Κούκος μονός...

του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Εσείς παίζετε καμιά ποκίτσα; Ελατε τώρα, ούτε για... το καλό αυτές τις μέρες; Ή τη βγάζετε μόνο με κανένα στούκι; Αν δεν παίζετε δεν μπορείτε να κατανοήσετε και την ψυχολογία του τζογαδόρου...

Και τι μ' αυτό;  μην το λέτε... Όποιος κατανοεί την ψυχολογία του τζογαδόρου μπορεί να καταλάβει πολλά και από την πολιτική στρατηγική αυτής της κυβέρνησης. Άλλωστε έχει δεινούς ποκαδόρους σε πολύ υψηλά κλιμάκιά της. Αν λοιπόν δεν είστε τζογαδόροι, δύσκολα μπορεί να γίνει κατανοητή και η πολιτική τους.  Ξέρω, θα μου πείτε τα γνωστά περί ιδεοληψιών, αριστεροσύνης κλπ. Ουδείς αντιλέγει. Όμως για φέρτε λίγο στην σκέψη και την... πράσινη τσόχα και θα καταλάβετε ακόμα περισσότερα. 

Αν δεν λειτουργήσεις σαν τζογαδόρος δεν μπορείς και να τους κερδίσεις εύκολα. Το αναφέρω αυτό και προς γνώση της αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος. Αν δεν μάθεις καλή... πόκα, δεν τους πιάνεις πουθενά... Προσέξτε... Άλλο πόκα, άλλο μπιρίμπα... Το παιχνίδι λοιπόν εδώ δεν παίζεται με τους συνήθεις πολιτικούς όρους. Ο κ. Τσίπρας ξεγλιστρά και εφευρίσκει εύκολους λαϊκισμούς για να ακροβατεί με το θυμικό της κοινής γνώμης. Μπλοφάρει συνεχώς, παίρνει ρίσκα. Ο κυβερνητικός εταίρος ασφαλώς τον έχει διδάξει καλά... Αν και υπάρχουν επάξιοι ανταγωνιστές του και εντός ΣΥΡΙΖΑ...

Δεν ξέρω πώς τα πάει ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την τράπουλα, αν την έχει πιάσει ποτέ στα χέρια του, όμως ψυχολογία τζογαδόρου έχει σίγουρα. Βεβαίως η ψυχολογία του τζογαδόρου ενέχει πολύ σοβαρούς κινδύνους όταν έχεις να διαχειριστείς τις τύχες μιας χώρας. Αλήθεια, πόσες φορές δεν έχουμε πει ότι ο Τσίπρας έχει ένα περίεργο... άστρο; Ότι ρισκάρει και του βγαίνει; Ότι λειτουργεί με άγνοια κινδύνου; Ότι μπλοφάρει; Τι χαρακτηριστικά είναι όλα αυτά; Τι ψυχολογία δείχνουν; 

Μέχρι στιγμής οι κινήσεις υψηλού πολιτικού ρίσκου αφορούσαν εσωτερικά κυρίως ζητήματα. Είτε είχαν ως αποδέκτες το εσωτερικό της κυβέρνησης και του κόμματος, είτε την ελληνική κοινωνία. Μπλόφες, παραπλάνηση, απονενοημένα πονταρίσματα. Στην αρχή βέβαια της κυβερνητικής του θητείας επιχείρησε να το κάνει και με τους ξένους. Εκεί όμως αποδείχθηκε ότι είχε να αντιμετωπίσει στο "καρέ" πολύ ικανότερους και ισχυρότερους παίκτες. Και παραλίγο να ρίξει τη χώρα στα βράχια μένοντας ταπί...

Τώρα οι μπλόφες και τα πονταρίσματα υψηλού ρίσκου έχουν επεκταθεί και στα εθνικά θέματα. Εκεί όμως ο τζόγος, τόσο στα ελληνοτουρκικά όσο και στο Σκοπιανό μπορεί να δρομολογήσουν ανεπανόρθωτες συνέπειες. Άλλο διπλωματία, άλλο τζόγος. Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει στο τέλος σύνεση και δεν θα αντιμετωπιστεί η εθνική πολιτική ελαφρόμυαλα... Σε αυτό το καρέ, αν μείνεις ταπί τα χάνεις όλα...