Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Οι διευκολύνσεις για τη ρύθμιση των οφειλών σε εφορία και Ταμεία είναι πιθανότατα η τελευταία ευκαιρία. Όπως και οι προτάσεις που κάνουν ανά περίπτωση οι τράπεζες.

Και χρήσιμο θα ήταν να μπορέσουν ιδιώτες και επιχειρήσεις να τις αξιοποιήσουν. Πρόκειται αναμφισβήτητα, ιδιαίτερα οι 120 δόσεις, για σημαντικό μέτρο ανάσα. Βεβαίως, υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας που βρίσκεται σε τριπλή απελπισία. Χρωστάει σε εφορία, σε Ταμεία, αλλά και σε τράπεζες. Και αυτή η τελευταία οφειλή είναι συνήθως η πιο οδυνηρή. Η μεγαλύτερη.

Και εδώ ίσως τίθεται το ερώτημα. Πόσες ρυθμίσεις μπορεί να αντέξει μία καταρρακωμένη κοινωνία; Ποιον να πρωτοπληρώσει και πώς να ανταποκριθεί; Πώς θα αποφευχθεί να αποτελέσει το καθεστώς των ρυθμίσεων μία νέα μεγάλη και επικίνδυνη "φούσκα" για την κοινωνία και την οικονομία; Η νέα κυβέρνηση ευτυχώς ανταποκρίνεται από την πρώτη στιγμή στην ανάγκη να δοθεί ευκαιρία στους οφειλέτες με ταυτόχρονες παρεμβάσεις φορολογικού τύπου ώστε να ενισχυθεί το εισόδημα.

Η μείωση του ΕΝΦΙΑ, η παρέμβαση στον συντελεστή των κατώτερων εισοδημάτων, η μείωση στη φορολογία των επιχειρήσεων δίνουν κάποιες πρώτες ανάσες. Όσο το επιτρέπει η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Αλλά επαρκούν; Όχι ως  στίγμα πολιτικής και ως πρώτες ενέργειες, σε αυτό το επίπεδο σαφώς αποτελούν επιτυχία. Επαρκούν όμως για να επουλωθούν τα βαθιά τραύματα της κοινωνίας;

Προφανώς όχι, πώς θα μπορούσε άλλωστε "μαγικά" να διορθωθούν όλα μεμιάς; Έχουμε δρόμο μπροστά. Η ζημιά που έχει γίνει είναι πολύ μεγάλη και απαιτείται χρόνος για να ωριμάσουν και οι πλέον ορθές πολιτικές.

Πάνω από όλα όμως απαιτείται ανάπτυξη και παραγωγή νέου πλούτου. Ταχύτατα. Και δεν είναι ασφαλώς τυχαίο που ο πρωθυπουργός επικεντρώνει την πολιτική του στην επίτευξη αυτού του στόχου. Χρειάζονται επενδύσεις και δουλειές.

Όμως το κράτος δεν μπορεί μόνο του. Ιδιαίτερα στο μέτωπο των συνολικών οφειλών κάθε νοικοκυριού, κάθε επιχείρησης. Το μεγάλο "πακέτο" αφορά συνήθως τις τραπεζικές οφειλές. Και εκεί παρά τις προσπάθειες τα πράγματα παραμένουν σύνθετα. Ξέρετε, συζητάμε όλον αυτόν τον καιρό για το αν οι τράπεζες μειώνουν και με ποιο τρόπο την έκθεση τους στα κόκκινα δάνεια. Και σωστά. Χωρίς τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί θα πάρει μπροστά η οικονομία. Όμως τον οφειλέτη, στο τέλος της ημέρας τι τον νοιάζει αν χρωστά στην τράπεζα ή στο fund που έχει αγοράσει το δάνειό του;

Και πολύ φοβάμαι ότι οι οφειλές στις τράπεζες, είναι εκείνες που απειλούν να χαλάσει η αποτελεσματικότητα, μεσοπρόθεσμα, των υπόλοιπων ρυθμίσεων. Αλλά και να εξελιχθούν σε ένα κοινωνικό και πολιτικό ταυτόχρονα πρόβλημα και για την κυβέρνηση... Αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα. Στο... δια ταύτα, τώρα που γίνεται κεντρικά μία προσπάθεια να ανακουφιστούν οι οφειλέτες, τώρα θα πρέπει να συντονιστούν στην ίδια κατεύθυνση και οι τραπεζικές οφειλές.

dimitris.papakonstantinou@capital.gr