Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση διαχειρίζεται πολλά μεγάλα ανοιχτά μέτωπα ταυτόχρονα. Υπάρχουν όμως και πολλά... καθημερινά που απαιτούν αντίστοιχη σοβαρότητα.

Και πολλές φορές οι αστοχίες στα πιο μικρά καθημερινά προβλήματα επισκιάζουν την επιτυχημένη διαχείριση των μεγαλύτερων ζητημάτων. Και τον τελευταίο καιρό υπάρχουν παραδείγματα. Από το διαχειριστικό έλλειμμα του υπουργείου παιδείας στο θέμα της έναρξης της σχολικής χρονιάς, τη... νιρβάνα της κοινοβουλευτικής ομάδας που έδωσε την ευκαιρία στον Π. Πολάκη να πανηγυρίζει με... Καζαντζίδη μέσα στη Βουλή (ήμαρτον...), μέχρι την απίστευτη γκάφα της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Υγείας με τις υπερμεγέθεις μάσκες στα σχολεία...

Σαν κάτι να μη λειτουργεί σωστά. Σαν να υπάρχουν κάποιες αρρυθμίες. Και δεν είναι οι μόνες. Να ευθύνεται η... απόσταση μεταξύ επιτελικού κράτους και υπουργών και βουλευτών; Είναι αυτό απλώς μία... "παιδική ασθένεια" που θα προσπεραστεί; Να ευθύνεται το άγχος και η πίεση που ούτως ή άλλως προκαλούν τα πολλά μεγάλα μέτωπα; Να πρέπει να αναθεωρηθούν και να βελτιωθούν ορισμένες στρατηγικές; Να είναι θέμα κάποιων προσώπων που δεν αποδίδουν όπως άλλοι; Αυτό δεν θα ήταν και παράλογο άλλωστε...

Σε κάθε περίπτωση, την ώρα που εύλογα το κέντρο βάρους είναι αλλού, δεν λειτουργούν όπως πρέπει κάποια πράγματα που δεν χρειάζονται εξαιρετικές δράσεις αλλά απλά εφαρμογή της κοινής λογικής και των αυτονόητων. Και αυτά τα συμπτώματα έχουν αρχίσει να εμφανίζονται από καιρό. Και βεβαίως δεν είναι μόνο τα παραδείγματα που προαναφέρθηκαν. Και κάτι άλλο. Ο πρωθυπουργός και αρκετά στελέχη, την ώρα που δίνουν μάχη σε ζωτικής σημασίας πεδία, είναι σαν να μην μπορούν να νιώσουν ασφαλείς ότι δεν θα γίνονται γκάφες...Γκάφες σημαντικής επιβάρυνσης σε εντυπώσεις. Όπως αυτή με τις μάσκες των σχολείων...

Υπό μία οπτική, ίσως να έχει παίξει ρόλο στην εμφάνιση των αρρυθμιών και ο ανασχηματισμός που δεν έγινε ποτέ. Πέραν των ελάχιστων προσθετικών κινήσεων. Με αποτέλεσμα να παραμένουν στη θέση τους κάποιοι που δεν αποδίδουν. Ή κάποιοι που δεν έχουν προσαρμοστεί ή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να προσαρμοστούν στο μοντέλο διακυβέρνησης. Και πώς να το κάνουμε... Δεν γίνεται να τα κάνουν όλοι όλα σωστά...! Κατανοητό όταν αυτό προβάλλεται για επικοινωνιακούς λόγους αλλά είναι επί της ουσίας προβληματικό ως θέση. Δεν έγιναν λοιπόν διορθωτικές κινήσεις και αυτό είχε ως αποτέλεσμα και να μην... σφίξουν πισινοί, ή και να χαλαρώσουν περισσότερο κάποιοι. Αλλά και να μην αντικατασταθούν με άλλους πιο ικανούς όσοι δεν κάνουν...

Υπάρχει ένας κίνδυνος. Όσο θα προχωρά ο καιρός και όσο θα ενισχύεται το κυβερνητικό μοντέλο, να διευρύνεται η... απόσταση με τους κοινοβουλευτικούς. Με ό,τι αυτό μπορεί να επιφέρει. Ελπίζουμε τίποτε, αλλά... Και μία επισήμανση. Παλαιός πολιτικός έλεγε, ότι κακά τα ψέμματα, η προτεραιότητα κάθε βουλευτή είναι η επανεκλογή. Η διατήρηση της έδρας του. Βάλτε τους εξωκοινοβουλευτικούς που μπορεί την επόμενη φορά να γίνουν κοινοβουλευτικοί, βάλτε τους Επικρατείας, βάλτε το ενδεχόμενο να είναι κατά τι μικρότερη η επόμενη κοινοβουλευτική ομάδα και θα αντιληφθείτε κάποιες... ανασφάλειες.

dimitris.papakonstantinou@capital.gr