Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Με βάση τις εκτιμήσεις για το 2020 η ύφεση θα κυμανθεί κάπου κοντά στο 10%. Θα λέει όμως αυτό όλη την αλήθεια;

Το γεγονός ότι η Ελλάδα θα παρουσιάσει μία εικόνα πιθανότατα καλύτερη από άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες δεν μπορεί να είναι αντικείμενο ούτε... ανακούφισης ούτε προφανώς πανηγυρισμού. Όχι μόνο γιατί ακόμη και αυτό το μέγεθος σε μία οικονομία όπως η ελληνική με τις παραμένουσες ακόμη παθογένειες και το μεταρρυθμιστικό έλλειμμα έναντι των περισσότερων ευρωπαϊκών αποτελεί ένα πλήγμα που θα απαιτήσει θυσίες και πολύ σκληρή προσπάθεια για να "επουλωθεί". Αλλά και γιατί οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας στον πυρήνα της καταστροφής, στη λειτουργία δηλαδή ενός σημαντικού κομματιού της τουριστικής αγοράς, αφήνουν ακάλυπτους και αχαρτογραφητους όσους κινούνταν εντός της γκρίζας ζώνης της μαύρης οικονομίας.

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση το θέμα. Όλοι το γνωρίζουν πολύ καλά... Οι αριθμοί λοιπόν έχουν ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν αποτυπώνουν το πραγματικό μέγεθος του χαμένου τζίρου της αγοράς, της οικονομίας. Κακώς υπήρχε, θα πείτε. Αυτό όμως είναι μια άλλη κουβέντα. Στο δια ταύτα, το ταμείον θα είναι μείον για πολλούς και αυτό δεν θα μπορεί ούτε να καταγραφεί ούτε να... ενισχυθεί. Πώς να ζητήσεις για παράδειγμα κονδύλια να στηρίξεις χαμένα εισοδήματα που δεν αποτυπώνονται;

Ο αφορισμός του... καλά να πάθουν όσοι "παρανομούσαν" δεν βοηθά. Και δεν δίνει λύση. Αφήστε που στην παραοικονομία ωθεί κατά περίπτωση και η χρόνια φορομπηχτική πολιτική Η εξίσωση όμως μαύρη οικονομία ίσον και μαύρες αποταμιεύσεις δεν λειτουργεί. Δεν ισχύει για τους πολλούς. Οι πολλοί της μαύρης οικονομίας ιδιαίτερα της τουριστικής αγοράς δεν έχουν... λίπος για κάψιμο... Και τον χειμώνα θα πεινάσουν. Θα βρεθούν εκτός του ραντάρ των ενισχύσεων. Είναι γεγονός ότι τα μέτρα στήριξης "βοηθούν" τους συνεπείς, τους νόμιμους. Ναι, αλλά δεν είναι όλοι οι... "παρανομούντες" το ίδιο... Δεν είναι όλοι στο ίδιο καζάνι... Και μην κάνετε λάθος. Τα χαμένα εισοδήματα θα λείψουν από την αγορά, από την κατανάλωση. Στη χώρα των τόσων φόρων που... φορολογούν φόρους, λησμονούμε την απώλεια των δημόσιων εσόδων μέσω της μείωσης της κατανάλωσης και της παροχής υπηρεσιών.

Τέλος πάντων, μην μένουμε στη μαύρη οικονομία, δεν θα λύσουμε σήμερα το πρόβλημα. Επί της ουσίας όμως, η αδυναμία υπολογισμού της ζημιάς, η αδυναμία ουσιαστικής παρέμβασης και η αχαρτογράφητη καταστροφή, αλλοιώνουν την πραγματική κατάσταση. Και αυτό θα φανεί και θα κοστίσει προσεχώς. Οι πανηγυρισμοί για τα νούμερα που δείχνουν συνετή διαχείριση έναντι άλλων, είναι χρήσιμοι επικοινωνιακά αλλά δεν συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του πραγματικού προβλήματος. Και αυτό θα το βρούμε μπροστά.