Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον όραμα και στοίχημα το rebranding αλλά και η ψηφιακή μεταρρύθμιση της χώρας. Αλλά θα χρειαστεί να υπερπηδηθούν μεγάλα εμπόδια...

Η κυβέρνηση έχει εξ αρχής στελεχωθεί -και συνεχίζεται η ενίσχυση στον τομέα αυτό- με τεχνοκρατικά στελέχη που άφησαν την αγορά για να συμμετάσχουν στο στοίχημα εκσυγχρονισμού της χώρας προσδοκώντας ασφαλώς να συνδέσουν το όνομά τους με την αλλαγή σελίδας στη σύγχρονη ιστορία της. Άλλωστε, για να αφήσεις μία πολύ καλή θέση στον ιδιωτικό τομέα και να αψηφήσεις τις αποδοχές του για τις τρεις και εξήντα που μπορεί να σε πληρώσει το κράτος, δεν μπορεί παρά να έχεις προσωπικό κίνητρο να συμβάλλεις, να συμμετέχεις, να συνδιαμορφώσεις. Να έχεις να αντιμετωπίσεις μία πρόκληση που υπερβαίνει το οικονομικό συμφέρον.

Στελέχη όπως ο κ. Πιερρακάκης, αλλά και ο κ. Ζαριφόπουλος και πλέον και ο κ. Στηβ Βραχνάκης. Ιδίως δε οι δύο τελευταίοι, είναι άνθρωποι της αγοράς και της πιάτσας με σημαντική καριέρα πίσω τους. Που δύσκολα θα φανταζόταν κανείς ότι θα πείθονταν να εμπλακούν με το δημόσιο. Ο πρωθυπουργός ωστόσο τους έπεισε και προφανώς περιμένει πολλά από τη δημιουργικότητα και τις γνώσεις τους για να προχωρήσει η χώρα στη νέα εποχή. Ένα μόνο ερωτηματικό υπάρχει σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον στοίχημα από το οποίο ουσιαστικά εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία του.

Θα μπορέσει η κυβέρνηση και οι τεχνοκράτες της να τιθασεύσουν και να υπερνικήσουν το τέρας της γραφειοκρατίας; Θα μπορέσουν να διαχειριστούν προς όφελός τους και να εκσυγχρονίσουν τη νοοτροπία που δεκαετίες τώρα έχει το βαθύ δημόσιο. Θα κερδίσουν τη μάχη με τους Καισαρίσκους και τα σχεδόν... θεμελιωμένα μικροσυμφέροντα; Και άλλο ο ιδιωτικός τομέας όπου η λήψη μίας απόφασης από την υλοποίησή της απέχει πόσο... ένα τηλεφώνημα ή ένα e mail και άλλο το "κράτος". Όπου η κάθε απόφαση θα πρέπει να στηρίζεται σε καμιά δεκαριά νόμους και ερμηνείες και όπου η λήψη της απόφασης από την υλοποίησή της μπορεί να απέχει εβδομάδες ή μήνες...

Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια ένας υποδιοικητής μεγάλης τράπεζας του ευρύτερου τότε δημόσιου τομέα, έλεγε ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ότι ακόμα διάβαζε νομοθεσίες και παραρτήματα για να μπορέσει να καταλάβει πώς θα έκανε πράξη όσα είχε κατά νου.  Κάθε απόφαση ήταν... βάσει του τάδε νόμου, παράγραφος τάδε, δυνάμει της τάδε απόφασης της τάδε διεύθυνσης, που υπάγεται στην τάδε εγκύκλιο κλπ κλπ κλπ.

Μα αυτά ακριβώς είναι που πρέπει να αλλάξουν. Και στη δημόσια διοίκηση και σε σχέση με την καθημερινότητα και σε σχέση με την διευκόλυνση των επενδυτών. Αναμφίβολα. Αυτό είναι το "χρυσόμαλλο δέρας" αλλά πρέπει να νικηθεί και ο Δράκοντας... Ας ελπίσουμε ότι μπορούν. Και ότι στο πολύ δύσκολο ντέρμπι των Τεχνοκρατών με την Γραφειοκρατία θα βγει ο άσος! Για το καλό της χώρας...