά καθόλου χρήσιμα για να ξεπεράσουμε την πολύ συγκρατημένη αισιοδοξία μας.

Και το σημειώνουμε αυτό γιατί οι επιφυλάξεις μας έχουν ρίζες στην ελληνική πραγματικότητα. Για την οποία κανείς (και από την κυβέρνηση Μητσοτάκη) δεν μας έπεισε (μέχρι τώρα βεβαίως) πως έχουν σκοπό να την αλλάξουν. Μια για πάντα αν είναι δυνατόν...

Γιατί παρακολουθώντας τα πράγματα, σε όλη της διάρκεια της μεταπολίτευσης, άλλα καταλάβαμε εμείς. Ότι οι πολιτικοί ας λένε ότι λένε, στην ουσία ούτε επενδύσεις θέλουν, ούτε επενδυτές.

Τους χαλάει, πολιτικά, η εικόνα πως έχουν πάρε-δώσε με την ολιγαρχία, τους πολυεθνικούς, το κεφάλαιο, την ελίτ ή τα επιχειρηματικά κυκλώματα εντός και εκτός Ελλάδας.

Αυτός είναι και ο σοβαρότερος λόγος της αποεπένδυσης στην Ελλάδα από το 1975, με τις γνωστές διώξεις ομίλων στον αγώνα δρόμου της δεξιάς να πάρει κεφάλι από τον σοσιαλισμό, όταν ένιωσε την ανάσα του στον σβέρκο της…

Σε μια 10ετία, εκεί κοντά στο 1985, ο αγώνας ανταγωνισμού της καλύτερης σοσιαλιστικής κυβέρνησης καθιερώθηκε. Και ο δεύτερος γύρος διώξεων, με πρόσχημα τις προβληματικές και το δίκιο του εργάτη… ξεπάτωσε όχι μόνο ότι δεν μπορούσε να σταθεί στην ΕΟΚ (χωρίς βοήθεια από την Πολιτεία) αλλά και όποια επένδυση συντηρούσε την έννοια ιδιωτική οικονομία και ολιγαρχία στην Ελλάδα.

Ο γύρος (για τον καλύτερο σοσιαλιστή της Ελλάδας) έκλεισε το 2005 γιατί αφενός δεν είχε νόημα και αφετέρου η μετανάστευση, ξένων επενδυτών και των πρώτων εγχώριων, είχε ήδη ξεκινήσει, για να φουντώσει μετά το 2010.

Με την ελληνική οικονομία σε πλήρη αποβιομηχάνιση και την Ελλάδα έξω από κάθε σοβαρό επενδυτικό χάρτη αρχίσαμε, μετά το 2010, να παλεύουμε τις κάποιες επενδύσεις που συνδέθηκαν με την υποχρέωσή μας να περάσουμε σε αποκρατικοποιήσεις (με το ζόρι, από τους δανειστές και όχι ως επιλογή όπως άλλες κομμουνιστικές χώρες).

Αλλά και οι μέσω των ιδιωτικοποιήσεων επενδύσεις (ΟΛΠ, Ελληνικό, λιμάνια, αεροδρόμια) μας φάνηκαν (πολιτικά και μόνο πολιτικά) απαράδεκτες για τη σοσιαλιστική Ελλάδα που (μετά το 2012) προβάριζε νέα κομμουνιστικά καπέλα.

Στο ερώτημα πώς μπορούσαν να πολεμηθούν η απάντηση ήταν όπως πολεμήθηκαν και οι άλλες… Αυτές που λειτουργούσαν την εικοσαετία 1990-2010. Ευκολότατα και με μεθόδους δοκιμασμένες.

"Όπλα", το περιβάλλον, δήθεν για την προστασία των κατοίκων. Οι προσφυγές στο ΣτΕ, πάλι για το συμφέρον των κατοίκων…. Και η "αναισθησία" των επιχειρηματιών, σε επενδύσεις που προστατεύουν το περιβάλλον.

Μαχητές στον "πόλεμο", 100-200 οικοπεδοφάγοι, κάποιοι αργόσχολοι (50-100) που παριστάνουν στα καφενεία τους οικολόγους. Και ο ελεγχόμενος (κομματικά και κυβερνητικά) "ειδικός μηχανισμός αντιδράσεων" της τοπικής αυτοδιοίκησης.

"Συμμαχικές δυνάμεις" κομματικοί δασάρχες, αρχαιολόγοι, "ευαίσθητοι" συγκοινωνιολόγοι και κάτοικοι με οικοπεδικά και άλλα οφέλη από το διώξιμο της επένδυσης.

Αυτές οι "προοδευτικές δυνάμεις" με κομματικούς σχεδιασμούς φάνηκαν εξαιρετικά ικανές να κρατήσουν επενδύσεις και άδειες για επενδύσεις στα συρτάρια όλη την 10ετία 2010-2019.

Στα ίδια συρτάρια και 15 μεγάλες ξενοδοχειακές επενδύσεις οι οποίες (όπως έλεγαν τα συνθήματα) "…είναι μόνο για τα κέρδη του κεφαλαίου και ενάντια στα συμφέροντα του ντόπιου λαού…".

Ας πούμε λοιπόν ότι μας παίρνουν στα σοβαρά οι επενδυτές (γιατί τα χαμόγελα και ο λόγος του κ. Μητσοτάκη πείθουν) και μας "φορτώνονται" στην Ελλάδα. Τι θα γίνουν οι ελεγχόμενοι από την αντιπολίτευση "μαχητές" των επενδύσεων και οι "μεροκαματιάρηδες οικολόγοι" ενάντια στα καπνίζοντα φουγάρα; Θα τα παρατήσουν; Και τι θα πουν στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΜΕ. Δεν σας ξέρουμε; Και, ως κυβέρνηση, τι θα απαντήσουμε στον επενδυτή; Εμείς σας δώσαμε την άδεια στο άψε σβήσε… και κόφτε τον λαιμό σας; Τους "μαχητές" με την ευαισθησία στα συμφέροντα των κατοίκων…, θα τους βρείτε σύντομα μπροστά σας κ. Γεωργιάδη. Τι θα κάνετε;

george.kraloglou@capital.gr