Του Άγη Βερούτη

Είναι στα τέλη Νοεμβρίου, 6:30 η ώρα το πρωί, με θερμοκρασία 2 βαθμών Κελσίου όπως δείχνει το καντράν του ημιφορτηγού. Δεν έχει ξημερώσει ακόμη και ένα επίμονο ψιλόβροχο κάνει την ήδη χαμηλή θερμοκρασία να μοιάζει χαμηλότερη. 

Μαζεύει ελιές σήμερα. Ευτυχώς βρήκε δύο εργάτες που είχαν τρεις μέρες διαθεσιμότητα καθένας τους για να βοηθήσουν στο μάζεμα. Εκτός από το μεροκάματο που συμφωνήσανε να τους πληρώσει, έχει πάρει μαζί και τρία τεράστια σάντουιτς, μια φρατζόλα το καθένα, με κοτόπουλο και λαχανικά και μουστάρδα, που τα έφτιαξε η κυρία του πριν καν ξυπνήσει εκείνος, για να κολατσίσουν όλοι τους κατά τις 12:00 που θα κάνουν διάλειμμα, και ένα τεράστιο κόκκινο θερμός με βρυσάκι γεμάτο τσάι που προτιμούν να πίνουν τα παλικάρια, και ένα σακουλάκι με πλαστικά ποτήρια και φακελάκια ζάχαρης. Βάζει και τρία μεγάλα μπουκάλια εμφιαλωμένο νερό, ένα για τον καθένα τους. 

Ο αγρότης βάζει μπροστά το ημιφορτηγό Χάιλούξ ντίζελ δεκαπενταετίας, με τη μακριά καρότσα, και αφήνει να ζεστάνει η μηχανή, ενώ κρεμάει τη σακούλα με τα σάντουιτς στην κρεμάστρα πίσω από το κάθισμα του συνοδηγού. 

Πάει στο αποθηκάκι να φέρει τα δίχτυα και τα πανιά, ενώ αποσυναρμολογεί το μακρύ κοντάρι του δονητή για τις ελιές σε δύο κομμάτια, για να χωρέσει στην καρότσα. Παίρνει και ένα μπιτονάκι βενζίνη με λάδι για όταν αδειάσει. 

Επίσης βάζει μια χαρτοκούτα καινούργια τσουβάλια, για να μπουν μέσα οι ελιές, και ένα δυναμόμετρο κρεμαστό για να ζυγίσει κάθε τσουβάλι και να βεβαιωθεί ότι είναι σωστό το βάρος που θα του πει στο ελαιοτριβείο ο άνθρωπος που θα κάνει την παραλαβή.

Στις 6:40 ξεκινάει για την πλατεία όπου έχει ραντεβού με τους εργάτες σε δέκα λεπτά για να πάνε στον ελαιώνα. Τον περιμένουν στη γωνία μπροστά στο καφενείο του χωριού που ανοίγει σιγά-σιγά εκείνη την ώρα. 

Ανοίγει το παράθυρο και τους γνέφει καλημέρα και να μπουν μέσα στο Χάιλούξ. "Καλημέρα boss" του λένε σε σπαστά ελληνικά, και ξεκινάνε για το κτήμα. 

Εφτά και τέταρτο έχουν ήδη ξεφορτώσει τα δίχτυα και τα εργαλεία, και ξεκινάει το μάζεμα. Ο αγρότης κρατάει το δονητή με τα δύο χέρια και προσπαθεί να χτυπάει τις άκρες των κλαδιών και να ξεκολλάει τις ελιές (με κάποια μικρά κλαράκια δυστυχώς). 

Οι εργάτες στρώνουν τα πανιά και τα δίχτυα κάτω από κάθε δέντρο για να μαζέψουν τον καρπό. Μόλις τελειώσει κάθε δέντρο οι εργάτες πιάνουν και αφαιρούν τα κλαράκια και αφήνουν σκέτο τον καρπό, μαζεύουν όλες τις καθαρισμένες ελιές και τις ρίχνουν σε ένα σακί, ενώ ήδη ο αγρότης προχωράει με το δονητή στο επόμενο δέντρο που είναι απλωμένα τα δεύτερα πανιά που έχει, για να μη χάνεται χρόνος. 

Στο τέλος της εργάσιμης μέρας, κατά τις τέσσερεις το μεσημέρι, φορτώνουν τα σακιά που μάζεψαν σήμερα στην καρότσα. Στην άκρη φορτώνουν τα πανιά και τα δίχτυα διπλωμένα προσεκτικά, και το δονητή για την επόμενη μέρα.

Ο αγρότης, βρεγμένος ως το κόκκαλο πλέον από ολόκληρη μέρα έξω, οδηγεί ως την πλατεία και πληρώνει το μεροκάματο στα δύο παλικάρια και τους ευχαριστεί για την δουλειά τους. 

Το χωράφι είναι πόλεμος. 

Μετά πρέπει να οδηγήσει είκοσι λεπτά για να πάει τις ελιές στο ελαιοτριβείο που έχει ειδοποιήσει να τον περιμένουνε.

Έξω από το ελαιοτριβείο έχει μπλόκο αστυνομία και κάποιοι με πολιτικά. 

Του κάνουν σήμα να παρκάρει στην άκρη του δρόμου, και του ζητάνε να τους δείξει τη δήλωση συγκομιδής που έκανε στην ειδική πλατφόρμα από το κινητό του, για το πόσα κιλά καρπό μεταφέρει. Δεν έχει σημασία ότι το ελαιοτριβείο δηλώνει ό,τι παραλαμβάνει έτσι κι αλλιώς.

Το Κράτος θέλει να του το πει και ο αγρότης!!! Γιατί μπορεί! Γιατί έτσι!

Πρώτον, στο χωράφι δεν έχει σήμα τηλεφωνίας, ή ο αγρότης δεν καταφέρνει να περάσει το user interface authentication της πλατφόρμας, ή μέσα στη βροχή έκλεισε το κινητό, ή δεν ξέρει βρε αδερφέ να πλοηγήσει τα application platform user interfaces! Ή ακόμα και στο τέλος της μέρας τρέμουν τα δαχτυλά του από 8 ώρες με το δονητή στα χέρια. 

Για οποιονδήποτε λόγο είναι ψυχοπάθεια να βάζεις τους αγρότες να κάνουν αυτή τη δουλειά που ούτως ή άλλως κάνουν τα λιοτρίβια. Είναι παρανοϊκό ακόμα παραπάνω να βάλεις πρόστιμο €5000 (ΠΕΝΤΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ) σε έναν αγρότη που για οποιοδήποτε από τους παραπάνω λόγους δεν έβαλε στην εφαρμογή το νουμερακι με το βάρος του καρπού που μάζεψε!

Η δουλειά του αγρότη είναι να πολεμήσει με τη γη. Όπως μπορεί. Και αποδέκτης του μόχθου του είναι ολόκληρη η κοινωνία. 

Εκείνος παίρνει όσα χρήματα αναλογούν στην παραγωγή του, όσα μπορέσει, και η κοινωνία έχει φαΐ να μην ψοφήσει της πείνας όπως στην κατοχή. 

ΠΟΙΟ ΑΡΡΩΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΑ €5 ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΥΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ; 

Και μάλιστα έφτιαξε και ειδική πλατφόρμα για να δικαιολογήσει τα πρόστιμα που σίγουρα θα τρώνε οι περισσότεροι οι αγρότες.

Ούτε ο Στάλιν δεν θα το σκεφτόταν ούτε το έκανε αυτό ποτέ!

Το ισοδύναμο θα ήταν, σε κάποιον δημόσιο υπάλληλο που καταχωρεί στοιχεία στον υπολογιστή του σε κάποια δημόσια υπηρεσία, να του επιβληθεί στο τέλος ΚΑΘΕ ημέρας να πιάνει μια τσάπα και να σκάβει ένα λάκκο ένα μέτρο επί ένα. Και αν δεν τον σκάψει με ακρίβεια να του αφαιρούνται οι μισθοί των επόμενων 3 μηνών. Αυτό είναι ισοδύναμο!

Όσο πάει πλησιάζουμε σε σουρεαλισμό το έργο "Brasil" των Monty Python…

Ρε, πάτε καλά;

agissilaos@gmail.com